Τώρα πια οι μη ήττες δεν αρκούν!

Του Θοδωρή Τσούτσου

Μετά το πρώτο ματς με την Ντιναμό Κιέβου, κόντρα ίσως και στον ενθουσιασμό που επικρατούσε για την αήττητη ΑΕΚ, έγραφα ότι πλέον η χρονιά της θα κριθεί όχι στις μη ήττες. Αλλά στις νίκες. Δηλαδή, καλό το σερί των αήττητων αγώνων, που πλέον έχει φτάσει σε απίθανες διαστάσεις, αλλά πλέον η ομάδα χρειάζεται νίκες για να πετύχει όσα μπορεί, αξίζει και τελικά έχει βάλει στο νου της.

Από τότε ακολούθησαν ακόμη δύο αήττητα ματς. Με την Ντιναμό στο Κίεβο και με τον Ατρόμητο στο Περιστέρι. Εύκολα; Καθόλου. Ίσα - ίσα πολύ δύσκολα. Μόνο που η μία μη ήττα σήμαινε αποκλεισμό, όπως και να ήρθε αυτός και η άλλη μη ήττα σήμαινε ένα χαμένο κανονάκι στη μάχη του τίτλου. Όπως αυτό στο εντός έδρας 0-0 με τον Απόλλωνα κι εκείνο στο εκτός έδρας 0-0 με την ΑΕΛ.

Αήττητα ήταν κι εκείνα τα ματς και μάλιστα μέσα σε αυτό το εντυπωσιακό σερί. Αλλά σήμαιναν 2+2=4 χαμένοι βαθμοί. Υπάρχει μάλιστα και μια διαφορά στο ισόπαλο αποτέλεσμα κόντρα στον Ατρόμητο, που στο κάτω - κάτω είναι καλύτερη ομάδα από τις άλλες δύο. Ότι στο Περιστέρι η ΑΕΚ προηγήθηκε, αλλά δεν το κράτησε.

Η Ένωση έχει μάθει πάρα πολύ καλά το πώς να μην χάνει τους αγώνες της, ακόμη και με τους πιο δύσκολους αντιπάλους. Ακόμη και κάτω από τις πιο δύσκολες συνθήκες. Αλλά για να τελειώσει αυτή την εντυπωσιακή διαδρομή της με επιτυχία, θα πρέπει πια να ξέρει και τον τρόπο για να κερδίζει. Το ματς με τον Ατρόμητο, σε σχέση με αυτή την ανάγκη που ξεκάθαρα πλέον υπάρχει, δεν είναι καλό δείγμα. Διότι αυτό ήταν ένα παιχνίδι στο οποίο η ΑΕΚ την είχε τη νίκη, αλλά δεν κατάφερε να την πάρει.

Αυτό μάλιστα, στις όποιες φετινές της απώλειες, δεν το έχει ξαναπάθει. Τρία 0-0 (ΠΑΣ Γιάννινα και ΑΕΛ εκτός, Απόλλων εντός), άρα δεν έπρεπε να διατηρήσει κάτι που ήδη είχε. Δύο ήττες, στις οποίες μόνο κυνηγούσε, αφού δεν σκόραρε σε αυτές, με Αστέρα εκτός και Ατρόμητο εντός. Και ακόμη δύο 1-1, σε Ξάνθη και Λεωφόρο. Στα οποία εκείνη έψαχνε την ισοφάριση και όχι ο αντίπαλος.

Αυτές ήταν οι μέχρι τώρα απώλειες της Ένωσης. Και ήρθε να προστεθεί αυτή στο Περιστέρι, στο μοναδικό ματς φέτος που η ΑΕΚ προηγήθηκε σε αγώνα πρωταθλήματος και δεν κράτησε τη νίκη. Σε ομάδα που έχει φτάσει τον πρωταθλητισμό της στην 23η αγωνιστική και εφτά πριν το τέλος, αυτό κανονικά δεν επιτρέπεται. Πολλές φορές δεν συγχωρείται κιόλας.

Αλλά η ΑΕΚ έχει κι άλλες ευκαιρίες μπροστά της, όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση. Και έχει ευκαιρίες, διότι και η ίδια έχει φροντίσει να τις δημιουργήσει. Μόνο που πλέον τα περιθώρια δεν υπάρχουν. Οι μη ήττες, ακόμη και αν την πάνε μέχρι το τέλος, δεν αρκούν. Θα χρειαστούν και νίκες. Πολύ περισσότερο αν αυτές, όπως στο Περιστέρι, μπορείς να τις έχεις στα χέρια σου. Πρέπει να φροντίσεις να σού πέσουν...

Και σε αυτό θα πρέπει να αντιδράσουν, όπως είναι η αλήθεια ότι το έχουν αποδείξει ότι μπορούν, διότι το έχουν κάνει πολλές φορές στη διάρκεια της σεζόν, τόσο ο προπονητής όσο και οι παίκτες. Απέναντι στους εαυτούς τους, απεναντι στο μέταλλο που οι ίδιοι έχουν φτιάξει και όχι απέναντι σε αυτά που κάνουν οι αντίπαλοι. Είναι λάθος να το μετράς αυτό περισσότερο...