Το άγχος πήγε απέναντι (SportDay / Βάιος Τσούτσικας)

Aπέμεναν δευτερόλεπτα για να ολοκληρωθεί η τρίτη περίοδος στο ματς με τους Πορτογάλους. Η Εθνική ήταν 17 πόντους μπροστά. Αυτό το προβάδισμα σε συνδυασμό με την προηγηθείσα νίκη των Ρώσων επί των Κροατών είχαν δείξει ότι η πρωταθλήτρια Ευρώπης είχε εξασφαλίσει την πρόκριση, καταλαμβάνοντας την τρίτη θέση του ομίλου της.

Το άγχος, πλέον, είχε φύγει από τα πόδια και τα χέρια των διεθνών. Γι' αυτό έκανε ο Παπαλουκάς τη (λάθος) πάσα πίσω από την πλάτη στον Μπουρούση. Ο Γιαννάκης δυσανασχέτησε, αλλά μέσα του ήξερε καλά ότι ακριβώς εκείνη τη στιγμή το άγχος έπαψε να αποτελεί εμπόδιο της πρωταθλήτριας. Τέρμα οι βαθμολογίες, τέρμα τα πουλ, τέρμα οι ισοβαθμίες.

Περνάμε στο ένας εναντίον ενός. Η δυσάρεστη για τους αντιπάλους μας μετάφραση είναι η εξής: η πρωταθλήτρια απέναντι στους απλούς υποψήφιους εστεμμένους κι άλλα τρία ματς. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Και γίνεται ακόμα πιο νόστιμη για την πρωταθλήτρια Ευρώπης αν συνυπολογίσουμε ότι μέρα με τη μέρα, παιχνίδι με το παιχνίδι, η ομάδα βρίσκει τα πατήματά της, όπως έγινε και στο Βελιγράδι το 2005, όπως έγινε και στην Απω Ανατολή το 2006.

Σλοβένοι ή Λιθουανοί; Δεν είναι δίλημμα που πρέπει να μας απασχολεί. Αυτοί πρέπει να βρουν τρόπο να μας αποφύγουν. Πολλή σιγουριά, θα πείτε. Σίγουρα, μέχρι στιγμής δεν έχουμε εμφανιστεί σαν απόλυτο μπασκετικό υπερόπλο στην Ισπανία, αλλά αυτά ανήκουν στο παρελθόν.

Οι προβληματικές εμφανίσεις έγιναν υπό την απειλή του αποκλεισμού και των βαθμολογιών, οι οποίες πλέον δεν υπάρχουν. Τώρα παίζουμε την τετράδα σ' ένα ματς. Σ' ένα ματς έχασαν οι Ρώσοι και οι Γάλλοι στο Βελιγράδι, δεχόμενοι ένα ασύλληπτο σερί στο φινάλε του ματς, σ' ένα ματς έχασαν και οι Ηνωμένες Πολιτείες. Θα μου πείτε, σ' ένα ματς χάσαμε κι εμείς από τους Ισπανούς. Αυτός ήταν τελικός. Ας πάμε μέχρις εκεί και βλέπουμε...