Tέλος καλό, όλα καλά, αλλά...

Αυτό που μένει από το ματς με την Ξάνθη είναι το τέλος καλό, όλα καλά. Μάλλον... πάλι καλά. Με μισή ομάδα έπαιζε ο Ολυμπιακός, αλλά νίκησε. Τα πιτσιρίκια σκίστηκαν. Τα έδωσαν όλα και απέδειξαν ότι το μέλλον είναι δικό τους, αν συνεχίσουν το ίδιο δυνατά. Σίγουρα οι συνθήκες για να παίξουν όλοι οι τζούνιορ σε ένα κρίσιμο παιχνίδι δεν ήταν οι κατάλληλες.

Πολλές οι ατυχίες, δεν λέω, αλλά είναι λάθος των «ερυθρολεύκων» το ότι δεν έχουν τις επαγγελματικές λύσεις για τέτοιες περιπτώσεις. Βάζοντας τόσους νέους απέναντι σε μια καλή ομάδα, όπως η Ξάνθη, κινδυνεύεις και να χάσεις τον αγώνα και να τους κάψεις. Δεν έγινε τίποτε από τα δύο. Η ψυχή όλων, η βοήθεια από τον κόσμο και η μεγάλη κλάση των Κοβάσεβιτς και Νικοπολίδη χάρισαν τη νίκη σε ένα ματς που οι αντίπαλοι περίμεναν γκέλα.

Ο Νούνιες έπαιξε για πρώτη φορά τόσο πολύ και μπορώ να πω ότι μου άρεσε. Ισως να μην είναι αυτή η φυσική θέση του, αλλά ο Αργεντινός το πάλεψε. Εχει θέληση και ξέρει μπάλα. Δύο ασίστ και πάθος για να αποδείξει πράγματα. Πλέον περιμένουμε να γυρίσουν όλοι οι τραυματίες, να έρθει και ο Μπελούτσι, να παίξει και ο Σίσιτς, ώστε να δούμε τι θα κάνει αυτός ο Ολυμπιακός. Επιμένω, όμως, ότι χρειάζονται κι άλλες ενισχύσεις. Από τη στιγμή που δεν υπάρχει ματς χωρίς απουσίες, ο πάγκος πρέπει να γεμίσει και να μην καταλήγουμε στο σημείο να μη συμπληρώνουν 18άδα οι Πειραιώτες. Αυτά δεν είναι σοβαρά πράγματα. Το μικρό και ευέλικτο ρόστερ ως ιδέα έχει αποτύχει. Κάθε παιχνίδι είναι στο κορόνα-γράμματα και στο αν θα βάλει γκολ ο Κοβάσεβιτς. Ξανάβαλε και παράλληλα έπιασε πέναλτι ο Νικοπολίδης. Σου βγαίνει η ψυχή βλέποντας αυτή την κατάσταση. Οι αναποδιές πρέπει να προβλέπονται στην αρχή της περιόδου.

Ο αγώνας με την Ξάνθη δεν σηκώνει κριτική. Τι μπορείς να πεις όταν κυρίαρχα στοιχεία είναι η φανέλα, η ψυχή, ο ενθουσιασμός από τα πιτσιρίκια και η ποιότητα μερικών πρωτοκλασάτων; Ο Γενάρης είναι μήνας κρίσιμος. Το ταξίδι στο Καυταντζόγλειο και τα ντέρμπι με τον ΠΑΟ σε πρωτάθλημα και Κύπελλο θα κρίνουν πολλά. Υπομονή...