Η δεύτερη Εθνική του Ρεχάγκελ (SportDay / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Η είδηση μετά το τέλος του ματς της Εθνικής με τη Νορβηγία δεν είναι η ισοπαλία, αλλά ότι δεν σφραγίστηκε την Τετάρτη το βράδυ τυπικά το εισιτήριο. Στο δεύτερο ημίχρονο, όταν πέμπτος χαφ-κρυφός φορ στον άξονα έπαιξε ο Λυμπερόπουλος και όχι ο Πατσατζόγλου (!), η Εθνική μας κάλυψε τους χώρους, βρήκε κουράγιο, έπαιξε καλά. Και θα μπορούσε και να κερδίσει όχι γιατί της έκατσε ένα γκολ, αλλά επειδή έχει πλέον ένα σχέδιο. Νομίζω ότι μπορούμε να μιλάμε πλέον για τη δεύτερη Εθνική του Οτο Ρεχάγκελ: η σπουδαία «ομάδα της Πορτογαλίας» είναι ένδοξο παρελθόν.

Οσο δεν σφραγίζουμε και τυπικά το εισιτήριο, περιθώρια για θριαμβολογίες και αποτιμήσεις δεν υπάρχουν. Διότι η Μάλτα είναι μια μικρή ομάδα, αλλά της Τουρκίας της πήρε το 2-2 μάλλον εύκολα. Διότι οι Βόσνιοι δεν έχουν μυαλό, αλλά έχουν πολύ ταλέντο και αυτό οι Νορβηγοί και οι Τούρκοι μπορούν να το επιβεβαιώσουν. Διότι και η Μολδαβία ήταν αδύναμη, αλλά χρειάστηκε ένα γκολ του Λυμπερόπουλου στο 93' για να χάσουν στο Ηράκλειο. Και γιατί εγώ θυμάμαι ότι κάποτε η Εθνική Ελλάδας πήγε στη Βουδαπέστη να αντιμετωπίσει την αποκλεισμένη Ουγγαρία του Ντέταρι, να τη νικήσει και να προκριθεί και έχασε 3-0. Να σας πω και το χειρότερο: στο δοκάρι του Λυμπερόπουλου στο 92' τρόμαξα. Κανονικά για τα δεδομένα αυτής της ομάδας το γκολ αυτό έπρεπε να μπει, όπως μπήκε στο Καζακστάν, στη Μολδαβία, στο Euro κόντρα στους Τσέχους κ.λπ. Η Εθνική έχει πάντα ανάγκη πολλά, κυρίως όμως έχει ανάγκη το άστρο του Ρεχάγκελ. Αν τυχόν σβήσει, αλίμονό μας.

Διαφορετική

Στο «Ούλεβαλ» του Οσλο δεν αυξήθηκαν μόνο οι ελπίδες πρόκρισης: κυρίως μεγάλωσε η σιγουριά όλων απέναντι στην ομάδα και ανέβηκε (πιστεύω) η εκτίμηση των ποδοσφαιριστών προς το νέο σχέδιο. Μπορεί να μην υπάρχει μια νέα Εθνική (δεν μπορείς να μιλάς για ανανέωση όταν οι «νέοι» είναι ο 31χρονος Αντζας, ο 32χρονος Χαλκιάς, ο 27χρονος Πατσατζόγλου κ.ά.), αλλά υπάρχει εμφανώς ένα νέο σχέδιο. Από την ομάδα που δεν άλλαζε με τίποτα (και που χάρη στη σταθερότητά της έκανε την τύχη της) περάσαμε αργά αλλά σταδιακά σε μια ομάδα που αλλάζει όποτε αυτό χρειάζεται. Γι' αυτό η ομάδα αυτή έχει σταματήσει να κερδίζει ή να χάνει με 1-0: είναι διαφορετική από την προηγούμενη. Ο Ρεχάγκελ μού δημιουργεί την εντύπωση ότι τώρα κοιτάζει πιο πολύ και πιο προσεχτικά τον αντίπαλο και κυρίως εμπιστεύεται πιο πολλούς παίκτες. Σίγουρα κοιτάζει τον αντίπαλο πιο πολύ από ό,τι το έκανε στα δύο χρόνια των προκριματικών του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Τότε η βασική του φροντίδα ήταν να έχει πάντα καλά και πάντα μαζί του τα παιδιά του Euro. Τώρα αυτό σιγά σιγά αλλάζει.

