Εχουμε πάρει διαζύγιο από την κοινή λογική

Tο δέντρο που για μία ακόμα φορά καλύπτει την ορατότητα όλων στον Παναθηναϊκό λέγεται Κύρος Βασσάρας. Οπως και στον πρώτο γύρο άλλωστε. Εγραφα τότε πως αν σταθούν με τα (δικαιολογημένα) παράπονά τους οι «πράσινοι» στον διαιτητή, θα χάσουν την ουσία του προβλήματος. Και όταν καταλάβουν πως δεν έφταιγε μόνο η διαιτησία για εκείνη την ήττα, θα είχαν βρεθεί πάλι εκτός τίτλου από νωρίς. Αυτά έγραφα στις 2 Σεπτεμβρίου και η εξέλιξη των γεγονότων απλώς τα δικαίωσε. Ο Παναθηναϊκός του πρωταθλήματος, σε αντίθεση με εκείνον που έκανε την επική ανατροπή στο Τσάμπιονς Λιγκ, δεν έχει δείξει την ίδια αγωνιστική προσήλωση σχεδόν σε κανένα από τα ματς που οφείλεις να παίρνεις όταν διεκδικείς τίτλους. Στην Τούμπα, με την ΑΕΚ μέσα και έξω, με τον Ολυμπιακό. Μόνο στη Θεσσαλονίκη με τον Αρη και στα δύο ματς που έμεινε με 10, όπως στην Ξάνθη και στη Νέα Σμύρνη, όπου του βγήκε η οργή για την αδικία, μπόρεσε να αντιδράσει. Με πεταμένους βαθμούς στο ΟΑΚΑ, με τον βασικό σου φορ (Μάντζιος) να έχει σκοράρει μόνο μία φορά στο πρωτάθλημα, με πανάκριβες μεταγραφές (Κλέιτον, Χριστοδουλόπουλος, Μελίσσης) μεταξύ πάγκου και εξέδρας με τον Σόουζα να πληρώνεται αδρά, αλλά ήδη να βρίσκεται στη Βραζιλία, με τον Ιβανσιτς και τον Μάτος να παραμένουν, αλλά να μην υπολογίζονται όπως θα περίμεναν οι οπαδοί, μάλλον φυσιολογικά εξελίχτηκε η σεζόν στο εσωτερικό. Το περίεργο είναι το αντίθετο, δηλαδή ότι μία ομάδα με τόσα προβλήματα ξεπέρασε τον εαυτό της στην Ευρώπη. Η δυαρχία με τεχνικό διευθυντή και προπονητή θα είχε νόημα αν ο προπονητής δεν ήταν πιο βαρύ όνομα από τον ανώτερό του στην ιεραρχία. Ο Κώστας Αντωνίου υπήρξε εξαιρετικός παίκτης, μορφωμένο παιδί, γνώστης του ποδοσφαίρου, αλλά όχι σε τέτοιο βαθμό που να δικαιολογείται το να περιμένει η ομάδα να προτείνει αυτός παίκτες σε έναν προπονητή που έχει δουλέψει σε Αγιαξ, Τσέλσι και Μπαρτσελόνα και όταν σηκώνει το τηλέφωνο μιλάει με όποιον θέλει στην Ευρώπη. Συνεπώς, τι νόημα έχει να φτάνει ο Γενάρης και να ψάχνεται ακόμα ο ΠΑΟ για τις βασικές ανάγκες του που κάνουν «μπαμ» από το καλοκαίρι, δηλαδή κεντρικού αμυντικού και δεξιού χαφ. Επίσης, αν υποθέσουμε πως το καλοκαίρι που πέρασε ο Τεν Κάτε δεν είχε τον χρόνο να γνωρίσει την ομάδα και να κάνει τις προτάσεις του, τώρα πια αυτό δεν μπορεί να ισχύει. Και με δεδομένο ότι στα ταμεία της ομάδας μπαίνουν σχεδόν 15 εκατ. ευρώ, που ίσως γίνουν και περισσότερα από την πορεία στο Τσάμπιονς Λιγκ, μοιάζει περίεργο γιατί υπάρχει τόση καθυστέρηση για να προχωρήσουν οι ενισχύσεις.

