Κρατούσε στα χέρια απασφαλισμένη χειροβομβίδα

Για την ΑΕΚ, από το καλοκαίρι και μετά, σε κάθε κείμενο που έγραφα επισήμαινα το ίδιο πράγμα. Εμφανιζόταν αργή στο παιχνίδι και με έλλειψη εκρηκτικότητας. Εχοντας τον ίδιο ρυθμό στο παιχνίδι της από το πρώτο μέχρι το ενενηκοστό λεπτό, όπως εύστοχα σημείωσε χθες ο Ακης Ζήκος στην εκπομπή που κάνει στον NovaΣΠΟΡ FM, δεν ήταν δυνατόν να παρουσιάζει καλύτερη εικόνα η ομάδα.

Από το πρώτο επίσημο ματς με την Ομόνοια έως το παιχνίδι με τον Πανσερραϊκό η βελτίωση σ' ένα διάστημα 12 εβδομάδων ήταν μηδαμινή. Και με τα αποτελέσματα να μη βοηθούν, ήταν θέμα χρόνου να απομακρυνθεί ο Γιώργος Δώνης. Ενας προπονητής με πολύ μεγάλες ικανότητες, ο οποίος επιμένω πως είναι ελπιδοφόρος για το ελληνικό ποδόσφαιρο, αλλά έκανε τη λάθος επιλογή στην καριέρα του τη λάθος στιγμή. Ηταν ένα άλμα να φύγει από τη σιγουριά της Λάρισας, με τη στήριξη ενός ανθρώπου όπως ο Κώστας Πηλαδάκης, και να πάει σε μία ομάδα που με συσσωρευμένα προβλήματα από την απώλεια ενός δικού της τίτλου, με 14 χρόνια χωρίς πρωτάθλημα να βαραίνουν τα πόδια και με μηδενικό καλοκαιρινό σχεδιασμό έμοιαζε θέμα χρόνου να πατήσει νάρκη. Η γκέλα με την Ομόνοια δεν βοήθησε να αποκτηθεί ο απαραίτητος χρόνος και η απόφαση φυγής του Νικολαΐδη έμοιαζε με απασφαλισμένη χειροβομβίδα που την έδινε στα χέρια του Δώνη.

Ο Δώνης χρεώνεται με λανθασμένη επιλογή σ' ένα σχήμα που δεν «έβγαινε» από το καλοκαίρι, με επιμονή στο 4-3-3, το οποίο με την παρουσία του Ριβάλντο σχεδιάστηκε λάθος και συνεχίστηκε ακόμα πιο λανθασμένα όταν, μετά την πώληση του Βραζιλιάνου, το 4-4-2 δεν είχε βασικά συστατικά για τη λειτουργία του.

Ο Δώνης φυσικά και δεν φταίει που ο Ενσαλίβα δεν κατάφερε να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις, αν και πήρε τις περισσότερες ευκαιρίες στα φιλικά, όπως δεν φταίει που η διοίκηση δεν θέλησε να αποκτηθεί ο Κλέιτον που ήταν κομμένος για το συγκεκριμένο. Εχει όμως ευθύνη για το «Ο.Κ.» που έδωσε για την απόκτηση του Χουανφράν, του πλέον αργού μπακ που υπάρχει στο ελληνικό ποδόσφαιρο, και για το ότι ο Ράμος που μπορούσε να ανέβει από τα άκρα, αλλά είχε το μυαλό πάνω από το κεφάλι, δεν μεταβλήθηκε από πρόβλημα σε ατού.

