Η χρονιά ξεκίνησε κίτρινη. Μήπως όμως τελειώσει μαύρη; (SportDay / Χρίστος Χαραλαμπόπουλος)

Μετά τον αποκλεισμό από τη Σεβίλλη δεν νομίζω κάποιος να θυμάται το πανηγυρικό κλίμα του καλοκαιριού που είχε δημιουργηθεί στην ΑΕΚ, με την απόκτηση του Ριβάλντο και την πώληση των εισιτηρίων διαρκείας. Βέβαια, το χειροκρότημα των φίλων του «Δικεφάλου» προς τους παίκτες της ομάδας, παρά τη βαριά ήττα, μπορεί να ερμηνευτεί ως συνέχεια του καλοκαιρινού ενθουσιασμού.

Η εκτίμησή μου είναι ότι αποτελεί πολύ περισσότερο κίνηση στήριξης, παρά ενθουσιασμού. Οι φίλοι της ομάδας έμειναν ικανοποιημένοι από το γεγονός ότι οι παίκτες της ΑΕΚ προσπάθησαν όσο μπορούσαν απέναντι σε μία αντίπαλο που ήταν πάνω από τις δυνατότητές τους. Ο κόσμος δεν είναι παράλογος. Καταλαβαίνει και με το χειροκρότημά του επιβραβεύει την ειλικρινή προσπάθεια, όσο και αν τον δυσαρεστεί το αποτέλεσμα. Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος βαθύς γνώστης του ποδοσφαίρου για να αξιολογήσει τα παιχνίδια του «Δικεφάλου» με την ισπανική ομάδα.

Η ΑΕΚ, σε σχέση με την περσινή περίοδο, ενισχύθηκε σε κάποιες θέσεις με αξιόλογους ποδοσφαιριστές και, σύμφωνα με όλα τα δείγματα που έχουμε δει έως τώρα, απόκτησε αξιόπιστα πλάγια μπακ που τις δίνουν ταχύτητα. Ενισχύθηκε και στα χαφ, όπου έχει -φέτος- περισσότερες και πιο αξιόπιστες επιλογές. Αυτή όμως η ενίσχυση δεν είναι αρκετή για να φτιάξει μία ανταγωνιστική ομάδα στο επίπεδο του Τσάμπιονς Λιγκ ή, για να το γράψω σωστότερα, μία ομάδα που να μπορεί να ανταγωνιστεί ομάδες του επιπέδου της Σεβίλλης. Το έχω ξαναγράψει ότι, αν υπάρχει ένα θετικό στοιχείο στον αποκλεισμό από το Τσάμπιονς Λιγκ, είναι πως η διοίκηση έχει κάνει τον οικονομικό της προγραμματισμό με τέτοιο τρόπο, που δεν επηρεάζεται από τον αποκλεισμό.

Αν, βέβαια, κάποιος πιστεύει ότι μία καλή πορεία της ΑΕΚ στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ θα αναπληρώσει μέρος των εσόδων που έχασε η ομάδα από το Τσάμπιονς Λιγκ, κάνει λάθος. Ενδεικτικά αναφέρω ότι η Σεβίλλη που κατέκτησε πέρυσι το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ έβαλε στο ταμείο της κάτι λιγότερο από τα μισά χρήματα που εισέπραξε η ΑΕΚ από την περσινή της πορεία στο Τσάμπιονς Λιγκ. Και η Σεβίλλη, να φανταστεί κάποιος ότι, έχει το πλεονέκτημα να απευθύνεται σε μία πολύ μεγαλύτερη τηλεοπτική αγορά από την ελληνική.

Ας γυρίσουμε τώρα στο θέμα της αγωνιστικής ενίσχυσης του «Δικεφάλου». Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά αν αυτή η μεταγραφική ενίσχυση θα μπορέσει να οδηγήσει την ΑΕΚ στους ομίλους ή και πέρα από αυτούς. Αν, σε ό,τι αφορά την ευρωπαϊκή πορεία της ομάδας, η ΑΕΚ δεν καταφέρει να προκριθεί από τους ομίλους, δεν νομίζω ότι μπορούμε να μιλάμε για επιτυχημένη χρονιά. Τουλάχιστον σε σχέση με την περσινή. Η αγωνιστική εικόνα της ΑΕΚ μέχρι στιγμής δείχνει ότι ο μεταγραφικός σχεδιασμός είχε λάθη και αδικαιολόγητες καθυστερήσεις. Είναι πια κατανοητό πως η διοίκηση της ομάδας χειρίστηκε λάθος το ζήτημα του Σορεντίνο. Είναι θέμα προς απόδειξη αν οι ποδοσφαιριστές που αποκτήθηκαν, έστω και την τελευταία στιγμή, μπορούν να καλύψουν τα πολύ σοβαρά κενά στις θέσεις του τερματοφύλακα και του φορ περιοχής. Διαφορετικά, αυτά τα κενά, αν προστεθούν τα κενά στο κέντρο της άμυνας, η έλλειψη του αξιόπιστου αντικαταστάτη του Αρουαμπαρένα, το ντεφορμάρισμα του Ζήκου, η αφόρητη μετριότητα του Καφέ και οι περιορισμένες αντοχές του Ριβάλντο αφήνουν πολύ μόνο τον Ενσαλίβα στη μεσαία γραμμή.

