Λόγια του αέρα για δύο μήνες μπροστά

Το να αρχίσουν οι αναλύσεις για το πώς θα εξελιχτούν ματς που θα γίνουν ακριβώς σε δύο μήνες είναι ουτοπικό. Και εντελώς άχρηστο. Χρόνια επιμένω, έχοντας περιγράψει και σχολιάσει σχεδόν 200 ματς γι' αυτή τη διοργάνωση, πως είναι άλλο πράγμα τα νοκ άουτ. Και πως ομάδες που τον Οκτώβριο πετάνε, τον Μάρτιο σέρνονται. «Τα φαβορί του φθινοπώρου τα βλέπει η άνοιξη και γελά», είχα διαβάσει κάποτε σε μία ανάλυση στην Ιταλία και ομολογώ πως είναι το πιο πετυχημένο σχετικά με τα ευρωπαϊκά Κύπελλα που άκουσα ποτέ.

Ο Ολυμπιακός μπορεί να οπλιστεί με κουράγιο απέναντι στους νεόπλουτους της Τσέλσι, από τις εμφανίσεις του στον όμιλο. Κυρίως όμως από το ότι τον έχουν ξεγραμμένο όλοι στο εξωτερικό. Αν διάβαζε κάποιος χθες τα σχόλια στα ξένα φόρα, θα νόμιζε πως ήδη έχει προκριθεί η αγγλική ομάδα. Οι ξένοι μπουκ τον έχουν ως τελευταίο στη λίστα των πιθανών νικητών του Τσάμπιονς Λιγκ με απόδοση 80 προς 1, ενώ η Τσέλσι προσφέρεται μόλις στο 1,10 για να προκριθεί! Ποτέ δεν λειτούργησε άσχημα για ελληνική ομάδα να τη θεωρούν όλοι αποκλεισμένη. Αποφορτίζει το κλίμα και σου δημιουργεί και έξτρα κίνητρο να χαλάσεις το πάρτι των αντιπάλων.

Τα χειρότερα για τον αντίπαλο θα άκουγαν στο όνομα Μπαρτσελόνα ή Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Με αυτές τις δύο, ειδικά, έχω την εντύπωση πως ο Ολυμπιακός δεν θα είχε την παραμικρή τύχη. Με την Τσέλσι σαφέστατα δεν είναι εύκολα τα πράγματα, αλλά δεν αποτελούν οι «μπλε» και την ομάδα που διαλύει στο διάβα της τον αντίπαλο. Για την Τσέλσι η επιστροφή της στο ανακαινισμένο Καραϊσκάκη φέρνει αναμνήσεις από την πρώτη μεγάλη ευρωπαϊκή βραδιά στην ιστορία της. Το 1971 είχε κατακτήσει με αντίπαλο τη Ρεάλ Μαδρίτης το Κύπελλο Κυπελλούχων σε δύο συγκλονιστικά ματς (1-1, 2-1) που ήταν και τα τελευταία του μεγάλου Χέντο με την άσπρη φανέλα. Σαν ομάδα δεν είναι το ίδιο συμπαγής όπως με τον Μουρίνιο, αλλά η νοοτροπία του νικητή, με την οποία έχει εμποτίσει ο Πορτογάλος, παραμένει σήμα κατατεθέν της.
Για την ΑΕΚ στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ η κλήρωση έβγαλε ακόμη μία ισπανική αντίπαλο. Η Χετάφε είναι απείρως προτιμότερη από την Μπάγερν ή την Εβερτον.

Το ερώτημα είναι για ποια ΑΕΚ; Αυτή που αγωνίστηκε με τη Βιγιαρεάλ ή την Ελφσμποργκ ή την άλλη που διέλυσε τη Σάλτσμπουργκ, που κόντραρε για ένα ημίχρονο τη Σεβίλλη και που νίκησε στο Μπόλεσλαβ; Την απάντηση θα την έχουμε στο γήπεδο. Εκεί πάντως που η φετινή «Ενωση» δεν πλησιάζει την εικόνα των αγώνων με τη Μίλαν και τη Λιλ πέρυσι. Εκεί που εμφανίζεται μία ραθυμία και μία οκνηρότητα που σε ευρωπαϊκά ματς δεν συγχωρούνται. Φυσικά και για την ΑΕΚ ισχύει το ίδιο με τον Ολυμπιακό, μόνο που στην περίπτωσή της είναι υπέρ της. Δηλαδή ενώ για τον Ολυμπιακό ίσως θα ήταν καλύτερο να αγωνιστεί με την Τσέλσι άμεσα, για την ΑΕΚ όσο πιο μακριά είναι οι αναμετρήσεις με τη Χετάφε τόσο το καλύτερο. Τώρα δεν θα είχε τύχη, με την εικόνα του ματς με Βιγιαρεάλ και Φιορεντίνα στο μυαλό. Σε 50 μέρες βλέπουμε.

Για τον Παναθηναϊκό η ήττα στη Μαδρίτη ήταν ένα μεγάλο μάθημα. Φυσικά με τις εμφανίσεις που έχει κάνει φέτος στην Ευρώπη δικαιούται να λέει πως μπορεί να αποκλείσει μία ομάδα με τεράστιο μπάτζετ, αλλά με τη νοοτροπία του loser βαθιά ριζωμένη. Η Ρέιντζερς το 2004 πήγαινε για δύο αποτελέσματα κόντρα στον ΠΑΟ, αλλά αν και προηγήθηκε είχε χάσει 3-1! Ενας καλός Παναθηναϊκός δεν έχει απολύτως τίποτε να φοβηθεί. Ομως και στη δική του περίπτωση συζητάμε για 50 και πλέον μέρες μετά. Αν τα πράγματα έχουν στρώσει στην Ελλάδα, θα είναι το φαβορί για τα ευρωπαϊκά ματς. Αν η κατάσταση έχει συνεχιστεί σε τεντωμένο σχοινί, τότε τα πράγματα θα είναι δύσκολα.

Ομως το πιο ενθαρρυντικό του αγώνα στην Ισπανία ήταν η αλλαγή νοοτροπίας του Πεσέιρο που έβαλε τρία αμυντικά χαφ κάνοντας πιο δημιουργικό και ταυτόχρονα πιο «έξυπνο» το κέντρο του. Οι προσηλώσεις στα 4-4-2 και στα 4-3-3, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι ιδιαιτερότητες κάθε ματς και κάθε αντιπάλου, είναι ο μόνος σίγουρος δρόμος για την καταστροφή! Οποια ανάλυση πάντως και να κάνουμε τώρα για τα ματς του Φλεβάρη, θα είναι λόγια του αέρα, που τα παίρνει ο άνεμος και τα πάει πολύ μακριά.