Στον ΠΑΟ της πολυμετοχικότητας προσπαθούν από το καλοκαίρι να συνηθίσουν στο καινούργιο σχήμα, στη νέα εποχή για την οποία μιλούν πολλοί και κυρίως κανένας δεν μπορεί να απαγορεύσει σε όποιον έχει βάλει τα ωραία του λεφτά να έχει άποψη. Ομως, όταν εκφράζεται επίσημα η άποψη πως «ο Τεν Κάτε κρίνεται στις επόμενες δέκα μέρες», όπως είχε πει ο Κώστας Αντωνίου τον Νοέμβριο, για να βγει ο Αντρέας Βγενόπουλος και να το ξεκόψει λέγοντας πως θα κριθεί ο Ολλανδός του χρόνου, αυτό δεν εμφανίζει προς τα έξω την καλύτερη εικόνα. Αλλά είναι υγεία για οποιαδήποτε ομάδα να ακούγονται διαφορετικές απόψεις.

Στον Παναθηναϊκό το βασικότερο πρόβλημα είναι πως δεν φαίνεται να υπάρχει κάποιος μακροπρόθεσμος σχεδιασμός. Οπως με δεδομένο ότι η κλήρωση με τη Βιγιαρεάλ αφήνει περιθώρια για περαιτέρω όνειρα, καλό είναι να υπάρχει και πλάνο για άμεση επένδυση. Ο Παναθηναϊκός θυμίζω πως βρίσκεται σε αυτή τη θέση τώρα -ενώ είναι σχεδόν αδύνατο να διεκδικήσει τον τίτλο, σχεδιάζει το πλάνο του για τα ματς των «16» στο Τσάμπιονς Λιγκ- γιατί δεν σνόμπαρε πέρυσι τα πλέι οφ. Τρίτος στην κανονική σεζόν, πήρε σοβαρά τα ματς που ακολούθησαν και πέρασε την ΑΕΚ κερδίζοντας τη συμμετοχή του στα προκριματικά, από τα οποία πέρασε τελικά στους ομίλους. Αν η «Ενωση» είχε δει διαφορετικά την κατάσταση, ποιος ξέρει αν θα εξελισσόταν έτσι η φετινή χρονιά; Και φυσικά τα λεφτά που έβαλαν το καλοκαίρι οι νέοι μέτοχοι του ΠΑΟ, άσχετο αν τελικά δεν επενδύθηκαν σωστά σε παίκτες που κάνουν τη διαφορά, ξαναγύρισαν στο ταμείο από τις επιτυχίες στην Ευρώπη.

Οποιος δεν καταλαβαίνει πόσο σημαντικό είναι να πλασαριστείς σε καλή θέση για τα πλέι οφ για να μπορείς να πάρεις μετά τη δεύτερη θέση ή ακόμα και να γλιτώσεις ένα γύρο προκριματικών στο ΟΥΕΦΑ, χρειάζεται αφύπνιση. Το ερχόμενο καλοκαίρι θυμίζω πως και ο πρωταθλητής και ο δεύτερος θα δώσουν από δύο γύρους προκριματικών για να περάσουν στο Τσάμπιονς Λιγκ, αρχίζοντας από τον Ιούλιο τα ματς τους. Στο ΟΥΕΦΑ, με εξαίρεση μόνο τον Κυπελλούχο που θα αγωνιστεί τον Αύγουστο, οι άλλοι δύο θα δώσουν δύο και τρεις γύρους αγώνων αντίστοιχα για να φτάσουν στους ομίλους. Πλέον είναι επιβεβλημένο η Σούπερ Λίγκα να βγει από τη νιρβάνα της και να αρχίσει τη νέα χρονιά το πρωτάθλημα στις 15 Αυγούστου. Ακόμα και μία εβδομάδα νωρίτερα αν ήταν δυνατόν, αλλά επειδή ήδη ακούω την γκρίνια πως ο κόσμος είναι διακοπές, το αφήνω στην άκρη. «Ποιοι θα πάνε στα γήπεδα;», λένε οι αντιρρησίες. Η απάντηση είναι «αυτοί που κατέκλυσαν φέτος το ΟΑΚΑ τον Ιούλιο, το Καραϊσκάκη, την Τούμπα, το "Κλ. Βικελίδης" τον Αύγουστο για τα ευρωπαϊκά ματς ή για να δουν τα φιλικά». Δεν είναι λίγοι και θα έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον για όλους να βλέπουν επίσημα ματς, φτάνει να μπουν κλειδάριθμοι (ακόμα και αν γκρινιάζουν οι λεγόμενοι μικροί) ώστε να μη βγει πάλι ντέρμπι στην πρεμιέρα ή σημαντικά ματς στις τρεις με τέσσερις πρώτες αγωνιστικές. Κάποια στιγμή ας καταλάβουν οι πρόεδροι πως θα πάρουν και ένα σωρό λεφτά από την τηλεόραση, οπότε δεν είναι δυνατόν να ευνουχίζουν το προϊόν τους! Αλλά έχω ξαναγράψει ότι στην Ελλάδα έχουμε πάρει διαζύγιο από την κοινή λογική.