Βασικούς

Φυσικά και η ομάδα αυτή έχει κάποιους βασικούς και αμετακίνητους, όμως ποια ομάδα δεν έχει; Ο Κατσουράνης, ο Μπασινάς, ο Καραγκούνης, ο Σεϊταρίδης, ο Δέλλας και πλέον ο Κυργιάκος είναι πάντα οι πρώτες επιλογές του κόουτς, όμως αυτό συμβαίνει παντού, ακόμα και εκεί που τα αποτελέσματα δεν ήταν καλά. Ο Φέρντιναντ, ο Τέρι, ο Τζέραρντ, ο Οουεν, ο Λάμπαρντ, ο Κόουλ δεν τέθηκαν ποτέ υπό συζήτηση στην εθνική Αγγλίας. Ο Κλόζε, ο Μπάλακ, ο Λαμ, ο Ποντόλσκι, ο Σβαϊνστάιγκερ δεν εκδιώχτηκαν από την εθνική Γερμανίας επειδή αυτή δεν κατέκτησε το Μουντιάλ. Είναι επίσης αρκετά συνηθισμένο να καλούνται έμπειροι παίκτες όταν η περίσταση το απαιτεί. Ο Ντοναντόνι φώναξε για το ματς με τους Ουκρανούς τον Πανούτσι: του βγήκε σε καλό. Ο ΜακΚλάρεν εμπιστεύτηκε τον Χέσκι και τον ξεχασμένο Μπάρι την κατάλληλη στιγμή. Ο Ρεχάγκελ, δίνοντας μετά την ήττα από την Τουρκία περισσότερο χρόνο και σε παίκτες που κακώς δεν χρησιμοποιούσε (Αντζας, Χαλκιάς, Γκέκας, Λυμπερόπουλος, Πατσατζόγλου), προσθέτοντας λεπτά συμμετοχής σε μερικούς νεότερους που κόντευαν να καταντήσουν αιώνιες ρεζέρβες (Τοροσίδης, Σαλπιγγίδης, Σαμαράς, Αμανατίδης) και δείχνοντας πάντα εμπιστοσύνη σε όσους εμείς κακώς ξεχνάμε (Δέλλας, Καψής, Χαριστέας) έχει φτιάξει μια ομάδα σχεδόν καινούργια! Με πολλά τακτικά μυστικά που θα τα δούμε προσεχώς.

Διαχείριση

Ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος, ενθουσιασμένος από το δεύτερο ημίχρονο της ομάδας στο Οσλο, έγραψε χθες ότι αυτή μπορεί να είναι ή να γίνει και καλύτερη από αυτή του Euro. Η παρατήρηση έχει ενδιαφέρον. Αν αθροίσουμε τις προσωπικότητες της τωρινής ομάδας και τις συγκρίνουμε με αυτές της πρωταθλήτριας Ευρώπης, η πλάστιγγα θα γείρει υπέρ των προηγούμενων. Ο Χαλκιάς δεν θα γίνει Νικοπολίδης, μολονότι δεν τα παρατάει παρά τα ουκ ολίγα στραβά που του έτυχαν. Η τωρινή ομάδα δεν έχει Ζαγοράκη, Τσιάρτα, Νικολαΐδη, πιθανότατα να της λείπουν και ρολίστες πολυτελείας όπως ο Νταμπίζας, ο Γεωργιάδης, ο Βενετίδης. Ομως, αν η ορθολογική διαχείριση της ομάδας αυτής από τον κόουτς συνεχιστεί, μπορεί να δούμε μια ομάδα που θα παίξει και καλό ποδόσφαιρο.

Κύκλος

Από τον κύκλο των προκριματικών χάρη σε αυτή τη διαχείριση η Εθνική κέρδισε τον Τοροσίδη, τον Χαλκιά, τον Γκέκα, τον Πατσατζόγλου και, πάνω απ' όλους, τον σπουδαίο Σωτήρη Κυργιάκο: σκεφτείτε πόσο καλύτερη θα ήταν αν αυτοί οι παίκτες (άπαντες, πλην Πατσατζόγλου, διαθέσιμοι εδώ και χρόνια) είχαν χρησιμοποιηθεί πιο νωρίς περισσότερο! Σκεφτείτε επίσης πόσες επιπλέον λύσεις θα πρόσφεραν ο Λυμπερόπουλος και ο Αντζας, αν είχαν πάρει ευκαιρίες πιο νωρίς και πόσο λιγότερο «ψαρωμένοι» θα ήταν ο Σαλπιγγίδης και ο Αμανατίδης, αν δεν χρειάζονταν κάθε φορά να δίνουν εξετάσεις και ένιωθαν στελέχη της ομάδας. Τα αποτελέσματα και κυρίως κάποιες εμφανίσεις της Εθνικής στα τωρινά προκριματικά δείχνουν ότι το νέο σχέδιο ο Ρεχάγκελ θα μπορούσε να το χρησιμοποιήσει κατά τη διάρκεια των προκριματικών του Μουντιάλ: τώρα μπορώ να το πω με σιγουριά ότι οι δικές του ανασφάλειες μας στοίχισαν.

