Κάθε καλοκαίρι τρίβουν τα χέρια τους στην Πόρτο από τις πωλήσεις παικτών. Όχι ότι οι πλειοψηφία τους δεν αξίζει μια ετικέτα με πολλά νούμερα πάνω, αλλά και η διοίκηση των «δράκων» κάνει άκρως πετυχημένα παζάρια ώστε να πετυχαίνει το καλύτερο για το ταμείο της.
Αυτό φαίνεται από τα ποσά που έχουν μπει στα ταμεία των Πορτογάλων από τις παραχωρήσεις παικτών από το καλοκαίρι του 2004. Το ποσό των 601 εκατ. ευρώ, που έκλεισε έπειτα και από την πώληση του Ντανίλο (31εκατ. στη Ρεάλ) τα λέει όλα. Φαλκάο, Χάμες Ροντρίγκες και Χουλκ γέμισαν «χαρτί» το «Ντραγκάο», όμως και άλλοι πρόσφεραν το λιθαράκι τους... αν όχι με deals άνω των 40εκατ., με προσφορές που έφερναν στο ταμείο πάντα –όχι απλώς ζεστό- αλλά «καυτό» χρήμα.
Στις επιχειρηματικές επιτυχίες της ομάδας και μάλιστα σε μία εποχή, που άρχισε να ξεκινάει η τακτική που εφαρμόζει με ευλάβεια «αγοράζω σε προσιτές τιμές και μετά τους χτυπάω στο δόξα πατρί», βοήθησε και ο Γιούρκας Σεϊταρίδης.
Ο πρώην του Παναθηναϊκού είδε έπειτα από το εξαιρετικό EURO 2004 την πόρτα του εξωτερικού να ανοίγει από τους Ίβηρες. Με μόλις μία σεζόν στους «δράκους», ο διεθνής μπακ, που ξεκίνησε την καριέρα του από τον ΠΑΣ, κατάφερε να μπει σε λίστες αρκετών ομάδων. Κάπου εκεί «ξύπνησε» το δαιμόνιο των Πορτογάλων, που τον πούλησαν στην καλύτερη δυνατή τιμή, κάνοντάς τον τον Έλληνα που δαπανήθηκαν περισσότερα χρήματα για να αποκτηθεί εκείνη την εποχή.
Η πλουσιοπάροχη πρόταση της Ντιναμό Μόσχας, δεν ήταν εύκολο να απορριφθεί και έτσι η Πόρτο έβαλε 10 εκατ. ευρώ στο «κομπόδεμά» της και ο Γιούρκας άνοιξε σε λιγότερο από 12 μήνες την δεύτερη ευρωπαϊκή πόρτα στην καριέρα του.
Γιάννης Σταυρόπουλος
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
