Τα ψέματα και τα περιθώρια λάθους τελείωσαν (Χρήστος Ρομπόλης)

Αυτή τη φορά τα χάπια για την καρδιά έμειναν στο συρτάρι... Η εθνική πέτυχε μία επαγγελματική και (επιτέλους σε αυτό το τουρνουά) άνετη νίκη επί της Πορτογαλίας κάνοντας απλώς και μόνο το καθήκον της. Το παιχνίδι δεν χωρά κριτική, αφού η δυναμικότητα του αντιπάλου δεν προσφέρεται για κάτι τέτοιο. Κρατάμε μόνο τις ώριμες επιλογές στην επίθεση και την απόδοση συγκεκριμένων παικτών: του Μιχάλη Πελεκάνου, τον οποίο τέτοια παιχνίδια βοηθούν να μπει καλύτερα στο κλίμα της ομάδας, του Νίκου Ζήση που φάνηκε να βρίσκει τον καλό του εαυτό, του Μιχάλη Κακιούζη που έδειξε πως εξακολουθεί να αποτελεί κεφάλαιο για την εθνική και του Λάζαρου Παπαδόπουλου που σταθεροποιήθηκε σε ψηλά στάνταρ απόδοσης.

Πλέον τα ψέματα τελείωσαν. Τα περιθώρια λάθους που έδιναν στην ελληνική ομάδα-αλλά και στις υπόλοιπες-οι δύο φάσεις των ομίλων δεν υπάρχουν πια και τα ματς είναι χωρίς αύριο, αρχής γενομένης από τον προημιτελικό της Παρασκευής. Απέναντι στους πρωταθλητές θα βρεθεί ο ηττημένος του ζευγαριού Λιθουανία-Σλοβενία. Προσωπική επιθυμία-και πιστεύω της πλειοψηφίας-να βρούμε απέναντί μας τη Σλοβενία, που θεωρώ πως είναι ο λιγότερο δύσκολος-γιατί η λέξη ευκολότερος δεν ταιριάζει στην περίσταση-αντίπαλος από τους δύο πιθανούς.

Η Σλοβενία μπορεί να παρουσιάστηκε σε αυτό το Ευρωμπάσκετ χωρίς παίκτες όπως οι Νάχμπαρ, Μπετσίροβιτς, Ούντριχ, Μπρέζετς και Μίλιτς, ωστόσο είναι περισσότερο «ομάδα» από τις προηγούμενες διοργανώσεις όπου το «εγώ» υπερτερούσε του «εμείς». Άλλωστε το γεγονός πως είναι ως τώρα αήττητη έχοντας νικήσει Ιταλία, Πολωνία, Γαλλία, Τουρκία και Γερμανία δεν μπορεί να είναι τυχαίο. Μεγάλη της δύναμη είναι η φροντ λάιν, όπου δεσπόζουν οι μορφές των Νεστέροβιτς, Σμόντις, Λόρμπεκ και Σλόκαρ, ωστόσο υστερεί εκτός ρακέτας, όπου μεγάλη κλάση παίκτη είναι μόνο ο Γιάκα Λάκοβιτς και αυτόν η ελληνική άμυνα τον ξέρει απέξω κι ανακατωτά. Την ομάδα του Άλες Πίπαν τη γνωρίζουμε καλά, αφού την αντιμετωπίσαμε δύο φορές στην περίοδο της προετοιμασίας, χάνοντας στο Στρασβούργο με 65-54 και νικώντας στο «Ακρόπολις» με 80-65, αλλά ατό συνέβη πριν από περίπου ένα μήνα.

Η Λιθουανία είναι επίσης αήττητη στη διοργάνωση και μέχρι στιγμής δείχνει ίσως η πιο αξιόπιστη ομάδα του τουρνουά. Πρόκειται για ένα σύνολο πλήρες σε όλες τις γραμμές (περιφέρεια, φόργουορντ και σέντερ) και εξαιρετική ισορροπία στο παιχνίδι κοντά και μακριά από το καλάθι. Μπορεί πέραν του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους να μην υπάρχει καθαρόμαιος πλέι μέικερ, ωστόσο ο άσος των Ουόριορς φτάνει και περισσεύει, ενώ όταν είναι εκτός παρκέ, το ρόλο του οργανωτή αναλαμβάνουν ο Καουκένας και ο Σισκάουσκας, έστω και αν αγωνίζονται στις θέσεις «2» και «3» αντίστοιχα. Τους Λιθουανούς αντιμετωπίσαμε στο «Ακρόπολις» και νικήσαμε με 78-71, ωστόσο το παιχνίδι αυτό δεν αποτελεί κριτήριο για δύο λόγους: η εύνοια της διαιτησίας για την ελληνική ομάδα ήταν καταφανής (το παιχνίδι «γύρισε» μετά από δύο τεχνικές ποινές στη Λιθουανία) και ο κορυφαίος της ελληνικής ομάδας στο συγκεκριμένο παιχνίδι είναι πλέον απών. Ο λόγος για τον Αντώνη Φώτση που είχε 23 πόντους με 5 τρίποντα και πολύ καλή δουλειά σε άμυνα και ριμπάουντ απέναντι στην ισχυρή φροντ λάιν της «Λιέτουβα».

Όπως και να έχει, η Ελλάδα μπαίνει στα προημιτελικά με τον τίτλο της πρωταθλήτριας Ευρώπης και όποια ομάδα και να βρεθεί στο δρόμο της θα γνωρίζει ποια έχει απέναντί της. Μην αμφιβάλει κανείς πως Λιθουανοί και Σλοβένοι θέλουν να αποφύγουν στους «οκτώ» την αρμάδα του Γιαννάκη, αφού γνωρίζουν καλά πως η καλή εθνική δύσκολα έχει αντίπαλο.

* Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο mesastiraketa@yahoo.com