Ο «Θεός»… γιορτάζει

Γεννημένος πριν 44 χρόνια σε μια μικρή πόλη της Αργεντινής, ο Ντιέγκο Αρμαντο Μαραντόνα σίγουρα δε χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Ο, κατά πολλούς, κορυφαίος παίκτης όλων των εποχών, σβήνει σήμερα 44 κεράκια στην τούρτα των γενεθλίων του και η ανάγκη για «Χρόνια πολλά» σε μια μεγάλη ποδοσφαιρική προσωπικότητα, σαν εκείνον είναι δικαιολογημένη.

Ο πρώτος σταθμός:

Σε ηλικία δέκα ετών ( 5 Δεκεμβρίου του 1970) η μοίρα τον έφερε στην ομάδα της Σεμπογίτας. Ο μικρόσωμος Ντιέγκο δεν έπειθε με την σωματοδομή του για την ηλικία του και πολύ περισσότερο για το τι ήταν ικανός να κάνει με μια μπάλα στα πόδια (πολύ αργότερα και με τα χέρια…). Βοηθώντας την ομάδα του να μείνει αήττητη για 134 παιχνίδια και με το Νο 10 στη φανέλα του, γίνεται από πιτσιρίκι θρύλος!

Το δεύτερο βήμα:

Δέκα ημέρες πριν κλείσει το 16ο έτος της ηλικίας του, πραγματοποιεί το ντεμπούτο με την Αργεντίνος Τζούνιορς στο πρωτάθλημα απέναντι στην Ταγιέρες. Οι συμβουλές του Χουάν Κάρλος Μόντες, τότε προπονητή του, μάλλον, διέφερε από των υπολοίπων. «Ντιέγκο μπες στο γήπεδο και κάνε ότι ξέρεις να κάνεις», ήταν οι οδηγίες του. Παρέμεινε στην ομάδα έως το 1980, συμμετέχοντας σε 166 αναμετρήσεις και φτάνοντας στην επίτευξη 11 τερμάτων.

Μαραντόνα=Μπόκα

22 Φεβρουαρίου 1981. Ο «Ντιεγκίτο» πραγματοποιεί το ντεμπούτο του με τη μεγάλη του αγάπη, Μπόκα Τζούνιορς. Στο δρόμο του ξανά η Ταγιέρες. Εύκολη νίκη με 4-2, με τον Μαραντόνα να σκοράρει τα δύο από τα τέσσερα τέρματα. Αγωνίζεται σε 40 αγώνες και πετυχαίνει 28 γκολ. Ακολουθεί η πρόκληση που λέγεται Ευρώπη. Κάνει το μεγάλο βήμα, αλλά επιστρέφει, και στις 30 Οκτωβρίου του 1997 ανακοινώνει την αποχώρησή του από την ενεργό δράση.

Κεφάλαιο Μπαρτσελόνα:

Ήταν 4 Σεπτεμβρίου του 1982 όταν ο «Ντιεγκίτο» ντεμπουτάρει με τη φανέλα της Μπαρτσελόνα στο ισπανικό πρωτάθλημα. Από την πρώτη κιόλας αναμέτρηση έδειξε για το τι είναι ικανός να κάνει. Μπορεί οι «μπλαουγκρανα» να χάνουν από την Βαλένθια με 2-1, αλλά εκείνος φροντίζει να σκοράρει. 5 Μαΐου του 1984 παίζει το τελευταίο του παιχνίδι με την Μπαρτσελόνα, που έμελλε να έχει την τύχη του εναρκτήριου. Αγωνίζεται σε 58 παιχνίδια και φτάνει στην επίτευξη 38 τερμάτων.

