Ερλ Μπόικινς: Ο Θεoς είναι κοντός

Όταν ήταν πιτσιρικάς νόμιζε διάφορα πράγματα. Ότι τα παιδιά τα φέρνει ο πελαργός, ότι το φεγγάρι είναι χάρτινο και ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι! Ίσοι σε τι, όμως; Σε οτιδήποτε εκτός από το ύψος. Όταν ενηλικιώθηκε και η ανάπτυξή του τράβηξε χειρόφρενο στα 165 εκατοστά, αντιλήφθηκε πως για τον ίδιο τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Πιο δύσκολα στη θεωρία, το ίδιο εύκολα στο μυαλό του. Ο Ερλ Μπόικινς παίζει μπάσκετ στη Βίρτους Μπολόνια, αλλά έζησε και βασίλεψε στο ΝΒΑ. Τώρα ζει και βασιλεύει στην Ιταλία...

Του Γιώργου Γαβριλάκη

Ήταν μια σκηνή που είχε ζήσει πολλές φορές στην αρχή της καριέρας του. Έμπαινε στο γήπεδο και ο σεκιουριτάς τού ζήταγε ταυτότητα. Κατ' εξαίρεση, διότι στους συμπαίκτες του Ερλ Μπόικινς δεν το έκανε. Δύσκολα, όμως, οι εργαζόμενοι ασφαλείας της αρένας πίστευαν πως ο... κοντός είναι ΝΒΑ guy! Δεν είχαν συνηθίσει να βλέπουν τύπο με ύψος 1,65 μ. να εμφανίζεται με φόρμες και να περπατά αεράτος στους διαδρόμους. Οπότε τη στιγμή που βάδιζε προς την είσοδο των αποδυτηρίων όλο και κάποιος βρισκόταν να τον σταματήσει και ο Ερλ αναγκαζόταν να ψάχνει το πορτοφόλι του. Ώσπου τα χρόνια πέρασαν και ο τύπος εκτός από αξιόλογος παίκτης έγινε και γνώριμη φιγούρα. Πέρασε στην ιστορία ως ο δεύτερος πιο κοντός παίκτης στην ιστορία του «μαγικού πλανήτη». Το ρεκόρ το έχουν τα 160 εκατοστά του Μάγκσι Μπογκς και θαρρεί κανείς πως δεν θα σπάσει ποτέ. Ο Μπόικινς, όμως, δεν θέλει να συγκρίνεται με τον πιο κοντό, αλλά με τον πιο καλό. Αποτέλεσμα αυτής του της απαίτησης; Η παρουσία για 10 χρόνια στο κορυφαίο πρωτάθλημα του πλανήτη. Φέτος είναι η πρώτη φορά που ως επαγγελματίας απέχει από το ΝΒΑ. Βρίσκεται στην Ιταλία και τη Βίρτους Μπολόνια, για να δει τι γίνεται κι εκεί, αλλά σκοπεύει να επιστρέψει και πάλι στις ΗΠΑ για να παίξει μπάσκετ, παρά τα 32 χρόνια του.

Το εντυπωσιακό με τον πόιντ γκαρντ από το Οχάιο δεν είναι τα συμβόλαιά του και οι αριθμοί του στα ματς (που πάντα είναι εντυπωσιακοί), αλλά η φιγούρα του μέσα και έξω από το γήπεδο. Όσο σπάνιος μπορεί να θεωρηθεί ο Σακίλ Ο'Νίλ με την επιβλητική παρουσία του, το τεράστιο κορμί και τα προσόντα του, άλλο τόσο σπάνιος είναι κι αυτός. Απλώς έτυχε να είναι γιος της ύψους 1,50 μ. Τσαρνέλα και του ύψους 1,73 μ. Ουίλι. Οπως καταλαβαίνετε, πήρε από τη μητέρα του, ενώ ακόμα και η αδελφή του είναι πέντε πόντους πιο ψηλή απ' αυτόν. Τίποτα δεν τον εμπόδισε να φτάσει στο υψηλό επίπεδο. Ίσα ίσα που είχε και έξτρα κίνητρα. Ήθελε αποδείξει πως είναι ανώτερος όλων όσων τον κοίταζαν στραβά ή ακόμα και με λύπηση. Άσχετα αν δεν μπορούσε να κοιτάξει στα μάτια (με την κυριολεκτική έννοια) όχι τους αντιπάλους -σε καμία περίπτωση-, αλλά ούτε τον προπονητή, ούτε τους διαιτητές, ακόμα και τους γιους των βετεράνων συμπαικτών του. Στην πατρίδα του έζησε πολλά. Υπάρχουν δεκάδες στιγμιότυπα με καλάθια του, ντρίμπλες και άμυνες σε παίκτες που του ρίχνουν τέσσερα κεφάλια και βάλε. Ο Μπόικινς στις ΗΠΑ είναι διάσημος. Οπότε αξίζει να δούμε τι είναι στην Ιταλία. Στην Μπολόνια, εκεί που ο μύθος λέει πως υπάρχει αίρεση που υποστηρίζει πως ο Θεός είναι ένας κοντός μαύρος με μπόι 1,65 μ.!