Τρέλα

Γιατί κάνω αυτή την άνευ σημασίας επισήμανση; Μα γιατί όλη η περί Εθνικής συζήτηση γίνεται μόνο από μας (δημοσιογράφους και αναγνώστες) και μόνο για μας. Τον Γερμανό προπονητή απολογισμοί και συμπεράσματα δεν τον άγγιζαν, και ίσως καλύτερα. Από το να τον τρελάνουμε εμείς, καλύτερα να μας τρελάνει αυτός.

Οι άλλοι

Η Εθνική του Οτο Ρεχάγκελ πρέπει να είναι αυτή τη στιγμή μία από τις σταθερότερες από πλευράς αποτελεσμάτων ομάδες στην Ευρώπη. Η Εθνική μας και η Γερμανία είναι οι μόνες δύο που τοποθετήθηκαν επικεφαλής στους ομίλους των προκριματικών και δεν είχαν σοβαρά προβλήματα να διατηρήσουν την πρωτιά. Προσέξτε το μπλέξιμο των υπολοίπων:

Στον πρώτο όμιλο οι Πορτογάλοι με 17 βαθμούς είναι τρίτοι πίσω από τους Πολωνούς που έχουν 21 και τους Φινλανδούς που έχουν 19. Η ομάδα του Σκολάρι έχει ένα ματς λιγότερο και θα προσπεράσει τη Φινλανδία διότι αυτό είναι με το αδύναμο Καζακστάν. Ομως την πρόκριση θα την ιδρώσει, αφού στο τελευταίο ματς παίζει με τη Φινλανδία, στη Λισσαβώνα και απαγορεύεται να χάσει.

Στον δεύτερο όμιλο οι Γάλλοι έχασαν από τους Σκωτσέζους και έμειναν δύο πόντους πίσω από αυτούς και έναν από τους Ιταλούς. Οι Γάλλοι έχουν τρία εύκολα ματς και μπορεί να κάνουν 9 βαθμούς, οι άλλοι δύο παίζουν μεταξύ τους. Αν οι «τρικολόρ» κάνουν και άλλη γκέλα χάνονται, αν όχι, ο δεύτερος θα είναι αυτός που θα προκύψει από το μπαράζ Σκωτία - Ιταλία στις 17 Νοεμβρίου.

Στον πέμπτο όμιλο οι Αγγλοι υποχρέωσαν τη Ρωσία του Χίντινκ στην πρώτη ήττα της, που ήταν και βαριά (3-0). Ομως και οι Αγγλοι και οι Ρώσοι βλέπουν με τα κιάλια τους Κροάτες, που έχουν τρεις βαθμούς παραπάνω από τους Αγγλους και πέντε από τους Ρώσους. Πριν οι Κροάτες πάνε στο «Γουέμπλεϊ» στις 21 Νοεμβρίου, οι Ρώσοι και οι Αγγλοι παίζουν μεταξύ τους στη Μόσχα στις 17 Οκτωβρίου. Ο χαμένος χάνεται.

Στον έκτο όμιλο οι Ισπανοί αναθάρρησαν νικώντας τη Λετονία, είναι όμως πάντα πίσω από τη Σουηδία και χρωστούν ένα δώρο στους Ισλανδούς, οι οποίοι νικώντας τη Βόρεια Ιρλανδία 2-1 τους έδωσαν το δικαίωμα να αναπνεύσουν.
Στον έβδομο όμιλο η επικεφαλής Ολλανδία νίκησε την Αλβανία στα Τίρανα με ένα γκολ του Φαν Νιστελρόι στις καθυστερήσεις. Οι Ολλανδοί βλέπουν πάντα την πλάτη των Ρουμάνων, αλλά ξέφυγαν με δύο βαθμούς από τους φιλόδοξους Βούλγαρους. Αν χάσουν από τους Ρουμάνους στις 13 Οκτωβρίου στο Βουκουρέστι, μπορεί να μπουν σε περιπέτειες, κυρίως γιατί στις 17 Νοεμβρίου οι Βούλγαροι μπορεί να βρουν τη Ρουμανία πρώτη και αδιάφορη.

Συμπερασματικά, αναμένονται τρία μπαράζ: Ρωσία - Αγγλία, Σκωτία - Ιταλία και Πορτογαλία - Φινλανδία. Και είναι ήδη εκτός οι Ουκρανοί, οι Σέρβοι και οι Δανοί!