Το ματς είναι χαμένο, αλλά τουλάχιστον ας αντιδράσουμε

H ένταση στα Σκόπια τις τελευταίες μέρες και η επικαιρότητα με τις προτάσεις Νίμιτς για την ονομασία του γειτονικού κράτους φέρνει ξανά στο προσκήνιο πονεμένες συζητήσεις. Για να μη μας μένει καμία αμφιβολία για το ποια ονομασία θα επικρατήσει διεθνώς, αρκεί να επισκεφτεί κάποιος τα επίσημα site της ΦΙΦΑ και της ΟΥΕΦΑ για να διαπιστώσει το απλό: κανένας δεν τους αναφέρει ως Σκόπια, ούτε καν ως Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας παρ' ότι το FYR (Former Yugoslav Republic of) Macedonia ισχύει ως επίσημη ονομασία της χώρας στον ΟΗΕ. Και τι έγινε; Οι ομάδες τους χρησιμοποιούν τον προσδιορισμό «μακεδονικές» όπου και αν αγωνίζονται, η ομοσπονδία τους χρησιμοποιεί τα αρχικά ΦΦΜ, που σημαίνει, όπως πολύ απλά καταλαβαίνετε, Φούτμπολ Φεντερέισον οφ Ματσεντόνια, και όλη η αλληλογραφία τους γίνεται χρόνια τώρα με αυτό τον τρόπο.

Στην ιστοσελίδα της ΦΙΦΑ αλλά και της ΟΥΕΦΑ μπορεί κάποιος να βρει δημοσιεύματα που αναφέρονται στην εθνική ομάδα των Μακεδόνων και κανένα ξένο ΜΜΕ δεν έχει μέχρι τώρα αναφερθεί σε αυτούς διαφορετικά είτε είναι αγγλικό, γαλλικό ή ιταλικό. Οτι παλεύουμε ένα χαμένο ζήτημα είναι δεδομένο, αλλά δεν μπορεί να γίνει και αλλιώς. Απλά αναφέρω ότι ακόμα και αν ονομαστούν Νέα Μακεδονία ή Ανω Μακεδονία τίποτα δεν θα αλλάξει στο πώς τους βλέπουν οι ξένοι και, το κυριότερο, πώς θα τους αποκαλούν. Και επειδή η διεθνής αθλητική αναφορά συνήθως αποτελεί τετελεσμένο διότι σχεδόν για καμία άλλη δραστηριότητα δεν πρόκειται κάποιος Γερμανός ή Αγγλος να ασχοληθεί με το γειτονικό κράτος (που δεν είναι τουριστικό θέρετρο ή κάποιος τόπος με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον μέσο ξένο τουρίστα), έχει σημασία να καταλάβουμε ότι το παιχνίδι το χάσαμε πολύ καιρό πριν.

Η ΠΓΔ της Μακεδονίας χρησιμοποιούσε χρόνια το όνομα αυτό από την εποχή του Στρατάρχη Τίτο. Οταν μία φορά η εθνική ομάδα πήγε με πούλμαν να παίξει στα Σκόπια με τη Γιουγκοσλαβία οι παίκτες μας φωτογράφιζαν τις πινακίδες που έγραφαν το «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» και έκαναν πλάκα. Τότε η ελληνική εξωτερική πολιτική είχε αποφασίσει να μην στενοχωρήσει κανέναν. Αργότερα, με τον εμφύλιο της γειτονικής χώρας, αργήσαμε να αντιληφθούμε πόσο δύσκολο θα ήταν να επιλυθεί το πρόβλημα με απόλυτο βέτο και δεν επιδιώξαμε μέσω της πρότασης Πινέιρο να τελειώνει το ζήτημα με χρήση πιθανώς του ονόματος Μακεδονία, αλλά με φυλετικό προσδιορισμό, π.χ. «Σλάβος», ή κάτι ανάλογο μπροστά. Τότε οι γείτονες κατάφεραν να περάσουν το ΠΓΔΜ ως προσωρινό όνομά τους, αλλά εμείς μέσα στη μέθη μας που πετύχαμε με το βέτο να ονομάζονται ΠΓΔΜ βάλαμε το κεφάλι στην άμμο και τους είπαμε «Σκοπιανούς». Σαν να λέμε δηλαδή Αθηναίους όλους τους Ελληνες.

Οι ξένοι δεν μπορούσαν να αναφέρονται σε αυτούς ως Former Yugoslav Republicans of Macedonia όπως και εμείς δεν τους είπαμε ποτέ ΠΓΔΜίτες! Ετσι το Macedonians έμεινε σαν εύκολη λέξη, καθιερώθηκε, και όπως πια έχεις συνηθίσει να λες ένα κράτος δεν το αλλάζεις. Ειδικά δεν βάζεις ποτέ τα Ανω και τα Κάτω και τα Βόρεια στην ονομασία. Κανένας δεν μιλά διεθνώς για Βόρειους ή Νότιους Ιρλανδούς, αλλά για «Ιρλανδούς», οπότε μου φαίνεται αστείο αύριο να αρχίσουν τα ξένα ΜΜΕ να τους αποκαλούν North Macedonians, Upper Macedonians ή όπως αλλιώς συμφωνηθεί. Πολύ περισσότερο δεν πρόκειται κανείς να ασχοληθεί να τους λέει «Δημοκράτες της Μακεδονίας» αν ένα από τα αστεία ονόματα της πρότασης Νίμιτς συζητηθεί.

Μου φαίνεται ότι παίζουμε πια ένα χαμένο παιχνίδι. Και τουλάχιστον ας βάλουμε βέτο για να έχουμε να λέμε πως κάτι κάναμε. Ομως, έτσι και αλλιώς, αυτό το ματς το χάσαμε πριν από 15 χρόνια, οπότε τουλάχιστον ας ασχοληθούμε με την ουσία. Και ας δείξουμε και μία φορά ότι δεν είμαστε τα καλά και υπάκουα παιδάκια της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής, αλλά ένας λαός που, ακόμα και αν του έχουν κάνει λοβοτομή, αντιδρά όταν πραγματικά χρειάζεται και θίγεται!