Έχουμε δει μεγάλη μπάλα στα Παναθηναϊκός-ΑΕΚ. Ματσάρες, ανατροπές, γκολ που έκριναν τίτλους και θρίλερ που έδωσαν Κύπελλα.
Εκτός από συγκινήσεις όμως και αναμνήσεις που σήμερα τις συζητάμε μεγαλόφωνα σε ποδοσφαιροκουβέντες και αύριο θα τις μεταφέρουμε (πιθανότατα και με λίγη σάλτσα παραπάνω) στα παιδιά και τα εγγόνια μας, το συγκεκριμένο ζευγάρι μας έχει προσφέρει και ιδιαίτερες στιγμές.
Κάποιες ιστορίες -άλλες με μικρότερη κι άλλες με μεγαλύτερη σημασία- που έχουν μείνει ανεξίτηλα χαραγμένες. Και κάποια γεγονότα που έχουν δώσει το δικό τους χρώμα, πέρα απ’ το πράσινο και το κιτρινόμαυρο, σε αθηναϊκά ντέρμπι.
Το sport-fm.gr θυμήθηκε κάποιες απ’ αυτές και με την ελπίδα να πυροδοτήσουν ωραίες, χαβαλετζίδικες κουβέντες -απ’ αυτές που τόσο μας λείπουν πλέον στο ελληνικό ποδόσφαιρο- σας τις παρουσιάζει…
Γράφει ο Γιώργος Μαραθιανός
Όταν ο Στέλιος Μανωλάς… τρόλαρε, ο όρος δεν είχε εφευρεθεί καν! Σε μια κόκκινη κάρτα που εισέπραξε το 1995 σε ένα (αδιάφορο κατά τ’ άλλα) 3-0, ο τότε αρχηγός της ΑΕΚ έδωσε το χέρι στον διαιτητή Παπαχίντζιο. Κι όταν εκείνος πήγε να κάνει το ίδιο (συγκινημένος από την ιπποτική συμπεριφορά) τον ανάγκασε να κάνει «τσαφ»!
Φορώντας πια τα κιτρινόμαυρα, ο Δημήτρης Σαραβάκος κερδίζει πέναλτι στον τελικό του Κυπέλλου. Το σουτ που κάνει, όμως, από τα έντεκα βήματα σκίζει τους ουρανούς. Όπως ακριβώς και το σύνθημα από την εξέδρα των οπαδών του Παναθηναϊκού με τη αξέχαστη προτροπή «Μητσάρα, βαζέλα, βγάλε τη φανέλα»!
Στον ίδιο τελικό -για τον οποίο μπορεί να γραφτεί ολόκληρο βιβλίο- σημειώνονται διαφόρων ειδών επεισόδια. Στις εξέδρες, στο γήπεδο, στ’ αποδυτήρια. Κανενός όμως το βλέμμα (ακόμα και του διαιτητή Μπάκα όταν ξυλοκοπήθηκε λίγες μέρες αργότερα) δεν είχε τον τρόμο του περίφημου αστυνομικού Ζουμπούλη, λίγο αφότου τόλμησε ν’ ακουμπήσει τον Γιώργο Βαρδινογιάννη.
Ο Γιόζεφ Βάντσικ ήταν εκφοβιστικός για κάθε επιθετικό. Δεν ήταν όμως για κάθε… τερματοφύλακα. Ή τουλάχιστον δεν ήταν για τον Ηλία Ατματσίδη. Γιατί όταν χρειάστηκε να στηθεί απέναντί του, στο τελευταίο πέναλτι του τελικού το 1997, ο γκολκίπερ της ΑΕΚ έδειξε ότι «τα έσερνε». Σκοράροντας -πριν πανηγυρίσει στα κάγκελα- με πλασέ στη συμβολή σχεδόν των δοκαριών και μέσα.
Η αποβολή που θα μπορούσε (αν δεν ήταν ΑΕΚτζής και άρα μη αντικειμενικός) ν’ απασχολήσει τις «Πύλες του ανεξήγητου» του Κώστα Χαρδαβέλλα. Οκτώ χρόνια έχουν περάσει από την κόκκινη κάρτα του Τραϊανού Δέλλα στο ντέρμπι της Λεωφόρου, πιθανότατα θα περάσουν πολλά ακόμα και κανείς (χάρη στην εκπληκτική κάλυψη τότε της ΕΡΤ) δεν θα μάθει αν όντως τον χτύπησε ή αν ο Ντάμε Εντόι έπρεπε να προταθεί για το Όσκαρ εκείνης της σεζόν.
Όταν σκοράρει είναι είδηση. Κάποιος κακεντρεχής θα έλεγε ότι ακόμα και όταν βγάζει μια καλή σέντρα για να σκοράρει κάποιος άλλος, πάλι είναι είδηση. Σημασία όμως στην προκειμένη περίπτωση δεν έχει αυτό. Σημασία έχει ότι η ΑΕΚ έγραψε τ’ όνομά της στην ιστορία, ως η μόνη ομάδα που έχει δεχθεί δυο (2) γκολ από τον Λουκά Βύντρα σε διάστημα 12 ημερών.
Μια αποθέωση της ανδρικής φιλίας. Ένας (ακόμη) ύμνος στις αντιδράσεις του Γιώργου Καραγκούνη. Κι ένας επιπλέον λόγος να τον αγαπάς ανεξαρτήτως ομάδας. Γιατί κι εσύ σκας ΠΑΝΤΑ ένα χαμόγελο, όταν τον θυμάσαι να ζητά απ’ τον διαιτητή να μην βγάλει κάρτα, επειδή το φάουλ το έκανε ο «αδερφός» του, Νίκος Λυμπερόπουλος.
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
