ΑΠΛΑ το πρώτο ημίχρονο (Sportday / Χρήστος Σωτηρακόπουλος)

Για την Τσέλσι, η γερμανική εμπειρία της δεν είναι κακή, αφού δεν έχει δεχθεί γκολ στο «Στάμφορντ Μπριτζ»
Η ΤΣΕΛΣΙ ΕΧΕΙ ΜΠΕΙ ΠΙΑ ΣΕ ΕΝΑ ΔΡΟΜΟ ΧΩΡΙΣ ΓΥΡΙΣΜΟ
Kάποτε, το Τσέλσι ήταν η περιοχή, στην οποία όλοι οι καθώς πρέπει Βρετανοί συνταξιούχοι ήθελαν να αγοράσουν ένα σπίτι. Στους δρόμους γύρω από το «Στάμφορντ Μπριτζ» μπορείς να βρεις μόνο κάποιον συνταξιούχο, που να θυμάται εκείνο το μεσημέρι του Μάη το 1955, όταν η Τσέλσι πήρε το τελευταίο της πρωτάθλημα. Πλέον όμως, το κλίμα που εισπράττεις είναι πως αυτή η αναμονή πήρε τέλος.
Ο Στίβεν είναι υπάλληλος της ρεσεψιόν στο πανέμορφο Chelsea Village, το ξενοδοχείο που άφησε ως κληρονομιά στο σύλλογο ο πρώην πρόεδρος Κεν Μπέιτς. Κάθε φορά που συναντιόμαστε τα τελευταία χρόνια, η κουβέντα ήταν η ίδια. Γεννημένος τη χρονιά που η Τσέλσι πήρε εκείνον τον περιβόητο τίτλο, είχε πάντα την απορία αν θα προλάβει να δει κάποια μέρα ο ίδιος την ομάδα του πρωταθλήτρια. Τώρα, με τρεις νίκες μόνο μακριά, αυτή τη μέρα έπλεε σε πελάγη ευτυχίας. «Το ματς με την Μπάγερν;», τον ρώτησα, για να πάρω την απλούστερη απάντηση του κόσμου «Ποιος νοιάζεται;».
Την άποψη του Στίβεν συμμερίζονται οι πιο πολλοί Βρετανοί φίλοι των «μπλε». Οχι όμως οι... διεθνείς. Ο Μαουρίτσιο είναι Ιταλός και έγινε Τσέλσι από τον Βιάλι και τον Τζόλα.. Δουλεύει στο ξενοδοχείο και παρακολούθησε πρώτη φορά την Τσέλσι στον αγώνα με τη Μίλαν, στο Τσάμπιονς Λιγκ πριν από έξι χρόνια. Από εκείνο το στρυφνό 0-0 μέχρι το πρόσφατο 4-2 με την Μπαρτσελόνα, που έκοβε την ανάσα, μοιάζει να έχει περάσει, πραγματικά και όχι ημερολογιακά, ένας αιώνας. «Το πρωτάθλημα Αγγλίας σημαίνει κάτι μόνο για τους ντόπιους. Εμένα θα με ικανοποιήσει να πάρουμε το Τσάμπιονς Λιγκ και, αφού μπορούμε, γιατί να μην το κυνηγήσουμε;», λέει και φυσικά με βρίσκει σύμφωνο.
Αλλωστε, η Τσέλσι έχει μπει πια σε ένα δρόμο χωρίς γυρισμό. Χωρίς τον Μουρίνιο, που η πρώτη του κόντρα απέναντι σε Γερμανούς δεν θα τον βρει στον πάγκο, με την ΟΥΕΦΑ να καραδοκεί, με τον Ολλανδό Τέμινκ για διαιτητή, που δε σηκώνει και πολλά - πολλά, οι Λονδρέζοι νιώθουν πως ο κόσμος συνωμοτεί εναντίον τους! Η Μπάγερν δεν αποτελεί αντίπαλο που επιθυμεί κάποιος στα Κύπελλα Ευρώπης, δεδομένου ότι είναι η διαχρονικά καλύτερη γερμανική ομαδα στις διεθνείς διοργανώσεις. Η παρουσία του συλλόγου του Μονάχου σε αγγλικό έδαφος δεν μπορεί να χαρακτηριστεί επιτυχημένη, καθώς μετρά μόλις δυο νίκες. Αλλά για όσους λατρεύουν τις προλήψεις, ας λάβουν υπόψη πως και οι δύο συνδυάστηκαν με την κατάκτηση τροπαίου. Το 1996, επικράτησε 5-1 της Νόττιγχαμ Φόρεστ και αργότερα κατέκτησε το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ και το 2001 νίκησε 1-0 τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, στο δρόμο για την κατάκτηση του τέταρτου Κυπέλλου Πρωταθλητριών.
Ομως, στο σύνολο της, η προϊστορία των Βαυαρών κόντρα στους Αγγλους είναι τέτοια, που δεν μπορεί να μην υπολογιστεί σοβαρά. Τελευταία εκπρόσωπος από το νησί, που έριξε νοκ - άουτ σε διπλά παιχνίδια την Μπάγερν, είναι η...Νόριτς. Το 1993, σε εκείνη την τρελή πτήση των «καναρινιών» στο ΟΥΕΦA, το γκολ - φωτοβολίδα του Τζέρεμι Γκος τους είχε στείλει στο καναβάτσο. Από τότε, μόνο σε μονά ματς, στον παρανοϊκό τελικό της Βαρκελώνης με τη Μαν. Γιουνάιτεντ το 1999 και στο Σούπερ Καπ του Μονακό με την Λίβερπουλ το 2001, η Μπάγερν έφυγε ηττημένη από το γήπεδο από Αγγλους.
Οσο για την Τσέλσι, η γερμανική της εμπειρία δεν είναι κακή, αφού δεν έχει δεχθεί γκολ στο «Στάμφορντ Μπριτζ». Αλλα τα μάτια του λαγού (της Χέρτα και της Στουτγκάρδης) και άλλα της κουκουβάγιας (Μπάγερν).
Σε κάθε θέση υπάρχουν σπουδαίοι παίκτες και για τους δύο. Οποιος σταθεί σε απουσίες, ξεχνά πως η Μπάγερν πάντα ήταν ΟΜΑΔΑ και όχι μονάδες και η Τσέλσι έχει λύσεις, που θα ζήλευε ο εκλέκτορας της μικτής κόσμου! Για νικητή της βραδιάς μπορεί να επιλέξω την Τσέλσι. Για τελικό θριαμβευτή όμως θα περιμένω και την ρεβάνς στο Μόναχο. Αποψε, απλά είναι το πρώτο ημίχρονο!