Δικαιούται να κυνηγήσει χωρίς απαξίωση το όνειρό του

Στην Ελλάδα είναι εύκολο να απαξιώνεις. Και φυσικά όταν επιχειρηματολογείς για κάτι, μοιάζει «παλαιολιθικό» μπροστά στον… μοντερνισμό της ισοπέδωσης. Οταν ο Νίκος Κωστένογλου ανέλαβε την ΑΕΚ, στα δέκα σχόλια που γράφτηκαν γι' αυτόν τα οκτώ τουλάχιστον ήταν γεμάτα αστειάκια επιπέδου Σεφερλή. Με το πρωτάθλημα να ολοκληρώνεται την Κυριακή και την ομάδα του να βρίσκεται στη δεύτερη θέση, αλλά σε σύνολο αγωνιστικών πόντων κερδισμένων μέσα στο γήπεδο στην κορυφή, θεωρητικά ο Κωστένογλου πέτυχε σε αυτό που του ανατέθηκε. Η «Ενωση» δεν θυμίζει σε τίποτα το διαλυμένο μαγαζί που άφησε ο «καλύτερος προπονητής των τελευταίων 25 ετών στην Ελλάδα», «δόκτωρ» Φερέρ, και στο διάστημα των εννιά αγώνων έβγαλε ένα ολοένα και πιο βελτιωμένο πρόσωπο, που απλούστατα επιβεβαιώνει πως ο Ισπανός κόουτς έκανε τα αδύνατα δυνατά για να χάσει η ομάδα του το πιο εύκολο πρωτάθλημα της ιστορίας της.

Το «οφσάιντ» του Ντέμη Νικολαΐδη, όπως το υπογράμμισα από την επόμενη μέρα της κατάθεσης ψυχής που έκανε στη συνέντευξη Τύπου παίρνοντας πάνω του όλη την ευθύνη, ήταν πως πέταξε πετσέτα εκείνη τη μέρα στο θέμα «τίτλος». Η ΑΕΚ λίγες μέρες μετά όχι μόνο νίκησε, αλλά διέσυρε τον Ολυμπιακό και η ατάκα του προέδρου της, πως η χρονιά απέτυχε διότι η ομάδα δεν έπαιξε μπάλα, κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος. Η ΑΕΚ δεν έπαιξε καλά -είναι αλήθεια- σε μεγάλο διάστημα του πρωταθλήματος, αλλά είναι και η μόνη από τους διεκδικητές του τίτλου που έβαλε σε έναν από τους υπόλοιπους τέσσερα γκολ στο πρωτάθλημα, πέρασε με σερί νικών από τη Θεσσαλονίκη χωρίς να δεχτεί γκολ, έχει τον πρώτο σκόρερ της χρονιάς, έφυγε με 11 νίκες από τα εκτός έδρας ματς και έχει την καλύτερη επίθεση. Δεν αρκούν όλα αυτά για να πάρει τον τίτλο, αν δεν αλλάξει κάτι στο CAS, αλλά ταυτόχρονα η πορεία της σημαίνει πως αν είχε παρθεί η θαρραλέα απόφαση να διωχτεί ο Φερέρ μετά το κάζο στα Πηγάδια για το Κύπελλο, ο Κωστένογλου ίσως τώρα να είχε οδηγήσει την ομάδα του στο πρώτο της πρωτάθλημα από το 1994.

