Ο,τι κάνει ένα ντέρμπι αληθινά ξεχωριστό

Οποιος και να με είχε ρωτήσει τις προηγούμενες μέρες τι παιχνίδι θα δούμε στο ντέρμπι, ομολογώ πως έλεγα αυτό που τελικά (ευτυχώς) δεν... είδαμε. Δηλαδή, ένα ματς πολύ νευρικό, χωρίς φάσεις και με πολλά σφυρίγματα και γκρίνια στον διαιτητή. Φυσικά διαψεύστηκα παταγωδώς, διότι οι δύο «αιώνιοι» πρόσφεραν ένα παιχνίδι με πολύ θέαμα. Καταλαβαίνω τους φανατικούς που θέλουν μόνο νίκη της ομάδας τους, ανεξαρτήτως εικόνας και κόστους, αλλά προσωπικά ενοχλούμαι αφόρητα πια αν πρέπει να αφιερώσω δύο πολύτιμες ώρες για να δω μία «πατάτα». Αντίθετα, το χθεσινό ματς είχε ό,τι ακριβώς κάνει ένα ντέρμπι ξεχωριστό. Κατ' αρχάς ρυθμό. Υστερα φάσεις. Πολλές και καλές. Ελάχιστα φάουλ, κανένα σκληρό ή αντιαθλητικό, ελάχιστη καχυποψία από τους παίκτες προς τον διαιτητή, αν και τα δύο γκολ του αγώνα έδιναν πρόσφορο έδαφος για μεμψιμοιρία. Το γκολ του Ν'Ντόι προέρχεται από άουτ πριν γυρίσει ο Σαλπιγγίδης, η ισοφάριση του Αντζα σηκώνει συζήτηση για το αν έγινε φάουλ στον Μάλαρτζ (όπως έχουν καθιερώσει οι διαιτητές στην Ελλάδα να δίνουν και τον... αέρα δίπλα στον γκολκίπερ στη μικρή περιοχή ως παράβαση), όμως όποιος μείνει σε αυτές τις φάσεις θα βλέπει το δέντρο και θα κάνει ολόκληρο το δάσος. Γιατί σε ένα ματς με δοκάρια, ένα χαμένο πέναλτι (πολύ σωστά καταλογισμένο), τετ α τετ, ευκαιρίες και κυρίως ανεξάντλητο πάθος από τις δύο ομάδες, θα είναι άδικο για τον ιδρώτα και την προσπάθεια των παικτών να σταθούμε στον Καλόπουλο, που δεν επηρέασε το αποτέλεσμα.

Ο Παναθηναϊκός μένει με την πικρή γεύση πως μπορούσε να κερδίσει, αλλά πέταξε την ευκαιρία του με το πέναλτι του Παπαδόπουλου. Ο Πεσέιρο έστησε έξοχα για ακόμα ένα δύσκολο ματς την ομάδα του, πήρε ένα εκπληκτικό δεύτερο ημίχρονο από τον Ιβανσιτς, όταν τον άλλαξε πλευρά και τον έφερε δεξιά και ο Σιμάο με καταπληκτική απόδοση δεν άφησε να φανεί το κενό του Μάτος. Ομως, εκείνοι που πραγματικά διέπρεψαν ήταν ο Σαριέγκι (ο οποίος περιόρισε τον Κοβάσεβιτς), ο Γκούμας, που ήταν θετικότατος στο ψηλό παιχνίδι, και κυρίως οι ακραίοι Βύντρα (πόσο άδικη είναι αλήθεια η εξέδρα μαζί του;) και Νίλσον που δεν άφησαν τον Ολυμπιακό να κάνει παιχνίδι από τις πτέρυγες, που είναι η δύναμή του. Ο Ν'Ντόι βαρύνεται με τις δύο καλύτερες στιγμές που χάθηκαν, αλλά η καλή εικόνα του ΠΑΟ εξαρτήθηκε από την παρουσία του Σενεγαλέζου.

Ο Ολυμπιακός πλήρωσε την απουσία του Στολτίδη κυρίως, αλλά και του Λεντέσμα. Εχασε τη «μάχη» των χαφ και σε κάθε ημίχρονο παροδικά με την εξέλιξη του ματς βρισκόταν σε παθητικό ρόλο. Ο κινητικός Λούα Λούα δεν κατάφερε μόνος του να γίνει απειλητικός και οι κορυφαίοι των πρωταθλητών αναζητούνται στην αμυντική γραμμή: ο Αντζας, που έκανε ακόμα ένα εξαιρετικό ματς, ο Νικοπολίδης και ο ακούραστος Πάντος.

Ενα ντέρμπι, λοιπόν, με νικητή την... ΑΕΚ, που βρέθηκε στην κορυφή και πάλι, αλλά και ένα πρωτάθλημα με πολύ ενδιαφέρον, που με την εικόνα του χθεσινού ματς, χάρη στην προσπάθεια των ποδοσφαιριστών, κέρδισε αρκετούς πόντους στα μάτια όσων δεν θαμπώνονται από καθρεπτάκια για ιθαγενείς, αλλά έχουν απαιτήσεις από το ποδόσφαιρο που παίζεται μέσα στο γήπεδο.