Να προστατευτεί ως εθνικό περιουσιακό στοιχείο

Την επόμενη μέρα του φιλικού με την Κύπρο στην Πάτρα, φιλοξενήσαμε στον αέρα του NovaΣΠΟΡ FM τον άνθρωπο από τον οποίο ο Σωτήρης Νίνης είχε αποσπάσει το ρεκόρ ως νεότερος σκόρερ στην ιστορία της Εθνικής ομάδας: τον Κώστα Ελευθεράκη. «Να προσέξουν με τον Νίνη, να μην οδηγηθεί στο ίδιο αδιέξοδο με εμένα», ήταν τα λόγια του. «Για πέντε χρόνια, από το '68 έως το '73, έπαιζα σερί μπάλα. Στις Εθνικές ομάδες Νέων, Ελπίδων και Ενόπλων, στην Ανδρών και στον Παναθηναϊκό. Εξήντα ματς τον χρόνο, εκείνη την εποχή, όταν οι πιο πολλοί έδιναν στο εξωτερικό μάξιμουμ πενήντα». Ο Ελευθεράκης στα 32 του χρόνια σταμάτησε την μπάλα, αφού είχε ήδη κατακτήσει τα πάντα μέχρι την ηλικία των 24 ετών και ο κορεσμός τον είχε οδηγήσει στο να παθαίνει… ναυτία βλέποντας χορτάρι!

Ο Νίνης είναι 18 ετών και διψάει για ποδόσφαιρο. Χαίρεται την μπάλα, είχε μια δύσκολη χρονιά με τον Πεσέιρο, η οποία του στέρησε τη σχεδόν σίγουρη παρουσία με την Εθνική ομάδα στο Euro, ετοιμάζεται για το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, στο οποίο πέρυσι ήταν ο απόλυτος πρωταγωνιστής. Μέχρι εδώ, όλα καλά. Ο ίδιος, προκειμένου να παίξει, είναι έτοιμος να πει «ναι» και για 5Χ5. Είναι ένα παιδί. Ποιοι το προστατεύουν όμως; Το να θέλουν να πάρει μέρος και στα ματς της Εθνικής Ελπίδων κατόπιν, είναι ουτοπικό! Ο Νίνης, αφού βοηθήσει τη Νέων να πάρει το εισιτήριο για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του χρόνου, κάτι που για πρώτη φορά θα συμβαίνει στην ιστορία της Εθνικής μας σε αυτές τις ηλικίες, οφείλει να πάει στην ομάδα του. Εχασε πέρυσι την προετοιμασία, το ίδιο συμβαίνει και φέτος, αλλά τουλάχιστον τώρα ξέρει πως ο νέος προπονητής μπορεί να του δώσει ώθηση, γιατί του αρέσει να δουλεύει με νέα παιδιά. Ο Νίνης πια είναι για την Εθνική Ανδρών. Δεν έχει νόημα από τον Σεπτέμβριο κι έπειτα να καλείται στην Ελπίδων. Η ποιότητά του είναι τόση, που του επιτρέπει να είναι στην Εθνική Ανδρών και να αποτελέσει το μελλοντικό στοίχημα για να βγάλει επιτέλους η Ελλάδα ένα σούπερ σταρ. Το να καλείται στην Ελπίδων, μόνο τροχοπέδη για αυτόν (και για τον Παπασταθόπουλο ισχύει το ίδιο) μπορεί να είναι. Το σημαντικότερο για αυτό το παιδί είναι να το προσέξουν, ώστε να μην επέλθει ο κορεσμός όπως με τον Ελευθεράκη. Οσο και να είναι σημαντικό να κερδίσει κάποια ματς η Ελπίδων, το ίδιο το «οικοσύστημα» του ελληνικού ποδοσφαίρου οφείλει να κατανοήσει πως τα περιουσιακά στοιχεία του αξίζουν παραπάνω από εφήμερες προκρίσεις. Δεν είναι δα και τόσο δύσκολο...

Ενα γράμμα για τη Δόξα...

Η Δόξα Δράμας δεν υπήρξε απλώς μια σημαντική ομάδα από την περιφέρεια. Ηταν η σημαιοφόρος της επανάστασης για τα σωματεία εκτός Αθηνών και Θεσσαλονίκης, για να καθίσουν μια μέρα όλοι μαζί ισότιμα σε ένα τραπέζι που μελλοντικά θα λεγόταν Α' Εθνική Κατηγορία. Η ιστορία έχει καταγράψει πως η ομάδα που δημιούργησε στους Μαυραετούς ο Νίκος Πάγκαλος, μπήκε σφήνα στο κατεστημένο, έπαιξε τελικούς Κυπέλλου Ελλάδας και απείλησε να κατακτήσει τίτλους. Το κυριότερο όμως, μπόρεσε να στηρίξει την ψυχική ανάταση μιας μεγάλης γεωγραφικής περιοχής, βασανισμένης από τον πόλεμο και την εμφύλια σύρραξη, σε μια εποχή με μαζική μετανάστευση, με οικονομική εξαθλίωση. Η Δόξα έδωσε στον κόσμο ένα στήριγμα, ήταν το καμάρι της τοπικής κοινωνίας. Και μέσα από αυτή βγήκαν ονόματα που κόσμησαν με την παρουσία τους το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Η καλαίσθητη έκδοση που έφτασε στα χέρια μου και λέγεται «ΓΡΑΜΜΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΟΞΑ» έγινε με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 90 χρόνων από την ίδρυση του σωματείου. Περιλαμβάνει δεκάδες γράμματα που υπήρχαν στα αρχεία του συλλόγου, τα οποία μέσα από την κιτρινισμένη όψη τους λειτουργούν ως μηχανή του χρόνου, μεταφέροντας τον αναγνώστη σε άλλες εποχές. Είναι μια δουλειά αντάξια της ποιότητας του συλλόγου, της ιστορίας του, της κοινωνικής του διάστασης. Και μπορώ άφοβα να πω πως είναι έκδοση που θα ζήλευαν ομάδες του εξωτερικού. Γιατί τελικά το να αγαπάς μια ομάδα είναι ένα δυνατό συναίσθημα. Το να ξέρεις να δείξεις την αγάπη σου αυτή είναι προτέρημα. Το να μπορείς όμως να τη μεταφέρεις και να τη διαφημίσεις παντού είναι χάρισμα! Συγχαρητήρια στους εμπνευστές της προσπάθειας. Και σύντομα εύχομαι να ξαναδούμε τη Δόξα εκεί που της αρμόζει… Στη Σούπερ Λίγκα.