Με έξυπνη διαχείριση δυνάμεων (SportDay / Γιώργος Ζαχαριάδης)

Ωχ, Θεέ μου... Πόσες ευκαιρίες έχασε η Σαραγόσα από τη στιγμή που δέχθηκε το γκολ του Αβραάμ Παπαδόπουλου; Πόσες ευκαιρίες δημιούργησε μπροστά στην εστία του Χαλκιά, που ο καημένος αντιλαμβανόταν πόσο γλιστρούσε η μπάλα είτε στα χέρια του είτε στο χορτάρι κι έπρεπε να παίξει με... ABS για να έχει καλύτερα κρατήματα στο φρενάρισμα... Παναγιά μου, μια Σαραγόσα!

Κάπως έτσι αντιμετωπίσαμε την εικόνα του χθεσινού πρώτου αγώνα ανάμεσα στον Αρη και ένα μεγαθήριο. Κι αν θελήσουμε να βάλουμε σε μια ζυγαριά όλες αυτές τις ομάδες που αντιμετωπίζουμε στο ΟΥΕΦΑ, σίγουρα αυτή θα κλείνει προς την πλευρά των Ισπανών που διαθέτουν ρόστερ πολλών αστέρων. Κατά συνέπεια, ο βαθμός δυσκολίας της αποστολής του Αρη είναι σίγουρα ο υψηλότερος.

Ο υψηλόβαθμος (ένεκα τίτλων και διακρίσεων) Ντούσαν Μπάγεβιτς δεν γνωρίζουμε αν προετοίμασε την ομάδα του για να βγει στο γήπεδο και να σκοράρει υπό καταρρακτώδη βροχή. Φαίνεται πολύ δύσκολο να έδωσε αποκλειστικά και μόνο τέτοιου είδους οδηγίες και πολύ περισσότερο να σηκώθηκε από τη θέση του ο Αβραάμ Παπαδόπουλος για να του πει: «κόουτς, μην στεναχωριέσαι, εγώ είμαι εδώ…». Και βγήκε για να δώσει το προβάδισμα από τα πρώτα λεπτά. Κάπως αλλιώς θα τους τα είπε στα αποδυτήρια.

Αλλά τώρα τι καθόμαστε και λέμε. Αυτό που συνέβη χθες στο «Κλεάνθης Βικελίδης» δεν βγαίνει από τον αγωνιστικό χώρο. Ξεπηδά από την κερκίδα. Ποια κερκίδα δηλαδή... Φαίνεται ότι οι άνθρωποι είναι... τρελοί για δέσιμο. Η βροχή έπεφτε με αμείωτο ρυθμό κι αυτοί εκεί. Το γήπεδο φίσκα. Μοναδική γιορτή, όπως μας είχαν προϊδεάσει οι φίλοι του Αρη που ανταποκρίθηκαν άμεσα στο ευρωπαϊκό προσκλητήριο της ομάδας.

Ο Αρης με το 1-0 ήθελε να φρενάρει τον ρυθμό του αγώνα από πολύ νωρίς, πράγμα το οποίο δεν κατάφερε. Η Σαραγόσα πίεσε σε βαθμό που να χαρακτηρίζεται ως και άτυχη με βάση τις ευκαιρίες που έκανε μπροστά στον Χαλκιά. Κάπου εκεί, πέρα από τη διαφορά δυναμικότητας που χωρίζει τις δύο ομάδες, φάνηκε ότι οι «κίτρινοι» μειονεκτούν διότι έχουν πολύ λίγους αγώνες στα πόδια τους. Κατά συνέπεια δεν υπήρχε σταθερός ρυθμός για να ξεφύγει ο Αρης από τον ισπανικό κλοιό και να φτάσει στην αντίπαλη εστία.

Ωστόσο, έγινε έξυπνη διαχείριση των δυνάμεων που διέθετε η ελληνική ομάδα για να διατηρήσει τα κεκτημένα και να κινδυνέψει όσο το δυνατόν λιγότερο. Αυτό το κατάφερε κυρίως στο δεύτερο μέρος, όταν οι Ισπανοί δεν είχαν εκείνες τις εκρήξεις του πρώτου μέρους όταν και απώλεσαν σημαντικές ευκαιρίες.