Μαραντόνα: Η ιστορία της Νάπολι

Στις 5 Ιουλίου ο Μαραντόνα μεταγράφεται στην Νάπολι. Οι δύο πρώτες χρονιές δεν κύλησαν, όπως οι άνθρωποι της Νάπολι, αλλά κυρίως ο φιλόδοξος Ντιέγκο θα ήθελε. Τα καλύτερα, όμως, δε θα αργούσαν να κάνουν την εμφάνισή τους. Το 1987 οδηγεί την ομάδα στο πρώτο της πρωτάθλημα και κύπελλο Ιταλίας. Το 1990 της χαρίζει το δεύτερο, ενώ την οδηγεί και στο Σουπερ Καπ. Ένα χρόνο νωρίτερα είχε βοηθήσει την ομάδα στη μεγαλύτερη της διάκριση, στην κατάκτηση του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ. Αγωνίζεται συνολικά σε 259 παιχνίδια και πετυχαίνει 115 τέρματα.

Η αρχή του τέλους:

Σε 29 ματς αγωνίστηκε ο Μαραντόνα φορώντας τη φανέλα της Σεβίλλης. Στο διάστημα αυτό πετυχαίνει οκτώ γκολ, όμως η φθίνουσα πορεία έχει αρχίσει. Στις 12 Ιουνίου του 1993 αποφασίζει να εγκαταλείψει το σύλλογο και να επιστρέψει στην πατρίδα του, δοκιμάζοντας την τύχη του στην Νιουελς Ολντ Μποις. Το σημαντικότερο από την εν λόγω επιστροφή, μια θέση στην Εθνική ομάδα για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994.

Εθνική ομάδα:

Χαρακτηρίζεται η σημαία της εθνικής Αργεντινής και όχι άδικα. Πραγματοποιεί την πρώτη του εμφάνιση με το εθνόσημο στη φανέλα σε ηλικία 17 ετών απέναντι στην Ουγγαρία. Στέφεται παγκόσμιος πρωταθλητής το 1986, όμως, όσο και να φαίνεται περίεργο, το τρόπαιο περνά σε δεύτερη μοίρα, καθώς ο Μαραντόνα είναι αυτός που πετυχαίνει το καλύτερο γκολ όλων των εποχών, καθώς στην προημιτελική φάση με αντίπαλο την Αγγλία καταφέρνει να σκοράρει διασχίζοντας όλο το μήκος του γηπέδου. Στην ίδια αναμέτρηση, γίνεται και άλλο ένα… ιστορικό γεγονός. Ο «Ντιεγκίτο» σκοράρει το πρώτο γκολ της Αργεντινής με το χέρι, περνώντας στην ιστορία ως το «Χέρι του θεού». Ήταν 22 Ιουνίου του 1986.
Φορά συνολικά 91 φορές την Εθνική φανέλα, ενώ πετυχαίνει και 34 γκολ.

Επικίνδυνες αδυναμίες:

Όσο γνωστός κατόρθωσε να γίνει εντός των αγωνιστικών χώρων, άλλο τόσο κατάφερε να γίνει και εκτός. Το 1991 ο Ντιέγκο βρίσκεται θετικός σε χρήση κοκαΐνης. Τιμωρείται με 15μηνο αποκλεισμό. Το 1994 κατορθώνει να κερδίσει μια θέση στην Εθνική ομάδα για το Παγκόσμιο Κύπελλο που διεξάγεται στην Αμερική. Σε έλεγχο ντόπινγκ μετά την αναμέτρηση με τη Νιγηρία βρίσκεται και πάλι θετικός. Το τέλος έχει έρθει. Είναι και η τελευταία φορά που φορά τη φανέλα της «μπιανκοσελέστε».

Διακρίσεις:

1979, 1980, 1986: Κορυφαία αθλητική προσωπικότητα στην Αργεντινή
1979, 1986, 1989, 1990, 1992: Κορυφαίος ποδοσφαιριστής στη Λατινική Αμερική
1986:Χρυσή Μπάλα ως καλύτερος παίκτης του Παγκοσμίου Κυπέλλου του Μεξικού
1986: Κορυφαίος παίκτης στην Ευρώπη απ' το γαλλικό περιοδικό «France Football»
1996 / Χρυσή Μπάλα για την προσφορά του στο ποδόσφαιρο
1999 / Αθλητής για τον 20ο αιώνα στην Αργεντινή
2000 / Κορυφαίος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών στην ψηφοφορία της FIFA στην επίσημη ιστοσελίδα της

Επιμέλεια:Αγγελική Ράπτη