Αρπαξε το δώρο, αλλά πρέπει να προβληματιστεί

Η πιο καλά οργανωμένη εκτός έδρας σε αμυντική λειτουργία ομάδα του πρωταθλήματος έβγαλε την ψυχή στην καλύτερη εντός έδρας ομάδα μέχρι να κριθεί το ματς από ένα πέναλτι αρκετά γενναιόδωρο από τον Μαζαράκο. Ο Ντάρκο Κοβάσεβιτς έδωσε και πάλι τη λύση, μια και πρωταγωνιστεί στη φάση του πέναλτι, στο οποίο πάντως δεν φαίνεται -και ο Μαζαράκος είναι μπροστά- να υπάρχει κάτι μεμπτό από τους αμυντικούς του Αρη. Ενας «αναιμικός» Ολυμπιακός άρπαξε το δώρο και συνεχίζει στην κούρσα, αλλά πρέπει να τον προβληματίσει πως έκανε τις λιγότερες φάσεις σε παιχνίδι του στο γήπεδο Καραϊσκάκη από την αρχή της χρονιάς, εγκλωβισμένος στον ρόμβο του Μπάγεβιτς και ψάχνοντας με μακρινές μπαλιές να σπάσει το κεντρικό δίδυμο των Θεσσαλονικέων. Ο Ρονάλντο Γκιάρο μαζί με τον καταπληκτικό Αβραάμ Παπαδόπουλο (δεν είναι άδικο να μην έχει κληθεί ούτε σε φιλικό της Εθνικής ομάδας αυτός ο παίκτης;) είχαν μπλοκάρει την λειτουργία των πρωταθλητών συνεπικουρούμενοι από τον Γιάχιτς, που αγωνίστηκε δίπλα στον Γκαρσία, έκλειναν κάθε διαδρομο προς την εστία του Χαλκιά. Ο Ολυμπιακός προσπαθούσε από τα πλάγια, αλλά μάταια, επειδή ο Λούα Λούα που ήταν δραστήριος έφυγε γρήγορα από το ματς και ο Γκαλέτι δεν ήταν σε καλή βραδιά.

Ο Αρης που έχει πολύ γρήγορους κυνηγούς, δεν μπόρεσε να συνδυάσει την καλή λειτουργία του πίσω από τη σέντρα με επικίνδυνες επιθέσεις. Στο ξεκίνημα του παιχνιδιού ο Κόκε έφυγε μόνος του από λάθος του Σέζαρ, που πέφτοντας τον ανέκοψε, αλλά ο Μαζαράκος δεν είδε παράβαση. Ο Αντώνης Νικοπολίδης πέρασε την πιο ήρεμη βραδιά της σεζόν, αλλά ένα μικρό δείγμα του τι θα μπορούσε να κάνει ο Αρης αν έβγαινε πιο δυνατά και γρήγορα στην επίθεση ήταν η φάση του 70', όταν ο Κόκε έκανε πάρα πολύ ωραία προσπάθεια και έδωσε για τον Σανσόν, που λίγο πριν πλασάρει είδε τον Τοροσίδη να προλαβαίνει με τάκλιν. Σε ένα ματς που είχε το 0-0 γραμμένο επάνω του, ήρθε τη φάση του πέναλτι για να πάρει την ευθύνη για μία ακόμα φορά ο Τζόρτζεβιτς και να στείλει την μπάλα στα δίχτυα και τις καρδιές των οπαδών του Ολυμπιακού στη θέση τους.

Ο Λεμονής δικαιούται μερίδιο ευσήμων για τη νίκη, επειδή με την πίεση από τα άκρα που άσκησε στο δεύτερο ημίχρονο και με την είσοδο του Λεντέσμα, που απελευθέρωσε τον Στολτίδη, μπόρεσε να πιέσει τον Αρη και να τον βάλει πιο μέσα στην περιοχή του, κάτι που στο πρώτο ημίχρονο δεν έγινε ούτε μία φορά.

Οσο για τον Μπελούτσι, φυσικά δεν μπορεί να περιμένει κανείς το χθεσινό ημίωρο για να καταλάβει τι παίκτης είναι. Είναι άδικο για τον ίδιο, αλλά και για την αξία του, που τη γνωρίζουν όσοι έχουν δει έστω και ένα ματς του με τη φανέλα της Ρίβερ Πλέιτ.

Και κάτι ακόμα, άσχετο με το ματς, αλλά σχετικό με την αισθητική των αυτιών μας. Χρειάζεται ιδιαίτερη σκέψη στη ΝΕΤ για να καταλάβουν πως όταν μιλάμε για κάποιον που κάνει σχολιασμό του ματς, μιλάμε ακριβώς γι' αυτό που έκανε χθες ο Στέλιος Αποσπόρης; Δηλαδή, ψύχραιμη κριτική, καθαρά ποδοσφαιρική, με απλά ελληνικά, που όμως δίνουν ακόμα και στον λιγότερο μυημένο να καταλάβει τι γίνεται; Ενας άνθρωπος του ποδοσφαίρου που και ξέρει τι γίνεται μέσα στο γήπεδο, αλλά και ξέρει να το πει όσο πιο περιεκτικά γίνεται, που δεν λέει το προφανές, αλλά εμβαθύνει σε κάτι που ο οπαδός δεν μπορεί να διαπιστώσει από μόνος του, είναι σημαντική προσθήκη σε μία μετάδοση.