Πάλι καλά που βάζει τον Ριβάλντο (Sportday / Μπάμπης Χριστόγλου)

Είναι μερικά πράγματα που δυσκολεύομαι να τα καταλάβω. Δεν είμαι μόνος μου. 33.000 νοματαίοι ήταν στο Καραϊσκάκη και εκατοντάδες χιλιάδες στην τηλεόραση, βλέποντας τα μαγικά του Ριβάλντο και του Ζιοβάνι και τα άλλα, τα περίεργα. Αυτά που νομίζει ο Μπάγεβιτς ότι είναι μπάλα ή θέλει να μας κάνει εμάς να νομίζουμε ότι βλέπουμε μπάλα. Ο Ολυμπιακός έχει από τη μία παίκτες τεράστιας κλάσης, οι οποίοι κάνουν μία κίνηση, βάζουν ένα γκολ και το συζητάει ο κόσμος για καιρό και από την άλλη παίκτες που χαλάνε το παιχνίδι.

Και γι' αυτούς που λένε «καλό το θέαμα, αλλά καλύτερη η ουσία», μετρήστε πόσα γκολ-βαθμούς έχει πετύχει φέτος ο Ριβάλντο, πόσα ο Ζιοβάνι (που παίζει σπάνια) και πόσα οι υπόλοιποι.

Ο Ολυμπιακός είναι ακόμα μέσα και στο πρωτάθλημα και στο Κύπελλο. Τίποτα δεν έχει χαθεί. Μάλιστα στο Κύπελλο έχει και το πάνω χέρι. Παρ' όλα αυτά, την Κυριακή ακούσαμε για πρώτη φορά το «Ξύπνα, Ντούσαν, οε,οε,οε». Ο κόσμος καταλαβαίνει ότι αυτό που βλέπει είναι πολύ λίγο μπροστά σε αυτό που μπορεί να δει από τον Ολυμπιακό. Μια ομάδα που μπορεί να στηριχτεί στις εμπνεύσεις του Ριβάλντο και του Ζιοβάνι, τα φαρμακερά σουτ και τις κούρσες των Γεωργάτου και Τζόρτζεβιτς, αλλά και τον «τσαμπουκά», το θράσος και την ικανότητα του Καστίγιο. Αν ο Μπάγεβιτς κατάφερνε να εκμεταλλευτεί τις δυνατότητες αυτών των πέντε παικτών, θα βλέπαμε διαστημική μπάλα.

Αντί γι' αυτό βλέπουμε μία ομάδα να οπισθοχωρεί χωρίς λόγο μετά το 2-0 και να κινδυνεύει να χάσει ένα ματς, το οποίο υπό άλλες συνθήκες θα αποτελούσε παιχνίδι-ξέσπασμα. Αυτός δεν είναι Ολυμπιακός. Είναι μια ομάδα που γεννά μουρμούρα και ανησυχία. Αλλο ένα από τα ανεξήγητα του Μπάγεβιτς είναι και ο μαεστρικός τρόπος με τον οποίο περιορίζει τον Τζόρτζεβιτς. Τον έχει κλεισμένο (για να μην πω αποκλεισμένο) σε μία θέση στην οποία χάνει το βασικό του προτέρημα. Την ταχύτητα και τη διεισδυτικότητά του. Η μεσαία γραμμή του Ολυμπιακού είναι πολυπρόσωπη και φλύαρη. Γύρω-γύρω όλοι συνεχώς και τα νεύρα μας τσατάλια. Οταν περνούν οι σωστές μπαλιές, πάνε στον Οκκά. Η κατάληξη γνωστή, όχι γκολ.

Είναι μερικά από τα πράγματα, τα οποία δεν μπορώ να καταλάβω. Πράγματα που τα παρατηρεί ο κόσμος στο γήπεδο, δυσανασχετεί και φωνάζει, τα βλέπει από την τηλεόραση, αλλά ο Ντούσαν δεν ασχολείται. Πάλι καλά που βάζει μέσα τον Ριβάλντο και βλέπουμε κανένα μαγικό, από αυτά που μας κολλάνε με την μπάλα.