Ας μη γελιόμαστε, στη Ρίγα αρχίζουν τα προκριματικά!

Να δούμε πρώτα το ποτήρι μισοάδειο. Η εμφάνισή μας στο «Ζοζί Μπαρτέλ» δεν ήταν καλή, ούτε τρόμαξε κανέναν. Το πρώτο ημίωρο βρισκόμασταν σε λήθαργο και πέρασε σχεδόν όλο το πρώτο μέρος για να απασχολήσουμε σοβαρά την εστία του Ζουμπέρτ. Στη Ρίγα μεθαύριο θα βρούμε απέναντί μας καλύτερους αντιπάλους και, φυσικά, θα χρειαστεί να ανεβάσουμε ρυθμό και απόδοση. Βλέποντας το ποτήρι μισογεμάτο, η Εθνική ομάδα αντιλαμβάνεται κανείς εύκολα πως δεν ανέβασε την απόδοσή της, επειδή απλώς δεν χρειαζόταν. Πήρε άκοπα τους τρεις πόντους και τη δουλειά της την ολοκλήρωσε συνοπτικά και πριν τελειώσει το ημίχρονο.

Αν θέλει κανείς λοιπόν να σταθεί στη μια πλευρά του φράχτη ή την άλλη, τα επιχειρήματα είναι άφθονα. Τι μπορεί να πει που να μη στέκει; Αλλά, ας είμαστε ρεαλιστές και ας αντιληφθούμε πως σε κάθε πρεμιέρα μετράνε οι τρεις πόντοι και τίποτα άλλο. Εχω ξαναπεί πως το ποδόσφαιρο δεν δίνει βαθμούς με βάση την εμφάνιση, όπως το καλλιτεχνικό πατινάζ, ούτε με βαθμό δυσκολίας της νίκης και του αντιπάλου, κάτι που συμβαίνει με τις προσπάθειες στις καταδύσεις. Τρεις βαθμούς παίρνεις με το Λουξεμβούργο, τρεις και με τη Βραζιλία.

Ο δρόμος για τη Νότιο Αφρική είναι ήδη λίγο πιο κοντά, όχι γιατί εμείς νικήσαμε μία από τις πιο αδύναμες ομάδες του πλανήτη, αλλά επειδή οι αντίπαλοί μας άρχισαν να μας κάνουν δώρα! Στο Τελ Αβίβ η Ελβετία κρατούσε τα νίκη στα χέρια της και μαζί τον ρόλο του φαβορί για την πρόκριση από την πρώτη μέρα. Η ισοφάριση στις καθυστερήσεις είχε αποτέλεσμα να πετάξουν δύο ποντάκια οι παίκτες του Χίτζφελντ και να μη μετρά ως κερδισμένος ο ένας που πήραν. Και οι Ισραηλινοί ανάσαναν με τον ένα βαθμό, αλλά την ευκαιρία τους ως γηπεδούχοι να ξεκινήσουν με μια σημαντική νίκη την έχασαν.

Οι Λετονοί άρχισαν με επιτυχία. Το να περάσεις από τη Μολδαβία δεν είναι κατόρθωμα, αλλά σίγουρα τους ανέβασε την ψυχολογία. Μας περιμένουν με άγριες διαθέσεις και τα πράγματα θα είναι πιο δύσκολα εκεί μεθαύριο. Αν όμως φύγουμε με νίκη από τη Ρίγα, ανεξαρτήτως απόδοσης, αυτόματα είμαστε το πρώτο φαβορί για την πρόκριση.

Οποιος δεν πείθεται για τους κινδύνους της πρεμιέρας καλό είναι να κοιτάξει πόσοι πάτησαν νάρκη το Σάββατο. Οι Σκωτσέζοι στην ΠΓΔΜ, οι Ρουμάνοι με τη Λιθουανία, οι Πολωνοί με τη Σλοβενία και κυρίως οι Γάλλοι στην Αυστρία. Παραλίγο στη λίστα των θυμάτων να ήταν και η Ιταλία, που είχε πολλή τύχη στην Κύπρο. Τη γλίτωσαν και επιπλέον πήραν τους τρεις πόντους, έστω και δύσκολα, οι Ουκρανοί και οι Ουαλοί, ενώ Αγγλοι, Βέλγοι και Σέρβοι πήραν τις αναμενόμενες νίκες με μικρά σκορ και χωρίς να πείσουν.

Γενικά ήταν μια κλασική πρεμιέρα. Χιλιοπαιγμένο έργο, που το έχουμε δει ξανά και ξανά και όμως πάντα μας εκπλήσσει η πλοκή του! Τουλάχιστον αυτή τη φορά ας γκρινιάζουμε, αλλά δεν ήμασταν εμείς αρνητικοί πρωταγωνιστές, όπως το 2004 στα Τίρανα. Αντίθετα, ξεκινήσαμε όπως στο Κισινάου πριν από 24 μήνες, με νίκη, η οποία πάντα και ανεξαρτήτως αντιπάλου δίνει ώθηση για τη συνέχεια. Μόνο που στη Ρίγα –κακά τα ψέματα– θα αρχίσει η κανονική μας πορεία στα προκριματικά.