H ζωή χωρίς μάνατζερ (SportDay / Αντώνης Πανούτσος)

Για τον Σάντος στον ΠΑΟΚ δεν νομίζω ότι πρέπει να υπάρχει ανησυχία, ότι θα τρομάξει με την κατάσταση που θα βρει, ότι θα φθαρεί από τη δημοσιογραφική κριτική, ότι θα αγχωθεί από αποτυχημένα αποτελέσματα και ότι θα προβάλλει απαιτήσεις που δεν θα μπορούν να ικανοποιηθούν.

Ο Σάντος έχει δουλέψει με τον Μάκη Ψωμιάδη, την πρώτη του χρονιά στην ΑΕΚ την έβγαλε με τον Τόσκα και τον Τσεβά και στον Παναθηναϊκό έφαγε δημοσιογραφικό πόλεμο από την προετοιμασία και «σουτ» από τη διοίκηση πριν γίνει η παρέλαση της 28ης. Ο Σάντος από προπονητική εμπειρία πλησιάζει τη νιρβάνα. Οταν ο προπονητής τα έχει δει όλα και έχει γίνει ένα κινούμενο αταράξ. Τα προβλήματα με τον Σάντος στον ΠΑΟΚ μπορεί να είναι δύο. Ενα, οι οπαδοί που με τα χρόνια κατάλαβαν ότι μπορούν να αλλάζουν ιδιοκτήτες, πόσω μάλλον προπονητές. Στην ΑΕΚ ο Σάντος ήξερε ότι ο Νικολαΐδης, από τη στιγμή που πήρε τη διοίκηση, αδιαφορούσε αν μια κίνησή του θα άρεσε ή όχι στην «Original». Στον ΠΑΟΚ ο Ζαγοράκης μετά τα επεισόδια στην Ξάνθη δεν έδειξε τον ίδιο δυναμισμό. Και όταν ο προπονητής αρχίσει να σκέφτεται ποιον παίκτη γουστάρει η κερκίδα, η αγωνιστική βάρκα έχει κάτσει.
Για την πρόσληψη του Ντούσαν Μπάγεβιτς στον Αρη έχω να πω ότι ένας τέτοιος «γάμος» θα είναι τόσο επιτυχημένος όσο αν ο Γιώργος Μπανιάς παντρευόταν την Τζένιφερ Λόπεζ. Στον Αρη έχουν μάθει να δουλεύουν με προπονητές που δεν παθαίνουν και λαλά αν τους κάνεις μια υπόδειξη για έναν παίκτη που θα έπρεπε να παίξει. Ο Μπάγεβιτς μπορεί να έχει μαλακώσει με τα χρόνια, αλλά να του κάνει υπόδειξη παράγοντας του Αρη για τη σύνθεση της ομάδας μού μοιάζει χοντρό. Οταν έχεις φάει τον Ογιος, τον Ερνάντεθ και τον Ολίβα για πολύ λιγότερα, το να πάρεις έναν από τους πιο τσαμπουκαλεμένους προπονητές μοιάζει συνταγή για τζέρτζελο.

Αν όμως υπάρχει ένα ερώτημα στον Αρη, είναι το μέλλον χωρίς τις ιδιαίτερες σχέσεις με μάνατζερ. Αρχικά με τον Ρομπερτίνιο, τον αδελφό του Ροναλντίνιο, και αργότερα με τον Μανέλ Φερέρ ο Αρης έφτιαξε μια ομάδα με πλειονότητα Λατίνους παίκτες-πελάτες των δύο μάνατζερ. Στον Αρη πάντα υπήρχε μια υπόνοια ότι οι παίκτες περισσότερο ανήκαν στους μάνατζέρ τους και λιγότερο στην ΠΑΕ. Μια τέτοια σχέση διαψευδόταν όπως διαψεύστηκε και από τον Μανέλ Φερέρ, που όμως προσέθεσε διακριτικά: «Οι παίκτες ανήκουν 100% στον Αρη χωρίς κανέναν όρο. Αν φύγω όμως από την ομάδα, δεν θα θεωρήσω καθόλου περίεργο να θέλουν να αποχωρήσουν και κάποιοι παίκτες».

Από την πλευρά του, ο Λάμπρος Σκόρδας είπε ότι οι παίκτες είναι επαγγελματίες και έχουν πληρωθεί τα πάντα, πλην των πριμ, αλλά πρόσθεσε: «Αρης και Σκόρδας δεν μπορεί να υποκύψουν σε εκβιασμούς». Για να σε εκβιάσουν όμως πρέπει να υπάρχει τρόπος. Και μετά το «διαζύγιο» με τον Φερέρ θα φανεί αν ο Αρης χρησιμοποιούσε τους μάνατζερ ή οι μάνατζερ τον Αρη.

