Κι όμως, τα ντέρμπι κρίνουν τελικά τον τίτλο

Είναι από τα παιχνίδια που οι Aγγλοσάξωνες τα αποκαλούν «sixpointers», με την έννοια ότι όχι μόνο εσύ παίρνεις τρεις βαθμούς, αλλά και ο άμεσος αντίπαλός σου δεν παίρνει κανέναν. Ειδικά η περίπτωση νίκης της ΑΕΚ στο Φάληρο θα μπορούσε να σημάνει την αναγγελία προς τους υπόλοιπους ότι υπάρχει φαβορί για τον τίτλο, και αυτή είναι η ομάδα του Φερέρ. Σε αυτό το ντέρμπι ο Ολυμπιακός φθάνει με την κεκτημένη ταχύτητα και της πρόκρισης στους «16» του Τσάμπιονς Λιγκ, κυρίως όμως μ' αυτή της εντυπωσιακής νίκης με τη Βέρντερ.

Παράλληλα, έχει καλύψει και μέρος του χάντικαπ των έξι βαθμών που υπήρχε πριν από μερικές εβδομάδες. Και γι' αυτόν η νίκη απόψε θα είναι αναγγελία στους υπόλοιπους πως αυτός είναι ο πρωταθλητής και όποιος θέλει τον τίτλο θα πρέπει να περάσει πάνω από το πτώμα του. Ενα από τα κλισέ της δημοσιογραφίας είναι ότι τα πρωταθλήματα δεν κρίνονται στα ντέρμπι. Σπάνια όμως στην ιστορία της Α' Εθνικής, από το 1959-60, ομάδα που πήρε τα ντέρμπι δεν πήρε τον τίτλο. Για την ακρίβεια, οι μοναδικές φορές ήταν η ΑΕΚ του Ντουμιτρίου το 1997-98, που αν και νίκησε μέσα έξω Ολυμπιακό και ΠΑΟ, τελικά δεν κατάφερε να βγει ούτε δεύτερη και να κερδίσει ένα «εισιτήριο» για το Τσάμπιονς Λιγκ, την πρώτη χρονιά που η Ελλάδα έβγαλε δύο ομάδες στην κορυφαία ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση. Αυτό συνέβη άλλες δύο φορές. Η πρώτη με τον Παναθηναϊκό του Κυράστα, που το 1999-2000 είχε 3 νίκες και 1 ισοπαλία στα ντέρμπι του... ΠΟΚ και δεν στέφθηκε πρωταθλητής. Η άλλη ήταν πέρυσι με το «τριφύλλι», έχοντας τον Μουνιόθ στον πάγκο, να κάνει «νταμπλ» επί του Ολυμπιακού, να διαλύει 4-1 την ΑΕΚ, αλλά τελικά να μη φθάνει ούτε στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ.
Αντίθετα, όπου κι αν κοιτάξουμε σ' αυτά τα 47 χρόνια ιστορίας, συνήθως εκείνοι που επικρατούν στα ντέρμπι έχουν κεφάλι και στην κούρσα για το στέμμα. Ειδικά πρόπερσι, στην πρώτη χρονιά του Σόλιντ, ο Ολυμπιακός ξεκίνησε με «διπλό» στο ΟΑΚΑ επί του ΠΑΟ, συνέχισε με νέο «διπλό» επί της ΑΕΚ στο ίδιο γήπεδο, ντούμπλαρε τις επιτυχίες του στο Καραϊσκάκη και το πρωτάθλημα είχε τελειώσει από τις αρχές Φλεβάρη. Αν κανείς δει ψυχρά το πράγμα σε ψυχολογία, φόρμα, βασική ενδεκάδα και τη νοοτροπία που διακατέχει τις ομάδες που κατακτούν συνεχώς τίτλους, ο Ολυμπιακός υπερέχει.

Εκεί που η ΑΕΚ ισορροπεί είναι στις λύσεις από τον πάγκο. Υπάρχει και ο παράγοντας «Ριβάλντο», που μπορεί να αποδειχθεί καταλυτικός. Είτε θετικά για την «Ενωση» με τις εμπνεύσεις του Βραζιλιάνου, είτε αρνητικά αν συμπαρασύρει σε κακή του βραδιά προς τα κάτω τους υπόλοιπους, προσφέροντας άθελά του αβαντάζ στους «ερυθρόλευκους». Οπως και να το δει κανείς, περιέργως αυτό το παιχνίδι πιο πολύ αρχίζει με πολλές πιθανότητες για το «Χ». Αποτέλεσμα που δεν θα αφήσει στενοχωρημένη την ΑΕΚ και ουσιαστικά μικρή ζημιά θα κάνει στον Ολυμπιακό, τη στιγμή που δεν είμαστε καν στο σημείο που το καλοκαίρι είχε πει ο Λεμονής ότι θα δει την ομάδα του σε φουλ ρυθμό, δηλαδή τον Γενάρη. Τότε οι ανυπόμονοι έλεγαν ότι αυτή η χρονική απόσταση είναι μεγάλη. Τώρα, βλέποντας τα δεδομένα, πιο ώριμος από ποτέ ο 47χρονος τεχνικός προχωρά χωρίς παρεκκλίσεις από το αρχικό πλάνο. Αυτοί που και τώρα θέλουν να γκρινιάξουν οφείλουν να περιμένουν. Αν κάποιος την πρώτη αγωνιστική μού έλεγε ότι θα έρθει στιγμή κοντά στα Χριστούγεννα που πιο πολλή γκρίνια θα υπήρχε για τις επιλογές του Φερέρ παρά γι' αυτές του Λεμονή, δεν θα τον πίστευα. Ο Ισπανός κόουτς από τη Μαγιόρκα έκανε αρκετά λάθη σε αυτό το διάστημα του ξεκινήματος της σεζόν. Σήμερα έχει μια ευκαιρία να αποδείξει ότι το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού. Η ΑΕΚ μπορεί να χάσει στο Καραϊσκάκη, γιατί είναι πάντα ένα από τα τρία αποτελέσματα που υπάρχουν στο ποδόσφαιρο. Αυτό που δεν θα δεχθεί κανείς οπαδός της είναι την εικόνα ηττοπάθειας που έδειξε πριν από ενάμιση μήνα στη Λεωφόρο. Οσο για τον Ολυμπιακό, αν μη τι άλλο ο Λεμονής, ακόμα και τότε που φώναζαν οι προπονητές της εξέδρας, έδειξε ότι πάντα ήξερε να διαχειρίζεται (κάτι που είχε στην ψυχοσύνθεσή του και ως παίκτης) τα ντέρμπι.