Η επιμονή του Δώνη στο να αποκτηθεί ο Βενετίδης εξηγείται πλέον, βλέποντας την ομάδα «ανάπηρη» από τα άκρα, όπου κανείς από αυτούς που χρησιμοποιούνται δεν είναι ικανός για συμμετοχή στην επιθετική ανάπτυξη. Εχει όμως ευθύνη για το γεγονός πως από τον Αύγουστο έψαχνε και δεν έβρισκε ρόλο για τον Σκόκο ώστε να μην εξαντλείται και να πατά περισσότερο την περιοχή. Εχει ευθύνη για το ότι ο Μπλάνκο δεν ακουμπούσε μπάλα σε μερικά παιχνίδια επειδή έμενε απομονωμένος. Και φυσικά κάποιος από την «Ενωση» ας απαντήσει ποιος πήρε την απόφαση πως ο Εστογιάνοφ δεν έκανε για την ομάδα επειδή δεν... χωρούσε ως δεξιός χαφ στο 4-3-3. Αν αποφασίστηκε πως δεν κάνει για την ΑΕΚ αγωνιστικά, ας μας πουν ποιος φωστήρας απέρριψε έναν παίκτη που αποτελεί τη μεγαλύτερη ατραξιόν στο ελληνικό πρωτάθλημα αυτή την περίοδο. Και φυσικά ας απαντηθεί προς τον κόσμο της ΑΕΚ αν ο Δώνης δεν ήθελε Λυμπερόπουλο και Δέλλα ή αν η διοίκηση καλύφτηκε πίσω από την άρνηση του προπονητή να δώσει συγκατάθεση για πρόωρη ανανέωση των συμβολαίων. Και οι δύο, πάντως, αγωνιστικά, έτσι όπως εμφανίζονται σε Γερμανία και Κύπρο, αλλά και από πλευράς προσωπικότητας λείπουν αφάνταστα από την ΑΕΚ.

Τέλος, λίγο πριν ζητήσουν το αυτονόητο, δηλαδή στον Κωστένογλου να επιστρέψει, ας απαντήσει κάποιος σε αυτό που ρωτούσα τον περασμένο Μάιο. Γιατί δεν τον άφησαν στη θέση του και έπρεπε να επιλέξουν έναν άλλο προπονητή; Γιατί δεν τον στήριξαν; Μήπως αυτός έφταιγε που η ομάδα παρουσιάστηκε χωρίς συγκέντρωση στα μπαράζ, με αποτέλεσμα να απωλέσει το αβαντάζ της δεύτερης θέσης από τον Παναθηναϊκό; Η έλλειψη καθαρού πλάνου από το καλοκαίρι οδήγησε την «Ενωση» στο χειρότερο ξεκίνημά της στην ιστορία της Α’ Εθνικής κατηγορίας. Και θα ήταν ανόητο αυτό να χρεωθεί μόνο στον Δώνη.

Τεράστιο παράσημο για «Τζόλε»

Άγραφος κανόνας σε κάθε εργασία: κανείς δεν καταλαβαίνει πόσο σημαντικός είσαι και τι δουλειά κάνεις μέχρι να σταματήσεις να την κάνεις. Στην περίπτωση του Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς η επιβεβαίωση της αξίας του δεν χρειάζεται να γίνει διά της απουσίας, αλλά όποτε φέτος υπήρξε ντέρμπι και ο ίδιος πέρασε τις γνωστές πάσες του, ο Ολυμπιακός σκόραρε και νίκησε. Το πόσο σημαντικός είναι ο Σέρβος για τον Ολυμπιακό της εποχής Κόκκαλη δεν χρειάζεται να το πει κανένας μας. Το πιστοποιούν οι 11 τίτλοι που έχει κατακτήσει σε 12 χρόνια, ξεπερνώντας τον Μίμη Δομάζο, ο οποίος κατείχε ένα ρεκόρ που έμοιαζε ακατάρριπτο. Ο Τζόρτζεβιτς θα μπορούσε να είχε μετακινηθεί μαζί με τον Γιαννακόπουλο στην Παιανία το καλοκαίρι του 1996. Για τον Στέλιο ο Παναθηναϊκός είχε συμφωνήσει με τον Πανηλειακό, αλλά μόλις ο πρόεδρος της ομάδας του Πύργου, Σάκης Σταυρόπουλος, ζήτησε κάτι παραπάνω από τον Γιώργο Βαρδινογιάννη και για τον «Τζόλε», το «όχι» του «Καπετάνιου» άλλαξε τη σύγχρονη ποδοσφαιρική ιστορία. Για τον Ολυμπιακό ο Τζόρτζεβιτς είναι ακόμα αναντικατάστατος. Κακό για τον σύλλογο, που δεν φαίνεται να το πλήρωσε σε τίτλους, αλλά ταλαιπωρείται με την εύρεση διαδόχου εδώ και χρόνια. Για τον ίδιο, όμως, είναι ένα τεράστιο παράσημο και ταυτόχρονα κάθε εμφάνισή του όπως η προχθεσινή είναι μία υπενθύμιση σε κάποιους οπαδούς που γκρινιάζουν στην εξέδρα για το πόσο δύσκολη μπορεί να γίνει η επόμενη μέρα της αποχώρησης ενός αληθινού αρχηγού.