Αρχισε η παρέλαση των «πράσινων» DJ στη Λεωφόρο, με πρώτο τον Γιώργο «Πόλυ» Πολυχρονίου. Δεύτερος θα εμφανιστεί ο πρύτανης των μουσικών ραδιοφωνικών εκπομπών, πιο «πράσινος» από τους Green Day, Γιάννης Πετρίδης, που λίγοι ξέρουν ότι δεν περνάει μέρα χωρίς να πάρει τη δόση του από τις αθλητικές στήλες των εφημερίδων. Και ακολουθούν τα παιδιά της Φωκίωνος, ο Μάκης Μηλάτος, ο Θοδωρής Μανίκας και ο Χρήστος Δασκαλόπουλος. Απαντες -και μπορώ να το διαβεβαιώσω από την εποχή που έβγαζα το «ΟΖ»- «πράσινοι» σαν τη χλωροφύλλη.

Ο Χρήστος Αθανασόπουλος, πάντως, ο επικοινωνίας του Παναθηναϊκού, είπε ότι το πρόγραμμα του «Πόλυ» θα ήταν ακόμα καλύτερο αν δεν είχε επηρεαστεί από την τραγωδία με τις πυρκαγιές στην Πελοπόννησο. Ενα σημείο καθόλα ανθρώπινο, που διαχωρίζει όμως τον απλό άνθρωπο από τον ηγέτη. Γιατί εμείς οι απλοί άνθρωποι επιτρέπεται να στενοχωριόμαστε και να το δείχνουμε, αλλά ο ηγέτης πρέπει να είναι εκείνος που κρατάει το κεφάλι όρθιο μέσα στις αντιξοότητες, στα σκατά ή ό,τι άλλο μας επιφυλάσσει η βάσκανος μοίρα. Ο ηγέτης είναι αυτός που έχει φάει η ομάδα του «τεσσάρα» στην έδρα της, αλλά δεν κρύβεται. Δαγκώνει το καλαμάκι από το μοχίτο του και ενώ οι οπαδοί του πνίγουν τον Μπούρμπο στο μπέρμπον, βροντοφωνάζει: «Εάν στα άλλα κόμματα το ψάρι βρομάει από το κεφάλι, στον Συνασπισμό ο Ψαριανός μυρίζει δυόσμο από τα Μοχίτος». Μετά τα τέσσερα γκολ από τη Σεβίλλη, προχθές στο εκλογικό του κέντρο, το «MG» στη Μαβίλη, ο Chez Grigoris έδινε θάρρος σε κάθε πικραμένο ΑΕΚτζή. Ο Fishy ή, επί το ελληνικότερον, Φίσης, πρόλαβε να παρηγορήσει τους ΑΕΚτζήδες, να γοητεύσει τις γκόμενες, να δώσει οδηγίες στον Young Kintis για τη διακόσμηση του εκλογικού του κέντρου, να φάει ένα σάντουιτς με διπλή τυροσαλάτα δείχνοντας θαυμαστή οικολογική συνείδηση, όταν για να μην πάει τίποτα χαμένο έφαγε και τη μισή σακούλα του Everest, να φωτογραφηθεί έξω από το κέντρο με τους πολυπληθείς θαυμαστές του και μετά να αποχωρήσει τρικλίζοντας, όχι από το ποτό αλλά επειδή πρέπει να μεταφέρει όλα τα βάρη της πολύπαθης πατρίδας μας. Τι άνθρωπος, τι άνδρας, τι στομάχι! Οσοι σταματήσουν να ψηφίζουν κόμματα εξουσίας, όπως το ΚΚΕ, και δεν τους πειράζει να πάει η ψήφος τους χαμένη, όπως είπε η Αλέκα, ψηφίζοντας Συνασπισμό, ξέρουν πού θα βάλουν τον σταυρό. Φίσης στη Βουλή. Για να κάνει τον στίχο που είχε γράψει πριν από χρόνια «έκλανα στα έδρανα» πραγματικότητα. Και ο Chez Grigoris ξέρει να κρατάει κάθε υπόσχεσή του.

