Αλλη κλάση ο Αργεντινός, πάλι με άγχος ο Ολυμπιακός

Πάλι τα ίδια. Μας βγήκε η ψυχή. Ωραία, κέρδισε ο Ολυμπιακός. Και λοιπόν; Ηταν αυτή εικόνα ομάδας. Είχε σχέδιο; Τι έπαιζαν; Ο Αρης πολύ έξυπνα είχε μπουκώσει τους Πειραιώτες και θα το έπαιρνε το αποτέλεσμα. Ο κόσμος και ο αέρας από το ντεμπούτο του Μπελούτσι έδωσαν τη νίκη. Αν είναι μόνο οι νίκες που μετρούν, τότε πάω πάσο. Αυτό που βλέπω όμως είναι ότι ένα ακόμα ματς πήγε στην κόψη του ξυραφιού. Ξανά στο κορόνα γράμματα. Τώρα δεν υπάρχουν δικαιολογίες, Τάκη μου. Ολοι γύρισαν. Αν είναι καλά ή όχι ο Γκαλέτι είναι πρόβλημα της ομάδας για να κάνει αλλαγή που θα δώσει λύση. Τους έβαλες όλους μέσα στα χαφ και κανείς δεν ήξερε τον ρόλο του. Το τελευταίο μισάωρο έπαιζε ουσιαστικά χωρίς εξτρέμ. Πάλι καλά που ο Μπελούτσι έδειξε σημάδια της μεγάλης κλάσης του. Είναι παίκτης που μπορεί να αλλάξει την εικόνα του Ολυμπιακού. Δεν αρκεί μόνο αυτός. Θέλει να έχεις και πλάνο. Την εικόνα του τελευταίου δεκαλέπτου να παίζει όλος ο Ολυμπιακός πίσω από τη σέντρα μέσα στο Καραϊσκάκη εμένα δεν μου αρέσει. Με τη Ρεάλ ή με τη Μάντσεστερ παίζαμε για να κρατήσουμε το αποτέλεσμα. Κάθε φορά τα ίδια. Προς το παρόν δεν πείθομαι.

Οι «ερυθρόλευκοι» δεν είναι επιβλητικοί και δεν δείχνουν ότι είναι εκείνοι το αφεντικό. Αν συνέχεια λέμε «βοήθα, Παναγιά», δεν θα βγει άκρη. Οσο παίζεις τους αγώνες στη ρουλέτα, μια κερδίζεις, μια χάνεις. Τα ’χουμε πει αυτά. Να δω τώρα που δεν υπάρχουν προβλήματα πότε θα παίξει μπάλα ο Ολυμπιακός και θα καθαρίζει τα παιχνίδια χωρίς άγχος. Φέτος δεν το έχω δει ούτε μία φορά. Το μπάτζετ και η ποιότητα των παικτών του είναι δύο σκάλες πάνω από τους υπόλοιπους. Καμία δικαιολογία λοιπόν...