Αντί να τους περιμένει, να ξεφύγει κι άλλο!

Η χρονιά που αποχαιρετάμε βρίσκει τους απανταχού γαύρους ικανοποιημένους από την ομάδα τους. Ετσι γίνεται πάντα. Η τελευταία εντύπωση μετράει. Ο Ολυμπιακός βρίσκεται έξι βαθμούς μπροστά από τον δεύτερο στο πρωτάθλημα και συνεχίζει στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Στην ομάδα έχουν έρθει δύο παικταράδες, ο Ντουντού και ο Ντιόγο, που δεν υπάρχουν στο ρόστερ καμιάς άλλης. Μέχρις εδώ όλα ωραία και καλά.

Ομως ο αγνός και τίμιος γαύρος θυμάται ότι παίζει στο ΟΥΕΦΑ, την ώρα που ο «αιώνιος» συνεχίζει στο Τσάμπιονς Λιγκ. Θυμάται ότι του έκανε πλάκα στην Κύπρο η Ανόρθωση. Δεν ξεχνάει ότι κάθε φορά που βγαίνει η ομάδα απ' το Φάληρο τρέμει η ψυχή του.

Ολα αυτά συνθέτουν μια ανησυχητική πραγματικότητα, που δεν ξεπερνιέται επειδή οι «πράσινοι» και οι κιτρινόμαυροι παραπατάνε στο πρωτάθλημα. Πολλές φορές η χαρά από μια πρόσκαιρη επιτυχία θολώνει την πραγματικότητα και δεν σε αφήνει να δεις καθαρά. Κρίμα κι άδικο να πέσει ανάθεμα πάνω στον Κόκκαλη, που μέσα σ' ένα χρόνο ξηλώθηκε χοντρά για να φέρει στο λιμάνι Ντιόγο, Ντουντού και Μπελούτσι. Ομως η ομάδα ποδοσφαίρου είναι σαν το ποδήλατο. Αμα δεν κινείσαι, πέφτεις. Αμα δεν κάνεις μεταγραφές, δεν κατοχυρώνεις την ισχύ σου. Ο τραυματισμός του Στολτίδη φανερώνει την ανάγκη να βρεθεί ισάξιος αμυντικός χαφ. Η... ανυπαρξία του Οσκαρ Γκονθάλεθ κραυγάζει ότι λείπει ένας ακόμα επιθετικός της προκοπής. Ο σοβαρός τραυματισμός είναι μέσα στο πρόγραμμα. Να μη σου «βγει» μια μεταγραφή, επίσης. Γι' αυτό υπάρχουν οι μεταγραφές του χειμώνα. Για να διορθώνεις λάθη, να αντιμετωπίζεις τραυματισμούς. Τέτοια πράγματα χρειάζεται ο Ολυμπιακός. Δεν μιλάμε για ράβε-ξήλωνε χειμωνιάτικα, αλλά για δύο κινήσεις που σου καλύπτουν τα κενά.

Ε, δεν γίνεται αυτές τις δύο κινήσεις να τις εξαρτάς από το αν θα ενισχυθεί ή όχι ο αντίπαλός σου. Εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα, ο Ολυμπιακός πρέπει να συγκρίνεται με τον εαυτό του. Οι αντίπαλοί του έχουν πολύ δρόμο για να τον φτάσουν. Τι να συζητάμε τώρα; Οτι αντί να τραβήξει κι άλλο μπροστά πρέπει να κάτσει και να τους περιμένει;