Τα δυσθεώρητα όρια του θριάμβου από την τραγωδία

Στην ανθρώπινη φύση είναι η σύγκριση. Με το που έληξε το ματς στην Κύπρο, ήδη έφταναν τα πρώτα μηνύματα στο κινητό μου: «Ποιο είναι μεγαλύτερο "διπλό", αυτό στο Μιλάνο ή εκείνο στο Αμστερνταμ;». Την ίδια ερώτηση μου έκανε στον αέρα και ο Γιάννης Καραλής στην εκπομπή στο Novasports. Η απάντησή μου ήταν ίδια. Εκείνο του 1996 με τον Αγιαξ ήταν ημιτελικός και όχι ματς ομίλων και αντίπαλος μία ομάδα αχτύπητη και 19 ματς αήττητη στο Τσάμπιονς Λιγκ. Η τωρινή Ιντερ μπορεί να είναι γεμάτη σταρ και να έχει έναν εξαιρετικό προπονητή, αλλά απέχει πολύ από το να πλησιάσει εκείνο τον Αγιαξ.

Τι σημασία όμως έχει; Για τον σημερινό Παναθηναϊκό η επιτυχία που μετράει είναι αυτή στο Μιλάνο. Πάνω της και σε συνέχεια του «διπλού» στη Βρέμη μπορεί να χτιστεί η καινούργια ομάδα που ονειρεύονται ο κόσμος του «τριφυλλιού» και οι μέτοχοί του. Οι οποίοι, παρεμπιπτόντως, έχουν δηλώσει ότι θα βάλουν ξανά το χέρι στην τσέπη για να ενισχύσουν το ρόστερ. Ο Τεν Κάτε με αυτή την επιτυχία αγόρασε κάτι παραπάνω από πολύτιμο χρόνο για να δουλέψει. Εχει κερδίσει οριστικά την εμπιστοσύνη των ανθρώπων που τον πληρώνουν, αλλά και την παραδοχή εκείνων που τον αμφισβητούσαν.

Του πήρε καιρό να καταλάβει το ρόστερ του και έκανε λάθη που στοίχισαν. Το πόσο κοντά είναι, όμως, η επιτυχία με την αποτυχία και ο θρίαμβος από την τραγωδία πολλοί δεν το αντιλαμβάνονται. Ο Ολλανδός ήρωας του καλοκαιριού έγινε άχρηστος στην Κύπρο και στο ΟΑΚΑ με την ΑΕΚ, για να ξαναγίνει μάγκας στο «Κλεάνθης Βικελίδης», πριν ξαναγίνει «μυρωδιάς» στο τριήμερο των αγώνων με Ηρακλή και Εργοτέλη. Και φυσικά με τις νίκες σε Βρέμη και (κυρίως στο) Μιλάνο ξανάγινε ο κουρσάρος των πέντε θαλασσών!

Ψυχραιμία! Είναι απλώς ένας πολύ καλός προπονητής. Με τα θετικά του και φυσικά τα αρνητικά του. Αλλά όπως έγραφα προχθές: «Το μόνο σίγουρο είναι πως για να πάρεις αποτέλεσμα πρέπει να τολμήσεις. Αν στον πάγκο του ΠΑΟ ήταν ένας ηττοπαθής τεχνικός (σαν τον Μαλεζάνι ή τον Πεσέιρο), θα έλεγα πως δεν έχει τύχη απόψε απέναντι σε αυτή την Ιντερ. Ομως ο Τεν Κάτε, αν μη τι άλλο, έχει δείξει πως δεν φοβάται τα παιχνίδια και το όνομα του αντιπάλου».

Φυσικά ο ΠΑΟ δεν προκρίθηκε ακόμα. Απομένει το τελευταίο ματς με μία ομάδα που έχει μάθει να παλεύει από το πρώτο μέχρι το ενενηκοστό λεπτό. Η Ανόρθωση του Τιμούρ Κετσπάγια επιβεβαίωσε πόσο καλή ομάδα είναι και την Τετάρτη. Αν δεν έκανε το λάθος τόσο γρήγορα, κάνοντας το πέναλτι μετά το 2-0 και ξαναβάζοντας τη Βέρντερ στο ματς, ίσως και να τα κατάφερνε. Φυσικά και η ελληνική ομάδα με το αβαντάζ της ισοπαλίας έχει τον πρώτο λόγο, αλλά είναι φρόνιμο να κρατηθούν χαμηλά οι τόνοι.

Το πώς και το γιατί κέρδισε ο ΠΑΟ στο Μιλάνο έχουν ήδη αναλυθεί επαρκώς. Και φυσικά, πέραν της όποιας τακτικής, ρόλο σε κάθε τέτοια επιτυχία παίζει η ψυχή. Ο ΠΑΟ την είχε, η Ιντερ όχι. Και μαζί της έχασε και το καθαρό μυαλό. Εγραφα την Τετάρτη πως κλειδί θα ήταν να μην ασχοληθεί ο Παναθηναϊκός με το τι γίνεται στην Κύπρο την ίδια ώρα. Και φυσικά ότι όφειλε να επιτεθεί και να πάει για τη νίκη και όχι να μείνει παθητικά στην άμυνα. Ο Τεν Κάτε, ο οποίος από τη φύση του θέλει να επιτίθεται, έκανε ό,τι έπρεπε.

Οι παίκτες του ξεπέρασαν τον εαυτό τους και πέτυχαν μία σπουδαία νίκη, η οποία τους δίνει το δικαίωμα να λένε πως επάξια κρατούν πια την πρόκριση στα χέρια τους. Μην ξεχνάμε πως στην ιστορία των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ ομάδα που έχει αρχίσει με ένα μόνο πόντο μετά τα τρία πρώτα ματς συνήθως αποκλείεται. Οι ηχηρές εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Η Λίβερπουλ το κατάφερε πέρυσι, κάνοντας διαδοχικές νίκες ύστερα από ανάλογο ξεκίνημα με τους «πράσινους». Η Νιούκαστλ το 2002-2003 είχε καταφέρει με μηδέν πόντους στα τρία πρώτα ματς να κάνει μετά τρεις νίκες και να προκριθεί.

Και εδώ τελειώνει η λίστα! Θα είναι, λοιπόν, από μόνο του ένα τεράστιο επίτευγμα αν ο Παναθηναϊκός διορθώσει αυτό το κάκιστο ξεκίνημα με μια επική πρόκριση. Οσον αφορά τώρα αν αξίζει να είσαι πρώτος ή δεύτερος στον όμιλο, αυτό θέλει κουβέντα. Γιατί μπορεί να βγεις πρώτος (όπως η Πόρτο και η Σεβίλλη πέρυσι) και να αποκλειστείς αμέσως μετά και μάλιστα όχι όπως η Ιντερ από τη Λίβερπουλ και η Μίλαν από την Αρσεναλ, αλλά από τη Σάλκε και τη Φενερμπαχτσέ. Γιατί με τα νοκ άουτ κάθε χρόνο τελειώνουν και τα ψέματα.

Φυσικά καλό είναι να αποφύγεις την Μπαρτσελόνα και τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Μεταξύ μας, όμως, κανένας δεν σου εγγυάται τίποτα μετά. Και στο κάτω κάτω της γραφής, από την ώρα που περνάς με την πλάτη στον τοίχο από έναν τέτοιο όμιλο, ό,τι βρέξει ας κατεβάσει μετά. Και ο προχθεσινός Παναθηναϊκός έχει το δικαίωμα να λέει ότι μπορεί να κοιτάξει στα μάτια οποιονδήποτε.