Αυτό όμως που θέλω να υπογραμμίσω είναι το πόσο αβασάνιστα έριξαν στην πυρά τα ΜΜΕ τον Κωστένογλου. Φυσικά δεν έγινε προπονηταράς σε δύο μήνες. Ομως πόσοι από αυτούς που βιάστηκαν να γράψουν πως είναι «της πλάκας» περίπτωση έχουν καθίσει να συζητήσουν έστω και λίγο μαζί του; Από τότε που αγωνιζόταν, ο Νικόλας είχε την ταχύτητα στις κινήσεις του σαν όπλο, αλλά κυρίως το μυαλό με το οποίο κάλυπτε τα κενά. Είχα γράψει πριν από χρόνια και επιμένω πως αδικήθηκε κατάφωρα στο θέμα κλήσης στην Εθνική. Ως προπονητής τα τελευταία χρόνια δεν αρκέστηκε στα απλά. Πόσοι συνάδελφοί του έχουν πάει και έχουν παρακολουθήσει τη δουλειά του Χίντινκ όπως έκανε αυτός; Ελάχιστοι. Και πόσους Ελληνες έχει δεχτεί ο Μουρίνιο να μείνουν για μία εβδομάδα και να είναι κάθε μέρα στο προπονητικό κέντρο της Τσέλσι, όπως έγινε πέρυσι με τον Κωστένογλου; Μην ψάχνετε… Δεν υπάρχει. Ο Πορτογάλος δέχτηκε να πάει εκεί ο νυν τεχνικός της ΑΕΚ, διότι είχε μεσολαβήσει ο γιος του τεχνικού διευθυντή της Τσέλσι, Φρανκ Αρνεσεν. Μάλιστα ο Κωστένογλου στις μέρες που έμεινε στο Λονδίνο είχε άμεση πρόσβαση σε κάθε προπόνηση και πήρε όποια πληροφορία ήθελε, κάνοντας εξαιρετική εντύπωση στον Πορτογάλο τεχνικό.

Κι όμως, εμείς στα ελληνικά ΜΜΕ βιαστήκαμε να απαξιώσουμε έναν άνθρωπο πριν καν δουλέψει. Τα ίδια Μέσα, που είμαστε έτοιμα να επευφημήσουμε τον κάθε περίεργο ξένο προπονητή που θα έρθει με λίγα ή πολλά στοιχεία στο βιογραφικό, δεν δίνουμε το δικαίωμα σε ένα νέο παιδί να δείξει τι μπορεί να κάνει. Και το παρελθόν δεν διδάσκει σε κανέναν τίποτα. «Λευκή πετσέτα», έγραφαν κάποιοι φωστήρες πως πέταγε ο Γιώργος Βαρδινογιάννης με την πρόσληψη του Γιάννη Κυράστα το 1999 και η ιστορία αποτίμησε πως ο αείμνηστος κόουτς δημιούργησε τον καλύτερο Παναθηναϊκό της τελευταίας δεκαετίας. Ο Λεμονής απαξιώθηκε τόσο πολύ στο πρώτο πέρασμά του στον Ολυμπιακό, παρά τους τίτλους, του και πέρασε υπό τόση αμφισβήτηση στο δεύτερο παρά τις μοναδικές επιτυχίες στην Ευρώπη, ακριβώς επειδή δεν ήταν το «βαρύ» όνομα από το εξωτερικό. Κάποτε ο Βασίλης Δανιήλ πήγε τον ΠΑΟ στους προημιτελικούς του ΟΥΕΦΑ αποκλείοντας τη Γιουβέντους, αλλά απομακρύνθηκε για να έρθει ο Σουηδός Μπένγκτσον που είχε… ευρωπαϊκό προφίλ και φυσικά απέτυχε παταγωδώς. Ο Σάββας Κωφίδης δεν θα έκανε, έγραφαν, για πρώτος προπονητής στον Ηρακλή, αλλά με εκείνον στον πάγκο το 2005-2006 ο «Γηραιός» θύμισε μέρες δεκαετίας '80 στο Καυταντζόγλειο.

Ο Κωστένογλου δεν είναι φυσικά ο νέος Μουρίνιο ούτε ο νέος Μπάγεβιτς. Είναι ένα άνθρωπος που δέχτηκε να βάλει το κεφάλι του στην «γκιλοτίνα» για να ορθοποδήσει η ΑΕΚ. Από τον Φερέρ «της Μπαρτσελόνα και της Μπέτις», που έμοιαζε να μας κάνει χάρη που περπατάει στα μέρη μας, τα αποτελέσματα τον δικαιώνουν περισσότερο. Τουλάχιστον ας του δώσουμε τα εύσημα όπου πρέπει και ας τον αφήσουμε να κυνηγήσει (στην ΑΕΚ ή αλλού) το όνειρό του χωρίς να είμαστε ισοπεδωτικοί. Νομίζω πως το αξίζει. Και για την ποιότητα και κυρίως για το ήθος του.