Το ερώτημα «μήπως αυτά τα λάθη κοστίσουν στην ΑΕΚ το πρωτάθλημα;» θα απαντηθεί στην πορεία του πρωταθλήματος. Ακόμα, όμως, και αν ο «Δικέφαλος» πάρει τον τίτλο, δεν χρειάζεται να φοβάται κάποιος να παραδεχθεί ότι ο -μέχρι τώρα τοτέμ- προπονητής της ομάδας είναι άνθρωπος και κάνει λάθη.

Η ανεπτυγμένη οικονομία της... φτώχειας

Σχεδόν πάντα, όταν στελέχη του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης αναφέρονται στην κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, υπογραμμίζουν τον υψηλό ρυθμό ανάπτυξης -πάνω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο- που παρουσιάζει η ελληνική οικονομία και την πτώση της ανεργίας στο 7,7%.

Τα νούμερα, φυσικά, δεν λένε ψέματα, αλλά στην πολιτική λένε την αλήθεια που εξυπηρετεί το κομματικό συμφέρον. Η πολύ καλή εικόνα της ελληνικής οικονομίας είναι πραγματικότητα για τις τράπεζες και μία χούφτα επιχειρήσεις που πραγματοποιούν τεράστια κέρδη. Για τη συντριπτική πλειονότητα των εργαζομένων, η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική και δυσάρεστη.

Οσον αφορά την ανεργία, είναι πολύ γνωστές οι μέθοδοι που χρησιμοποιούνται για να «μαγειρέψουν» την πτώση της τα δύο κόμματα όταν βρίσκονται στην κυβέρνηση. Η έρευνα που παρουσίασε προχθές το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτική. Οχι μόνο για τα επίπεδα αμοιβών αλλά και για τη διάσταση που υπάρχει ανάμεσα στους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα. Η έρευνα αποκαλύπτει ότι οι 8 στους 10 μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα ζουν με λιγότερα από 1.000 ευρώ τον μήνα, ενώ ο βασικός μισθός αποτελεί το 54% του κατώτατου ευρωπαϊκού μισθού.

Σχετικά με την ανεργία, αποδεικνύεται ότι η μείωσή της οφείλεται στην προσωρινή, την ευέλικτη εργασία και τη μερική απασχόληση. Με την προσωρινή απασχόληση, το παρτ τάιμ, τις προσλήψεις στο Δημόσιο (1 στις 4 θέσεις απασχόλησης που δημιουργήθηκαν το 2006 αφορούσαν κρατικές επιχειρήσεις και οργανισμούς) και τη λανθάνουσα ανεργία η ΕΣΥΕ εμφανίζει μείωση των ανέργων στο 8,9% του εργατικού δυναμικού τον περασμένο χρόνο. Φέτος εμπλουτίζοντας αυτές τις μεθόδους την έριξε 1,2%. Σε ό,τι αφορά την ανάπτυξη, αυτή στηρίζεται στον υπερδανεισμό των νοικοκυριών (46% του ΑΕΠ οφείλουν τα νοικοκυριά, το 50% των εργαζομένων 31 έως 47 ετών θα είναι χρεωμένοι μέχρι το 65ο έτος της ηλικίας. Τα 4 στα 10 ευρώ που δανείστηκαν οι πολίτες πήγαν για την αναχρηματοδότηση των παλαιών δανείων τα οποία δεν μπορούσαν πλέον να εξυπηρετήσουν). Επίσης, η έρευνα υπογραμμίζει ότι αυτή η περίφημη ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας οφείλεται κυρίως στην οικοδομή, γεγονός που σημαίνει ότι ο πραγματικός εμπρηστής των ελληνικών δασών είναι το μοντέλο ανάπτυξης που έχει επιλέξει η κυβέρνηση (αντιπαροχή, αντικειμενικές αξίες, αυθαίρετα, μη κατεδάφιση κτιρίων στα δάση, τροποποίηση του Αρθρου 24 του Συντάγματος κ.ά.) συν την έλλειψη Κτηματολογίου. Θυμηθείτε τα όλα αυτά την άλλη φορά που θα σας πυροβολήσουν με «την αλήθεια των αριθμών τους».