Επαιζε ράγκμπι, όχι ποδόσφαιρο

H Εθνική μας και ο Ρεχάγκελ έμοιαζαν χθες απροετοίμαστοι γι’ αυτό το ματς. Δεν ξέρω αν το γεγονός ότι οι Ελβετοί προέρχονταν από άσχημα αποτελέσματα ή η ισοπαλία που έφερε το Ισραήλ με τη Λετονία λίγη ώρα νωρίτερα αποπροσανατόλισε το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα. Η αλήθεια είναι όμως ότι εκτός στόχου ήταν η Εθνική όλη την εβδομάδα με την παραφιλολογία για τον αν ο κόσμος είναι λίγος ή πολύς, αν και πόσοι θα πάνε στο Καραϊσκάκη. Ασχοληθήκαμε πολύ με πράγματα που δεν έπρεπε. Το αποτέλεσμα ήταν οι αντίπαλοι να μπουν στον αγώνα με συγκεκριμένο σχέδιο να τον κλέψουν έχοντας και τη βοήθεια του γνωστού «διπλάκια» διαιτητή και να τα καταφέρουν. Βέβαια δεν πρέπει να μας φταίνε οι άλλοι. Απλούστατα, γιατί στο πρώτο μέρος αυτό που έπαιζε η Εθνική έμοιαζε περισσότερο με ράγκμπι παρά με ποδόσφαιρο.

Οι Ελβετοί από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό έδειξαν ότι ήταν πολύ πιο έτοιμοι γι’ αυτόν τον αγώνα. Αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι ακόμα και όταν με την είσοδο του Καραγκούνη η ομάδα πήρε κάπως τα πάνω της και κατάφερε να ισοφαρίσει, οι Ελβετοί είχαν την απάντηση για να ελέγξουν το παιχνίδι και να σκοράρουν ξανά. Ο Οτο Ρεχάγκελ δεν είχε στόπερ στον πάγκο και έτσι μετά την έξοδο του Κυργιάκου, μπήκε ο Πατσατζόγλου, με αποτέλεσμα να χαθεί η ισορροπία της οπισθοφυλακής. Θεωρώ επίσης άσκοπη τη χρησιμοποίηση ενός παίκτη που ήταν εκτός φόρμας, όπως ο Φάνης Γκέκας, με τον Σαλπιγγίδη να μένει εκτός. Ο Χίτζφελντ χειρίστηκε πολύ καλύτερα την κατάσταση από τον Ρεχάγκελ, οι δικοί του ποδοσφαιριστές βρέθηκαν σε πολύ καλύτερη μέρα.

Συμπερασματικά, όμως, θα πρέπει κάτι ν’ αλλάξει σε αυτή την Εθνική. Κάτι που να την κάνει περισσότερο παραγωγική, ώστε να φτάνει ορθολογικά η μπάλα στην επίθεση για να γίνεται ευκαιρία. Με το φιλότιμο του Χαριστέα μόνο, δεν θα νικάμε αιώνια…