Ενα θέατρο σκιών που σαμποτάρει την προσπάθεια

Το χειρότερο για τη Λίβερπουλ το Σαββατοκύριακο δεν ξέρω αν ήταν η ισοπαλία με την Εβερτον, που αναγκάζει την ομάδα να δώσει ένα ακόμη ματς σε ένα υπερφορτωμένο πρόγραμμα, ή η είδηση πως και οι νέες διαπραγματεύσεις με τον σεΐχη από το Κουβέιτ δεν τελεσφόρησαν. Για τον πολύ κόσμο, η αγωνιστική εικόνα της Λίβερπουλ μοιάζει ανησυχητική.

Για ένα ακόμη ματς δεν μπόρεσε να νικήσει, αν και είχε την υπεροχή και τις ευκαιρίες. Η επιλογή του Μπενίτεθ να αφήσει εκτός αποστολής τον Ρόμπι Κιν δεν καταλαβαίνω ειλικρινά ποιον τιμωρεί. Τον Ιρλανδό, που δεν έχει ακόμη πείσει για την αξία του, ή την ίδια την ομάδα; Η απάντηση είναι εύλογη. Με το ματς στο 1-1 και την Εβερτον να έχει παραδώσει το πνεύμα, η Λίβερπουλ ήθελε μία βοήθεια από τον πάγκο. Την πήρε με την είσοδο του Ριέρα, αλλά κυρίως αυτό που ήθελε ήταν ένας επιθετικός περιοχής.

Ο Μπενίτεθ προτίμησε τον νεαρό Ν'Γκονγκ, που δεν είναι και κάτι το ιδιαίτερο -για να τον έχει στον πάγκο-, αλλά δεν τόλμησε να τον ρίξει στο ματς όταν πια είχε ζεσταθεί για τα καλά η ατμόσφαιρα! Ενώ αν είχε τον Κιν δίπλα του είναι βέβαιο πως θα αποδεικνυόταν τουλάχιστον μία κανονική επιλογή. Ομως τα αγωνιστικά στη Λίβερπουλ έχουν ενδιαφέρον μόνο αν κάποιος μπορεί να καταλάβει πόσο δυσχερής είναι η οικονομική θέση του συλλόγου. Το ερχόμενο καλοκαίρι οι δύο Αμερικανοί ιδιοκτήτες πρέπει να πληρώσουν τα 350 εκατομμύρια λίρες στη Royal Bank Of Scotland που πήραν ως δάνειο για την αγορά του συλλόγου το 2006.

Πρόθεσή τους είναι να πάρουν ένα ακόμη ή να διαπραγματευθούν τις δόσεις του. Με δεδομένο πως η συγκεκριμένη τράπεζα αποδείχτηκε η μεγαλύτερη χρηματιστηριακή «φούσκα» της τελευταίας δεκαετίας εξαγοράζοντας σωρηδόν προβληματικές εταιρείες και η μετοχή της έπεσε από τις 13 λίρες στις πενήντα πένες, καταλαβαίνει εύκολα κανείς πόσο δύσκολο θα είναι το να συμφωνηθεί ένα καινούργιο δάνειο. Με τα περιθώρια να στενεύουν, οι οικονομικοί αναλυτές του ποδοσφαίρου στη Βρετανία θεωρούν πως τα 600 εκατομμύρια λίρες που ζητούν ο Χικς και ο Τζιλέτ για να παραχωρήσουν τη Λίβερπουλ ίσως τελικά γίνουν πολύ λιγότερα αν πιεστούν.

Γι' αυτό και κάποιοι Αραβες επενδυτές πιθανότατα κάνουν κρούσεις, αλλά αποχωρούν πριν ολοκληρωθεί η συμφωνία, για να αποσπάσουν καλύτερο deal. Αυτό που κάνει δραματική την κατάσταση στην ομάδα είναι οι τραγικές σχέσεις των δύο Αμερικανών μεταξύ τους. Ο Χικς θέλει να παραμείνει, ο Τζιλέτ θέλει να πουλήσει, ο ένας δεν θέλει ούτε να ακούει για τον άλλον, ενώ όταν κάποιος από αυτούς αρχίζει συζητήσεις με υποψήφιους αγοραστές ο άλλος βγάζει στον Τύπο σενάρια πως μιλάει με άλλους! Μέσα σε όλα, ο Μπενίτεθ περιμένει να τον φωνάξουν για ανανέωση του συμβολαίου, αλλά και σε αυτό ο ένας συμφωνεί και ο άλλος διαφωνεί. Το οξύμωρο είναι πως η Λίβερπουλ για πρώτη φορά έπειτα από μία δωδεκαετία είναι ισόβαθμη στην πρώτη θέση μπαίνοντας ο Φεβρουάριος, είναι μέσα στο Κύπελλο και στο Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά το θέατρο σκιών που τη διοικεί κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να σαμποτάρει την προσπάθεια!

Πρώτα η ψυχή και μετά το χούι!

