Σε ματς χωρίς φαβορί, ρίσκο με ισοπαλία

Υπάρχουν παιχνίδια που από όποια σκοπιά κι αν αναλυθούν καταλήγουν σε αδιέξοδο. Ο, πλέον, πολυεμφανιζόμενος στην ιστορία των Μουντιάλ τελικός, ανάμεσα σε Γερμανία και Αργεντινή, ανήκει σ΄ αυτά. Γιατί και οι δύο φιναλίστ έχουν χτυπητές αδυναμίες και ανθεκτικά συν. Η ομάδα του Γιοακίμ Λεβ έχει παρακαταθήκη την «επτάρα» επί της Βραζιλίας, που αν τελικά της βγει σε καλό θα φανεί γύρω στα μεσάνυχτα. Στη φετινή Ευρωλίγκα, για παράδειγμα, η συντριβή της Μπαρτσελόνα από τη Ρεάλ στον ημιτελικό δεν ωφέλησε τους Μαδριλένους που έχασαν το τρόπαιο από τη Μακάμπι. Και τα παραδείγματα μεγάλων νικών, στον αθλητισμό, τις οποίες ακολούθησαν «πατατράκ» είναι κάμποσα.
Η Αργεντινή αντιμετωπίζει μία ομάδα με καλή κυκλοφορία μπάλας και πιο γρήγορη απ΄ όσες έπαιξε ως τώρα. Αμυντικά οι παίκτες του Σαμπέγια έχουν πλησιάσει το «άριστα» κι αν διατηρήσουν αυτή τη συμπεριφορά και στον τελικό του Ρίο, τότε θα «βγει η ψυχή» στους Γερμανούς για να πάρουν το Παγκόσμιο Κύπελλο. Αν το πάρουν… Από την άλλη, το μείον για τους Νοτιοαμερικάνους είναι πώς ο Ιγκουαΐν, όσο κι αν ανέβηκε στα τελευταία παιχνίδια, δεν είναι στο 100%, ο Λαβέτσι αναλώνεται σε πιο αμυντική συμπεριφορά για το καλό της ομάδας και είναι άστοχος και μένει ένας Μέσι να τα περιμένουν όλα απ΄ αυτόν στο παραγωγικό κομμάτι.
Έχουμε να κάνουμε με δύο καλούς τερματοφύλακες, με τους Νόιερ και Ρομέρο να παίζουν καθοριστικό ρόλο στην έκβαση του αποτελέσματος. Η ισοπαλία θα είναι η επιλογή μας, σ΄ ένα παιχνίδι, βέβαια, που αν μπει γκολ νωρίς θ΄ αλλάξουν τα πάντα και μπορεί η ομάδα που θα το πετύχει να φθάσει και στην κατάκτηση του τροπαίου. Η επιλογή Ριτσόλι στο ματς, μετά και το διαιτητικό «δράμα» του μικρού τελικού, είναι ανασταλτικός παράγοντας για να προτείνουμε κάτι περισσότερο.