Το ελληνικό ποδόσφαιρο ξαναβρίσκει τον Έλληνα ποδοσφαιριστή!

Όλες αυτές οι εβδομάδες ήταν - για το ελληνικό ποδόσφαιρο - μόνο ευρωπαϊκές εβδομάδες. Δεν υπήρχε κάποια άλλη επίσημη αγωνιστική δραστηριότητα, όπως για παράδειγμα με τους αντιπάλους μας, παρά μόνο οι αγώνες που κατά σειρά άρχισαν να δίνουν ΠΑΟΚ, Ατρόμητος, Αστέρας και που συνεχίζουν πλέον, επίσης κατά σειρά, ΠΑΟΚ, ΑΕΚ, Ολυμπιακός.

Του Θοδωρή Τσούτσου

Υπάρχουν πολλές πλευρές για να αναδείξει κανείς από αυτά τα μέχρι στιγμής 12 (καθόλου λίγα) ευρωπαϊκά ματς των ελληνικών ομάδων. Την κατάστασή τους, τη δυναμική τους ενόψει της σεζόν που έρχεται, τα μεταγραφικά - ίσως - κενά τους, τη σημασία για το ελληνικό ποδόσφαιρο ότι σε αυτά τα 12 ματς, οι ελληνικές ομάδες είχαν τελικά τέσσερις προκρίσεις, δύο αποκλεισμούς, έξι νίκες, τέσσερις ισοπαλίες και μόλις δύο ήττες. Ότι τελικά, δηλαδή, είχαν αρκετούς βαθμούς σε σχέση με τη μάχη για τη διατήρηση των ευρωπαϊκών θέσεων για τη χώρα μας.

Αναδείχθηκε, όμως, κάτι ακόμη που είτε έγινε ηθελημένα (προγραμματισμένα) είτε έγινε κατά τύχη, έχει τη σημασία του. Αναδείχθηκε, σε μια πολύ δύσκολη για εκείνον και μάλιστα με μακρά περίοδο διάρκειας, ο ρόλος του Έλληνα ποδοσφαιριστή. Έχει νόημα να σταθούμε λίγο σε αυτό, διότι αφενός ήταν κάτι που ο Έλληνας ποδοσφαιριστής "ζητούσε" και δεν έπαιρνε εδώ και καιρό, αφετέρου μπορεί να αποδειχθεί πολύ βοηθητικό για τους συλλόγους και σίγουρα ευεργετικό για την Εθνική. Είτε βραχυπρόθεσμα είτε μακροπρόθεσμα...

Ας ξεκινήσουμε με τους δύο που αποκλείστηκαν. Ο Ατρόμητος του εφιαλτικού 4-0 μέχρι το 70' στην έδρα της Ντιναμό Μπρεστ, έμεινε ζωντανός στη διεκδίκηση της πρόκρισης με γκολ των Μανούσου και Κουλούρη. Επίσης, στην ρεβάνς βρέθηκε σε σκορ πρόκρισης από γκολ του Μανούσου. Και ίσως να την είχε πάρει αν είχε μετρήσει το καθαρό γκολ του Μανούσου στο Περιστέρι. Ο Αστέρας πάλι σκόραρε δύο φορές στην έδρα της Χιμπέρνιαν με τον Κυριακόπουλο και κυνήγησε την πρόκριση με δέκα παίκτες, χάρη σε γκολ του Τσιλιανίδη.

Πάμε στις προκρίσεις. Ο ΠΑΟΚ τελικά πέρασε από το σταύρωμα με την Σπαρτάκ από το γκολ που διαμόρφωσε το σκορ στο 3-2 στην Τούμπα. Και το οποίο είχε πετύχει ο Πέλκας, που είχε καθοριστική παρουσία έτσι κι αλλιώς. Ο Λημνιός είχε πετύχει το 2-2, ο Πασχαλάκης είχε κρατήσει τη νίκη με την απόκρουση πέναλτι. Η ΑΕΚ κόντρα στην Σέλτικ χρειάστηκε πάρα πολύ το εκτός έδρας γκολ, που πήρε από τον Κλωναρίδη. Ο Ολυμπιακός έβαλε εφτά γκολ στην Λουκέρνη, τα τέσσερα εκ των οποίων ο Λάζαρος.

