Στο χέρι του, με... προσγείωση

Περίμεναν εύκολο παιχνίδι, αλλά δεν ήταν. Ο Ντιμπαλά φρόντισε να «ξυπνήσει» τους «ερυθρόλευκους» και να τους δείξει ότι δεν θα έκαναν περίπατο. Το θετικό για τον Ολυμπιακό είναι ότι αντέδρασε άμεσα. Δεν έπαιξε τη σούπερ μπάλα που ονειρεύεται ο κόσμος του, αλλά εδώ που έχουν φθάσει τα πράγματα αυτό είναι δευτερεύον. Ο τίτλος είναι εκείνο που έχει σημασία. Η διαφορά έφτασε στο +4 και θεωρητικά δεν χάνεται η «κούπα». Θεωρητικά. Οι εμφανίσεις και οι αντοχές της ομάδας δεν με πείθουν ότι δεν θα κάνει άλλη γκέλα. Είναι μόλις τέσσερα τα παιχνίδια που απομένουν. Το πιο σημαντικό είναι αυτό με την ΑΕΚ. Ο Ολυμπιακός πρέπει να πάει βήμα βήμα. Αν δεν θέλει να πάθει καμιά πλάκα, σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αρχίσει τους πανηγυρισμούς. Δεν λέω ότι θα το χάσει. Αλλες εποχές θα ήμουν σίγουρος ότι δεν το χάνει. Με όσα έχω δει φέτος διατηρώ ακόμη κάποιες αμφιβολίες. Δεν πανηγυρίζω για το παιχνίδι στη Λιβαδειά. Εδειξε οτι μπορεί έστω και για μισή ωρίτσα να παίξει λίγη μπαλίτσα. Εδειξε και πάλι κενά στην άμυνα και δεν παραμυθιάζομαι ότι ξαφνικά έγινε ομαδάρα. Δείχνει χαρακτήρα, επειδή είναι ο πρωταθλητής. Οι άλλοι απλώς δεν μπορούν και ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να χάσει αυτό το πρωτάθλημα (το νταμπλ για να ακριβολογώ). Πρέπει να σημειώσω ότι μου άρεσε ο Μπελούτσι. Ο Αργεντινός πέτυχε το πρώτο του γκολ και έδειξε διάθεση, αλλά και κάποια από τα στοιχεία που τον κοστολόγησαν παίκτη (στο 50%) των 7,5 εκατομμυρίων ευρώ. Περιμένω πολλά περισσότερα κι από τον ίδιο κι από τους παίκτες να εμφανίσουν τουλάχιστον πάθος και προσωπικότητα για να τερματίσουν πρώτοι. Καλό θα είναι να κρατήσουν και τη διαφορά των 4 βαθμών, ώστε να μην έχει κανείς να πει τίποτα στο φινάλε του πρωταθλήματος.