Μεστή και ώριμη (Sportday / Μπάμπης Χριστόγλου)

H Eθνική μπορεί να μην έκανε το σούπερ εντυπωσιακό παιχνίδι, αλλά ήταν μεστή, ώριμη και ουσιαστική. Οταν αυτά τα στοιχεία, με ελάχιστες εξαιρέσεις, τα διατηρείς για πάρα πολύ καιρό, τότε πραγματικά δικαιούσαι να λέγεσαι μεγάλη ομάδα. Η ομάδα μας δεν παρασύρθηκε από την απαίτηση του κοινού για «αίμα και γκολ» από το πρώτο λεπτό για να υποταχθεί η ομάδα της Αλβανίας. Αντίθετα, ήταν το σίγουρο και μεστωμένο παιχνίδι του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος που έφερε το πολυπόθητο αποτέλεσμα. Παιχνίδι που εμπεριείχε μυαλό και σύνεση, μα πάνω απ' όλα υπομονή, στοιχείο που είναι απαραίτητο σε τέτοιες περιπτώσεις, ειδικά όταν έχει προηγηθεί λίγες μέρες νωρίτερα και ένα ακόμα δύσκολο παιχνίδι. Με οδηγούς αυτά τα συστατικά στο παιχνίδι μας, φτάσαμε τις τέσσερις σερί νίκες, που φέρνουν το λογαριασμό πλέον στους 14 πόντους και την Εθνική ομάδα προς το παρόν στη δεύτερη θέση αυτού του 2ου προκριματικού ομίλου. Αν έλειπε και η κάρτα του αρχηγού, που θα λείψει από την Πόλη, τότε τα πράγματα θα ήταν πολύ καλύτερα για την ελληνική ομάδα, που όμως θα πρέπει να ζήσει σε αυτό το πολύ σημαντικό παιχνίδι στις αρχές του επόμενου καλοκαιριού χωρίς τον αρχηγό της. Μετά από τέτοιες εμφανίσεις και όταν πρόκειται για Εθνική ομάδα, δεν είμαι και σε πολύ εύκολη θέση να ξεχωρίσω διακριθέντες. Πιστεύω όμως πως η «τυπάρα» έκανε ένα σούπερ παιχνίδι που επιβραβεύτηκε και από το υπέροχο γκολ που σημείωσε. Ο Γιώργος Καραγκούνης ήταν ίσως ο πρώτος μεταξύ ίσων σε αυτή την αναμέτρηση και πέρα από το γκολ ήταν δημιουργικός και έκανε αυτό που απαραίτητα πρέπει να κάνει ένας κουμανταδόρος στο κέντρο. Κράτησε το σωστό ρυθμό, το τέμπο που χρειαζόταν, και πήραμε τη νίκη έτσι όπως ακριβώς έπρεπε. Πολύτιμος βοηθός του σε αυτό ήταν ο Αγγελος Μπασινάς, που δημιούργησε το πρώτο γκολ. Ο Κυργιάκος ήταν πραγματικά πάρα πολύ καλός, καθώς κατάφερε να περιορίσει την όποια επιθετική δραστηριότητα πήγαν να δημιουργήσουν οι Αλβανοί και είχε πάρα πολύ καλές τοποθετήσεις, καθαρίζοντας όλες τις φάσεις. Ο Βρύζας φάνηκε να κουράζεται κάπως στο δεύτερο μέρος, χωρίς να υστερήσει. Ο Χαριστέας, σε σύγκριση με το προηγούμενο ματς, ήταν πολύ καλύτερος και ο Γιαννακόπουλος, αν και κατά τη γνώμη μου θα μπορούσε και θα έπρεπε να έχει «παιχτεί» περισσότερο, ήταν πάρα πολύ καλός.
Επαναλαμβάνω ότι το μεγάλο πλήγμα είναι σίγουρα η κάρτα του Ζαγοράκη, αφού του στερεί τη συμμετοχή στην Τουρκία, αλλά και το δικαίωμα να διευρύνει το ρεκόρ του. Θεωρώ πάντως πως πλέον αυτή η ομάδα μπορεί να καλύψει οποιοδήποτε κενό και αν προκύψει. Κι αυτό το έχει καταφέρει και το καταφέρνει γιατί, πάνω απ' όλα, είναι πλέον ομάδα.