Είναι απόλυτο το δείγμα που έχουμε, ώστε να το εμπιστευτούμε από Αύγουστο μήνα. Όχι, δεν είναι. Αλλά είναι ενδεικτικό. Το ελληνικό ποδόσφαιρο φαίνεται να ξαναβρίσκει κάποιον που έχει πολύ μεγάλη ανάγκη και όχι μόνο για αγωνιστικούς λόγους. Τον Έλληνα ποδοσφαιριστή. Τον έχει ανάγκη και για όσα μπορεί να κάνει μέσα στον αγωνιστικό χώρο, υπάρχουν πολλοί που μπορούν να κάνουν και πολλά και καλά, αλλά τον έχει ανάγκη και στην προσπάθεια να ξαναβρεί κι άλλους χαμένους συνοδοιπόρους στην όποια διαδρομή του. Κυρίως τους Έλληνες φιλάθλους...

Ο Έλληνας ποδοσφαιριστής, που πείθει πιο εύκολα, που καταλαβαίνει καλύτερα, που (συνήθως) νιώθει περισσότερο, που δένεται περισσότερο και που αντιλαμβάνεται πιο γρήγορα, είναι πολύ μεγάλο ζητούμενο. Ο ξένος μπορεί να ενθουσιάσει. Αλλά ο Έλληνας, για μια σειρά από λόγους αγωνιστικούς και μη, μπορεί να γίνει πιο χρήσιμος. Είναι πιο αναγκαίος.

Αυτοί οι δώδεκα, λοιπόν, ευρωπαϊκοί αγώνες, σε μεγάλο βαθμό, τον επανέφεραν στο προσκήνιο. Τον ξαναέκαναν πρωταγωνιστή. Τού έδωσαν αξία και αυτό δεν μετριέται μόνο σε ευρώ και σε μηδενικά πίσω από τους αριθμούς. Μετριέται, όσο και αν απαξιώνεται στην εποχή μας πια, σε συναίσθημα. Και μάλιστα, αλληλένδετο...

Αν οι ελληνικές ομάδες νιώσουν στα αλήθεια ότι μπορούν και πάλι να ποντάρουν σε Έλληνες ποδοσφαιριστές, το προϊόν θα βγάλει κέρδος. Μάλιστα, μοιάζει αυτή να είναι μια χρονιά που αυτό, την εμπιστοσύνη στον Έλληνα, θα την συναντήσουμε. Ήδη το κάνουμε. Κάποιοι ξεκίνησαν τώρα, κάποιοι παλαιότερα, δεν έχει σημασία. Αν όντως διατηρηθεί σε αυτό ή και σε μεγαλύτερο επίπεδο, θα πρέπει πια να αντιληφθεί και ο Έλληνας ποδοσφαιριστής πόσο μεγάλη ευκαιρία και μάλιστα μετά από πόσο καιρό, τού παρουσιάζεται. Και αυτή τη φορά, σε αντίθεση με άλλα χρόνια όταν την άφησε να περάσει, να την αξιοποιήσει...

Όσο για την Εθνική, που επίσης έχει πολλά να κερδίσει από μια τέτοια "στροφή", είναι μια επόμενη κουβέντα. Υπάρχει, όμως, ήδη κάτι αισιόδοξο. Ότι από όσους πρωταγωνιστές γράψαμε πιο πάνω, μόνο οι δύο έχουν θέση σε αυτήν. Ο Πέλκας και ο Χριστοδουλόπουλος. Άρα υπάρχουν πολλοί ακόμη για να αξιοποιηθούν...