Η Σέλτικ αποτελεί «σωσίβιο» για την καριέρα που ονειρεύεται

Η ευκαιρία που παίρνει ο Γιώργος Σαμαράς με τη μεταγραφή του σε ένα τεράστιο σωματείο, όπως η Σέλτικ, αποτελεί το «σωσίβιο» για μια καριέρα που από πολλά υποσχόμενη το 2006, πλέον μοιάζει βαλτωμένη. Οταν πριν από δύο χρόνια έφευγε από τη Φρίσλαντ στη Βόρεια Ολλανδία και ταξίδευε για τη Μάντσεστερ Σίτι, σε αυτή τη στήλη σημείωνα δύο πράγματα που δεν βλέπω τον λόγο να τα αλλάξω τώρα.

«Στην Ολλανδία έχουν μια εκπληκτική ρήση. "Δείξε μου ένα ταλέντο που πέρασε τα 20 και δεν αγωνίζεται βασικός στην ομάδα του, για να σου δείξω έναν παίκτη που θα μείνει για πάντα ταλέντο". Μυθική φράση! Και φυσικά εκεί την κάνουν και πράξη. Ο Σαμαράς, λοιπόν, πήγε στην κατάλληλη χώρα και βρήκε την πιο σωστή ομάδα. Είχε την τύχη να είναι μαζί η οικογένειά του, αλλά αυτό αποτελεί ένα έξτρα συν και όχι την καταλυτική πράξη στην όλη εξέλιξή του. Δούλεψε πολύ και η Χέρενφεν, που επένδυσε πάνω του, βγήκε και με το παραπάνω ωφελημένη.

Τώρα οφείλει ο Ρεχάγκελ να τον εκμεταλλευτεί, για να αποκτήσει το ελληνικό ποδόσφαιρο αυτό που ποτέ δεν είχε, ούτε με την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στο Euro: τον πρώτο αληθινό σούπερ σταρ! Εναν παίκτη που θα κάνει καριέρα ανάλογη αυτών που προέρχονται από μικρές χώρες και το όνομά τους συνδέθηκε με την προέλευσή τους. Οπως ο Λιτμάνεν για τη Φινλανδία, ο Γκούντγιονσεν για την Ισλανδία, ο Ζάχοβιτς για τη Σλοβενία. Ακούγεται υπερβολικό, αλλά είναι άκρως ρεαλιστικό. Η Μάντσεστερ Σίτι οφείλει να είναι απλώς σταθμός και όχι τελικός προορισμός στην καριέρα του Σαμαρά. Μέσα από αυτή τη διαδρομή καίρια ωφελημένη θα είναι πρώτιστα η Εθνική ομάδα. Μόνο που πρώτα πρέπει να αποδειχτεί αν η επιλογή της Σίτι του Στιούαρτ Πιρς, μπροστά από την Αρσεναλ του Βενγκέρ, ήταν η ενδεδειγμένη».

Αυτά πριν από δύο χρόνια. Τι άλλαξε από τότε; Η επιλογή του να δουλέψει με τον Πιρς, έναν παρορμητικό ποδοσφαιριστή που τον φώναζαν «Psycho» και οποίος ως προπονητής είναι η απόλυτη μετριότητα, αποδείχτηκε μη ενδεδειγμένη. Η πρόταση της Αρσεναλ το 2006 μπορεί να ήταν χαμηλότερη οικονομικά, αλλά ο ίδιος ο παίκτης μπορούσε να πιέσει. Δίπλα στον Βενγκέρ, εκτός του ότι θα είχε μάθει πολλά, θα έπαιρνε (μια και μιλάμε για σημαντικό ποσό που θα εκταμιευόταν για την απόκτησή του) κάποιες ευκαιρίες, πολύ πιο σημαντικές από αυτές σε μία ομάδα με αμυντικό προσανατολισμό όπως η Σίτι. Θα είχε πιθανότατα μεγάλο χρόνο συμμετοχής στο Λιγκ Καπ και στο Κύπελλο Αγγλίας και, γιατί όχι, μπορεί με τη μεταγραφή του Ανρί και την προώθηση του Αντεμπαγιόρ στη βασική ενδεκάδα να είχε περισσότερες ευκαιρίες. Ολα αυτά θεωρητικά. Τώρα, ύστερα από ένα εξαιρετικό πρώτο εξάμηνο στη Σίτι, αλλά με μια τραγική χρονιά πέρυσι, σε μια ενδεκάδα που σκόραρε με το σταγονόμετρο και έφερνε την μπάλα στην αντίπαλη περιοχή για τους κυνηγούς δύο φορές σε κάθε ημίχρονο, οι ευκαιρίες του ήταν ελάχιστες. Η πρόταση της Μπέρμιγχαμ έμοιαζε σαν απόδραση από μια φυλακή για να πας σε μια άλλη! Θα ήταν τραγικό για τον ίδιο και το ελληνικό ποδόσφαιρο να μεταγραφόταν σε μια ενδεκάδα που ψάχνει με το τουφέκι τις ευκαιρίες και παίζει πίσω από την μπάλα σε κάθε ματς.

Η Σέλτικ, αντίθετα, είναι άλλο μέγεθος. Εχει κόσμο, μια εκπληκτική έδρα, έναν εξαιρετικό προπονητή, τον Γκόρντον Στράχαν, που του αρέσει το επιθετικό ποδόσφαιρο, αγωνίζεται σε ένα πρωτάθλημα με πιο ανοιχτές άμυνες. Το 1999 ο Μιχάλης Κασάπης αρνήθηκε να μεταγραφεί εκεί, θεωρώντας πως δεν ήταν μεγάλο μέγεθος, τις ίδιες μέρες που ο Στιλίαν Πετρόφ –ενώ η ΤΣΣΚΑ είχε συμφωνήσει με τον Παναθηναϊκό– επέλεξε ως μεγαλύτερο όνομα τη Σέλτικ. Θυμίζω πως ο Βούλγαρος δεκαπλασίασε το κασέ του, έφτασε μέχρι τον τελικό του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ με τη Σέλτικ, τον ζήτησαν πολλές ομάδες της Πρέμιερσιπ, όπως και το Αμβούργο με τη Σάλκε, και τελικά επέλεξε να ακολουθήσει τον Μάρτιν Ο'Νιλ στην Αστον Βίλα. Ολα είναι σχετικά, αλλά ο Σωτήρης Κυργιάκος μέσα από το πέρασμά του από τη Ρέιντζερς έκανε όνομα στην Ευρώπη, ενώ ο Γκέκας από τον δανεισμό του στην Μπόχουμ εκτόξευσε την τιμή του και τις μετοχές του στα ύψη.

Ο Σαμαράς έχει μείνει πίσω από αγωνιστικής πλευράς. Σε μια ομάδα που κάνει πρωταθλητισμό οφείλει να προσαρμοστεί γρήγορα, αλλά αυτή η πίεση ελπίζω πως θα λειτουργήσει ευεργετικά στις φιλοδοξίες του. Και το ελληνικό ποδόσφαιρο θα τον ξαναποκτήσει με αυτοπεποίθηση και γεμάτο φιλοδοξίες.