Αντίθετα, οι διαφημίσεις ορισμένες φορές λένε και υπερβολές. Ολόκληρο το καλοκαίρι η ραδιοφωνική διαφήμιση για τα διαρκείας του Ατρομήτου παρουσίαζε έναν οδηγό φορτηγού που είχε κλείσει τον δρόμο και προσπαθούσε να πηδήξει την ουρά. Οπως φαίνεται, κάπου ο άνθρωπος βαρέθηκε και όχι μόνο δεν πήρε διαρκείας, αλλά έκοψε και το γήπεδο. Γιατί έπειτα από τόσες ουρές, την πρώτη αγωνιστική ο Ατρόμητος, έστω και αν ο αντίπαλός του δεν είναι εμπορικός, να κόβει 453 εισιτήρια δεν είναι ακριβώς κοσμοσυρροή.

Το ίδιο λιγότερο ισχύει και για τον Παναθηναϊκό, που πρώτο ματς στη Λεωφόρο εναντίον του Ολυμπιακού δεν κατόρθωσε να κάνει sold out. Το ότι έμειναν εισιτήρια απούλητα στη 13 δικαιολογείται, αφού ακόμα και αν δεν έχει σχέση με την ΠΑΛΕΦΙΠ και τους «Ανεξάρτητους», όποιος πέρασε τα 35 και έχει τα φράγκα για εισιτήριο δεν θα πάει στη θύρα των οργανωμένων να χοροπηδάει. Το αδικαιολόγητο ήταν τα κενά στις γωνιακές θύρες, που αν, όπως ο επικοινωνίας του Παναθηναϊκού Χρήστος Αθανασόπουλος είπε, είναι πουλημένα οικογενειακά εισιτήρια που οι κάτοχοί τους δεν πήγαν, υπάρχει πρόβλημα. Γιατί αν δεν πήγαν στο μεγαλύτερο ντέρμπι και χωρίς τον φόβο επεισοδίων, αφού οι οργανωμένοι του Ολυμπιακού δεν πήραν εισιτήρια, στο μέλλον τι θα γίνεται; Και η εξήγηση ότι το ματς ήταν αργά μπορεί να ισχύει εν μέρει, αλλά το ίδιο ισχύει και με τα σχολεία όταν ανοίξουν και με το κρύο όταν πιάσει και έτσι ναι μεν ο Παναθηναϊκός θα έχει πάρει το χρήμα από τα διαρκείας, αλλά η ατμόσφαιρα θα είναι μπούζι.

Η βεντέτα με τον Νασίφ Μορίς έχει ξεκινήσει έπειτα από επεισόδιο με ηγέτη συνδέσμου μετά το περσινό ματς με τον Ατρόμητο. Επειτα από πέσιμο στον Μορίς και αντίδραση του παίκτη, το επεισόδιο είχε λήξει με ένα «Me and you whenever you want». Στον Παναθηναϊκό δεν πιστεύουν ότι το επεισόδιο της Κυριακής έχει σχέση με το «whenever», αλλά ότι ήταν στημένο, γνωρίζοντας ότι ο Μορίς τα παίρνει εύκολα και θα πλακωθεί.

Οχι ότι ο Μορίς δεν τα παίρνει. Εκτός από το επεισόδιο της Κυριακής και μετά το ματς με τον Ατρόμητο υπάρχουν και δύο άλλες περιπτώσεις που ο Μορίς τσακώθηκε με οπαδούς. Μετά το ματς με τη Μέταλουργκ Ζαπορίζια, όταν του είχαν πετάξει καρέκλα και την έστειλε πίσω από εκεί που ήρθε, και μετά το ματς με την Παρί Σεν Ζερμέν, όταν κάποιος τον έβριζε στο αεροδρόμιο και ο Μορίς τού έκανε το «δάχτυλο».

Ελαβα ένα mail από τον αναγνώστη Γ.Π., ο οποίος αναφέρει ότι τα δύο δάχτυλα των Εγγλέζων οφείλονται σε μια όμορφη συνήθεια των Γάλλων την εποχή του εκατονταετούς πολέμου να κόβουν τα δύο δάχτυλα από τους αιχμάλωτους τοξότες ώστε να είναι άχρηστοι στο μέλλον. Ομολογώ ότι δεν το έχω διαβάσει, ο αναγνώστης ότι μάλλον δεν πρόκειται για μύθο, αλλά ότι είναι σε ευρεία κυκλοφορία, αφού η χειρονομία αναφέρεται και ως «χαιρετισμός του τοξότη», από τη συνήθεια των Γάλλων να βιδώνουν τους Αγγλους αντιπάλους τους, δείχνοντάς τους τι θα τους κάνουν όταν τους πιάσουν.