Ο Λάμπρος Χούτος ήταν πάντα ιδιαίτερη περίπτωση. Αγωνιστικά λίγοι έχουν τα προσόντα του. Μεγαλωμένος στο περιβάλλον της Ρόμα, με προπονητές που ήξεραν να βελτιώσουν τα όποια καλά τεχνικά στοιχεία, ο Χούτος στα 20 του χρόνια ήταν πολύ μπροστά από οποιονδήποτε Ελληνα συνομήλικό του. Το προβληματικό του χαρακτήρα του όμως τον έστελνε πέντε βήματα πίσω κάθε φορά που έκανε ένα μπροστά. Ο Πανιώνιος έμοιαζε το τελευταίο μεγάλο στοίχημά του. Για τον Κωνσταντίνο Τσακίρη ήταν ένα ποντάρισμα χωρίς πιθανότητες για πολλούς.

Κι όμως, ο Χούτος επί έξι μήνες πέρυσι όχι μόνο απέδειξε πως δεν είχε τελειώσει ποδοσφαιρικά, αλλά συνέβαλε τα μέγιστα στην αγωνιστική μεταμόρφωση της ομάδας στον δεύτερο γύρο. Από το καλοκαίρι, όμως, όλα τα γνωστά παλιά προβλήματα ήρθαν στην επιφάνεια. Η κόντρα με τον γαμπρό του Λίνεν ίσως ήταν η κορυφή του παγόβουνου. Με την απόφασή του να αποχωρήσει από το ξενοδοχείο όταν έμαθε πως δεν ξεκινάει, επιβεβαίωσε αυτούς που έλεγαν πως αργά ή γρήγορα θα εμφάνιζε το… συνηθισμένο του πρόσωπο. Μιλώντας χθες στο Nova ΣΠΟΡ FM 94,6, στην ερώτηση γιατί ένιωθε έτοιμος να αγωνιστεί από την αρχή αλλά όχι να καθίσει στον πάγκο, επί της ουσίας δεν απάντησε.

Επίσης δεν θεώρησε σκόπιμο να ζητήσει δημόσια συγγνώμη από τον ιδιοκτήτη της ομάδας, που τον στήριξε όσο ίσως κανένας αυτά τα τρία χρόνια που ασχολείται με τον Πανιώνιο, ούτε από τον κόσμο της ομάδας. Τελικά όποιοι λένε πως πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι στον άνθρωπο έχουν πάρα πολύ δίκιο!

Η… ουαλική Ιθάκη του «Dimi»

Το ότι στην Ελλάδα υπάρχει πρόβλημα με τους τερματοφύλακες είναι δεδομένο. Πως η Εθνική ομάδα πίσω από τον Χαλκιά ψάχνει απεγνωσμένα να βρει λύση, από τη στιγμή που ο Τζόρβας δεν έχει γίνει βασικός στη θέση του Γκαλίνοβιτς, επίσης είναι γνωστό. Εκείνο που δεν καταλαβαίνει εύκολα κάποιος είναι γιατί ο Ρεχάγκελ και ο Τοπαλίδης δεν έχουν ρίξει μία ματιά τόσα χρόνια στον Δημήτρη Κωνσταντόπουλο. Αυτή ήταν και η δική του απορία όταν μίλησε χθες στο NovaΣΠΟΡ FM, αλλά δεν έκρυψε την επιθυμία του να πάρει την ευκαιρία του.

Θυμίζω πως πριν από δέκα χρόνια ήταν ο βασικός γκολκίπερ της Εθνικής Ελπίδων, αλλά στα 29 του χρόνια πια ο «Dimi», ύστερα από αρκετή περιπλάνηση στα αγγλικά γήπεδα, αναδείχτηκε το Σάββατο ο καλύτερος γκολκίπερ του τέταρτου γύρου στο Κύπελλο Αγγλίας. Οι δικές του αποκρούσεις έστειλαν την κάτοχο του τίτλου Πόρτσμουθ εκτός θεσμού! Η Σουόνσι βρήκε στο πρόσωπό του αυτό που της έλειπε, σύμφωνα με τις δηλώσεις του προπονητή της, Ρομπέρτο Μαρτίνεθ, και ο Κωνσταντόπουλος στην Ουαλία μάλλον τελικά βρίσκει τη δική του Ιθάκη. Πήγε στη Σουόνσι ως δανεικός, επειδή είχε χτυπήσει ο βασικός τερματοφύλακας των «κύκνων», και έπιασε πέναλτι στην πρώτη του εμφάνιση! Από τότε καθιερώθηκε και τώρα η ομάδα σκέφτεται να αγοράσει τα δικαιώματά του από την Κόβεντρι.

Για πρώτη φορά έπειτα από πολλά χρόνια (η Λίβερπουλ από την Πρέστον το 1993 η τελευταία) μία ομάδα που κατακτά το Κύπελλο Αγγλίας αποκλείεται από ομάδα μικρότερης κατηγορίας. Και ο Κωνσταντόπουλος έγινε και πάλι θέμα συζήτησης. Και κάτι ακόμα: τόσους ξένους τερματοφύλακες πάνε και αγοράζουν οι ελληνικές ομάδες, πόσο καλύτεροι νομίζετε πως είναι από ένα Ελληνόπουλο με τόση πείρα πια στα χέρια και τα πόδια του από την εξαετή περιπλάνησή του στο εξωτερικό;