Εκανε το δίκιο του... δικαιολογία

Για τον Νίκο Λυμπερόπουλο έχω γράψει κατά καιρούς ύμνους και όσοι με διαβάζουν χρόνια το γνωρίζουν καλά. Oμως αυτό δεν σημαίνει ότι σε έναν παίκτη που θεωρώ πραγματικά πολύ ξεχωριστό δεν θα κάνω και κριτική. Ειλικρινά, ύστερα από τόσα χρόνια θητείας στα ελληνικά γήπεδα δεν περίμενα να ακούσω τις κουβέντες που άκουσα περί γηπέδων και εγκαταστάσεων. Οχι διότι δεν ισχύουν πολλά απ' αυτά, αλλά επειδή είναι άσχημο ν' ακούγονται ως δικαιολογίες ύστερα από ένα στραβό αποτέλεσμα και από μια στραβή έκβαση ενός αγώνα. Ο Νίκος Λυμπερόπουλος είχε την ευκαιρία, άλλωστε, να δοκιμάσει την τύχη του στο εξωτερικό αρκετές φορές όλα αυτά τα χρόνια. Και όταν έφυγε από τον Παναθηναϊκό και πέρυσι που ήταν στην ΑΕΚ αλλά και σε κάποιες άλλες περιπτώσεις μπορούσε να φύγει από το ελληνικό πρωτάθλημα. Για το περσινό με τη Νυρεμβέργη, αν είχε επιμείνει, πιστεύω πως θα είχε καταλήξει στην Μπουντεσλίγκα, μια και ο Ντέμης Νικολαΐδης ουδέποτε έκοψε τον δρόμο κάποιου παίκτη, ειδικά για το εξωτερικό.

Ο άσος από τη Μεσσηνία είναι από εκείνους που έχουν αμειφθεί πολύ καλά στις ομάδες που αγωνίστηκαν και άξια. Ομως είναι επόμενο να υπάρχει η πικρία ότι δεν έχει πάρει κάποιον τίτλο. Αυτό δεν σημαίνει ότι μπορεί να τα βάζει με δίκαιους και άδικους. Πολύ περισσότερο, δεν μπορεί να υποστηρίζει, έστω και έμμεσα, ότι κακώς η ΑΕΚ αποφάσισε να κατεβάσει την ομάδα κανονικά στα πλέι οφ. Οι ιδιοκτήτες αποφασίζουν για το τι θα κάνει η εταιρεία τους, αλλά αυτή τη φορά φαίνεται πως έγινε διαφορετικά, όπως αγωνίστηκε η «Ενωση» στα πλέι οφ. Επίσης, θα έπρεπε να θυμάται ότι υπάρχουν συνάδελφοί του που παλεύουν με πραγματικά άσχημες συνθήκες στο ελληνικό ποδόσφαιρο και αμοιβές της πείνας. Εκείνοι θα έπρεπε να είναι οι ξεσηκωμένοι.