Μη μας «κάψει» το... μπαλάκι

O Γκαλέτι ήταν η όαση στο χθεσινό ματς του Ολυμπιακού. Το μόνο θετικό κατά τα άλλα που μπορεί να κρατήσει κανείς είναι η εμφάνιση του Αβραάμ, που ξεψαρώνει γρήγορα και θ' αποτελέσει πολύτιμη μονάδα για τη συνέχεια. Κατά τα λοιπά, ένα χάος και πάλι, έστω κι αν αυτή η κακή εικόνα ήταν απλώς κάπως πιο συμμαζεμένη στο πρώτο μέρος συγκριτικά με αυτό που είδαμε κόντρα στην Τβέντε.

Ο,τι έκανε ο Ολυμπιακός δημιουργήθηκε χάρη σε ορισμένες εξάρσεις του Γκαλέτι και μία καλή φάση που έβγαλε ο «Τζόλε». Ο αρχηγός ήταν ο πρώτος που μάρκαρε, μάλιστα έκλεψε αρκετές μπαλιές. Ωστόσο, για να κάνουν φάση οι «ερυθρόλευκοι» έπρεπε να κάνουν... αίτηση. Ο Ντομί ήταν κίνδυνος-θάνατος για την άμυνα του Θρύλου, ο «Πάτσα» συνεχώς πούλαγε τζάμπα την μπάλα και ο Ολυμπιακός στα χαφ δεν είχε καμία φαντασία. Οσο γι' αυτόν τον Οσκαρ, ύστερα και από το χθεσινό ματς αμφιβάλλω ζωηρά για το αν μπορεί να προσφέρει ουσιαστικά στον Θρύλο. Καλό το πρέσινγκ και η πίεση ψηλά, αλλά, ακόμη κι όταν έχει την μπάλα στην κατοχή, δεν ξέρει κανείς τι να την κάνει αν αυτή δεν πάει στην άκρη, είτε στον Γκαλέτι είτε στον «Τζόλε».

Παιχνίδι από τον άξονα δεν γίνεται καθόλου –και πώς να γίνει, αν δεν μπορείς να κρατήσεις την μπάλα. Ο έρημος ο Κοβάσεβιτς είδε μία φορά την μπάλα να του έρχεται στο κεφάλι και την έστειλε μέσα. Χρειάζεται επειγόντως αμυντικός χαφ της προκοπής και τουλάχιστον δύο επιθετικοί. Με έναν ταλαντούχο των Ελπίδων και με τον γερο-Ντάρκο δεν μπορεί να βγει η χρονιά. Το μόνο που μπορώ να πω είναι να βάλει ο Θεός το χέρι του στη σημερινή κλήρωση…