Ο ήρωας της Plaza Intipendenza

Δεν είχε φύγει ποτέ από τις ΗΠΑ για μεγάλο διάστημα. Την πατρίδα του, βέβαια, τη γνώρισε και με το παραπάνω. Επαιξε αυτά τα δέκα χρόνια από το ηλιόλουστο Ορλάντο μέχρι το ορεινό Ντένβερ, αλλά και σε άλλες έξι ομάδες (Νιου Τζέρσεϊ, Κλίβελαντ, Λ.Α. με τους Κλίπερς, Γκόλντεν Στέιτ, Μιλγουόκι και Σάρλοτ). Την Ευρώπη τώρα τη μαθαίνει. Η Μπολόνια δείχνει ιδανική για τον ίδιο. Το παραδέχεται και ο ίδιος, άσχετα αν επαναλαμβάνει πως «θέλω να ξαναπαίξω στο ΝΒΑ, άμεσα». Τώρα βρίσκεται σε μία ήσυχη πόλη και ταιριάζει απόλυτα στον χαμηλών τόνων 32χρονο οικογενειάρχη. Τα παιδιά του (ο γιος και η κόρη του) έχουν προσαρμοστεί. Πηγαίνουν σχολείο και κάνουν βόλτες με τους γονείς (όταν ο μπαμπάς δεν έχει προπόνηση) στους πεζόδρομους και στις πλατείες. Τους αρέσει πολύ η Plaza Intipendenza, 10' με τα πόδια από τον κεντρικό σταθμό της πόλης. Και άλλα τόσα από το σπίτι τους. Μόνο που ο Ερλ αποφεύγει να πηγαίνει εκεί, οπότε συνήθως αφήνει τη γυναίκα του μόνη της να τα βγάζει πέρα με τα μικρά. Μία φορά στη μεγάλη πλατεία ήταν αρκετοί καλλιτέχνες του δρόμου, που έδιναν παράσταση κουκλοθεάτρου και ζωγράφιζαν. Μια κοπέλα που έπαιζε με φλόγες ξαφνικά σταμάτησε να κάνει κόλπα με τις δάδες. Ο κόσμος την κοιτούσε με περιέργεια και αυτή έριξε το βλέμμα της στον σούπερ σταρ της Βίρτους Μπολόνια. Είχε ακούσει πολλά για τον νέο παίκτη της αγαπημένης ομάδας της, δεν μπορούσε να συνειδητοποιήσει, όμως, πόσο κοντός ήταν. Στο γήπεδο δεν τον είχε δει ακόμα, αλλά τον αναγνώρισε. Είχε διαβάσει πολλά γι' αυτόν και πήγε κοντά του. Του ζήτησε αυτόγραφο, ενώ ο Ερλ ήταν έτοιμος να κάνει το ίδιο, εντυπωσιασμένος από τα ζογκλερικά της. Αισθάνθηκε λίγο άβολα εδώ που τα λέμε, μια ο ΝΒΑer πήγε στην Μπολόνια για να κάνει αίσθηση με τον αγωνιστικό χαρακτήρα του και τελικά κάνει με το ύψος του...

«Grande Earl!»

Η ομάδα τον προστατεύει. Τον προσέχει. Του έχει προσφέρει ό,τι χρειάζεται -αυτός και η οικογένειά του. Σπίτι για τους γονείς του, τα πάντα! Και τον καλύπτει σε κάθε του βήμα από την ώρα που μπαίνει μέσα στο γήπεδο μέχρι να φύγει. Ο κόσμος τον λατρεύει, τα παιδιά τρέχουν προς το μέρος του και ζητούν ένα χαμόγελο και ένα high five από τον ήρωά τους. Τον άνθρωπο που θαυμάζουν επειδή παίζει σπουδαίο μπάσκετ, αλλά και επειδή νιώθουν οικειότητα μαζί του. Τυχαίνει αγόρια και κορίτσια του δημοτικού να τον κοιτούν στα μάτια. Ο Ερλ Μπόικινς το έκανε στην Αμερική, το κάνει και στην Ιταλία: Δίνει ελπίδες και όραμα σε όλους τους κοντούς του κόσμου! Στέκονται δίπλα του οι μικροκαμωμένοι, τον κοιτούν στα μάτια και ονειρεύονται. Δύσκολα, όμως, θα τον φτάσουν.

Οι επίσημοι φαν της Βίρτους φωνάζουν το όνομά του κάθε τρεις και λίγο στα φιλικά ματς της ομάδας και περιμένουν τα επίσημα. Το «Ερλ» δεν τους αντιπροσωπεύει. Κοτσάρουν και το επίθετο «Grande», οπότε ο κύριος Μπόικινς έχει γίνει σύνθημα ως ο «Μεγάλος Ερλ». Τον κολακεύει, αλλά δεν το παραδέχεται. Στο πίσω μέρος των φανελών της Βίρτους Μπολόνια η ομάδα έχει αποφασίσει να καινοτομήσει. Στη θέση του επωνύμου των αθλητών έχουν αποφασίσει να βάλουν τα βαπτιστικά. Τα μικρά ονόματα ή και παρατσούκλια. Γι' αυτό η φανέλα του Τεέμου Ράνικο γράφει Πίτσκου, του Κιθ Λάνγκφορντ απλώς Κιθ και του ήρωά μας μόνο Ερλ. Του είπαν να γράψουν «Grande Earl», αλλά δεν δέχτηκε. Γιατί «το όνομα μου είναι Μπόικινς. Ερλ Μπόικινς...».