Δεν γυάλιζε το μάτι κανενός για τη νίκη

Προσπαθώ να θυμηθώ αν έχω δει περισσότερα από δύο ή τρία χειρότερα ντέρμπι ανάμεσα στους «αιώνιους» αντιπάλους, αλλά σηκώνω τα χέρια ψηλά. Το 0-0 του Οκτωβρίου του 1990, εκείνο που είχε γίνει Παρασκευή βράδυ με περισσότερους αστυνομικούς από οπαδούς για τον φόβο των Ιουδαίων λόγω της μετακίνησης του Αποστολάκη στον ΠΑΟ, είναι σίγουρα ένα. Αντε και το 0-0 του Απριλίου του 1999 με τον Ολυμπιακό ήδη πρωταθλητή να είναι ένα ακόμα. Ισως και το 0-0 του 1981, λίγο καιρό μετά τους σεισμούς, να διεκδικεί τις δάφνες από τη χθεσινή «σούπα». Μιλάμε για παιχνίδι που έλυνε το πρόβλημα της αϋπνίας σε οποιονδήποτε ταλαιπωρείται. Παιχνίδι με τρεις φάσεις, χωρίς ρυθμό και χωρίς φαντασία. Δύο προπονητές που πρώτα ήθελαν να μη χάσουν, παίκτες που δεν γυάλιζε το μάτι τους, ούτε από πλευράς γηπεδούχων ούτε από τους φιλοξενούμενους, για τη νίκη, γενικά μία απίστευτη ταλαιπωρία, που παρ' όλα αυτά μας κρατούσε καθηλωμένους, διότι πίστευες ότι όλο και κάτι θα γίνει. Τζίφος. Περιμέναμε τους παίκτες του κέντρου να δώσουν τη δική τους νότα στο ματς, αλλά προς Θεού δεν περιμέναμε ποτέ να αλληλοεξουδετερωθούν όλοι τους, με αποτέλεσμα να δούμε το απόλυτο μηδέν.

Ο Ολυμπιακός χθες είχε τη συνήθη εικόνα του φέτος εκτός έδρας. Χλομός και αναιμικός, χωρίς δυνατότητα να δημιουργήσει και με φανερή ανικανότητα να κρατήσει μπάλα στα χαφ, ειδικά στο τελευταίο εικοσάλεπτο που... κλάταρε και ο Στολτίδης. Σε εκείνο το σημείο ο Παναθηναϊκός είχε αρχίσει να ανεβαίνει, αλλά η διακοπή τού έκοψε τον ρυθμό που είχε βρει, οπότε το 0-0 έμοιαζε χαραγμένο στο ματς. Για τον Τεν Κάτε είναι εύκολο να πούμε γιατί έβγαλε τον Καραγκούνη και γιατί δεν έβαλε τον Κλέιτον, όμως για να είμαστε δίκαιοι και αυτοί που αγωνίζονταν αρκούσαν για να κάνουν τη διαφορά, αν έπαιζαν πιο ψυχωμένα και μυαλωμένα. Οσο για τον Βαλβέρδε, είναι επίσης εύκολο να πούμε πως ήθελε πρώτα την ισοπαλία, αλλά στο τέλος ρίσκαρε με τον Κοβάσεβιτς και μην ξεχνάμε πως δεν πήρε τίποτε από τον τραγικό χθες Γκαλέτι και τον εκτός τόπου και χρόνου Λέτο.

Ο Δαλούκας σφύριξε πάρα πολύ για να κρατήσει το ντέρμπι κι αυτό αποτελείωσε τον ρυθμό. Ο ΠΑΟ φωνάζει, πιθανότατα δίκαια, για το μαρκάρισμα πάνω στον Μάντζιο στο πρώτο μέρος, που σε άλλα ματς έχει δοθεί πέναλτι. Αυτό, όμως, είναι και το μοναδικό σημαντικό λάθος που μπορεί να καταλογιστεί στον νεαρό διαιτητή. Είναι άδικο να ψάχνουμε μόνο από αυτόν τη δικαιολογία που δεν είδαμε καλό ματς. Πρώτα οφείλουν να απολογηθούν οι αληθινοί κατηγορούμενοι, που είναι οι πανάκριβα αμειβόμενοι σταρ και των δύο ομάδων!

Ο Ολυμπιακός έχει τώρα μπροστά του το επόμενο μεγάλο ματς, με τον ΠΑΟΚ. Επειδή στο γήπεδο Καραϊσκάκη έχει διαφορετικό πρόσωπο, είναι και το φαβορί, οπότε μπορεί να ξεφύγει κι άλλο στη βαθμολογία. Η εικόνα του εκτός έδρας αφήνει, ωστόσο, ελπίδες στους διώκτες του πως η διαφορά υπάρχει πιθανότητα να καλυφθεί. Οσο για τον ΠΑΟ, οι πέντε βαθμοί δεν μειώθηκαν, αλλά το πρόβλημά του δεν το διογκώνει η χθεσινή ισοπαλία, αλλά οι γκέλες με Ηρακλή και Εργοτέλη. Αν σταματήσει να δωρίζει βαθμούς σε τέτοια ματς, τότε θα μείνει στο κόλπο μέχρι τέλους. Αλλιώς ό,τι και να συζητάει είναι μάταιο.