Εσύ, πόσο «Αλεξανδρής» είσαι;

Του Διονύση Δεσύλλα

Η συνέντευξη του Αλέκου Αλεξανδρή στους συναδέλφους, Γιώργο Περπερίδη και Ηλία Καλλονά ξεσήκωσε μια θύελλα αντιδράσεων από πολύ κόσμο. Βλέπετε, τα λεγόμενα του πρώην επιθετικού της ΑΕΚ και του Ολυμπιακού για τον τρόπο που κέρδιζε πέναλτι και κατ’ επέκταση τίτλους όταν φορούσε τα ερυθρόλευκα, εξόργισαν αρκετό κόσμο. Δικαίως, θα πει κάποιος. Αν, όμως, δούμε με ψυχραιμία ή με ρεαλισμό την όλη κατάσταση, εύκολα θα διαπιστώσουμε ότι ο Αλεξανδρής είναι ένας από τους πολλούς…

Αρχικά, να τονιστεί το εξής: Ο Αλεξανδρής είναι ειλικρινής. Δεν κρύβεται, είναι ευθύς και ντόμπρος. «Σε έκλεψα», σου λέει ορθά κοφτά. Ούτε στρογγυλεύσεις, ούτε διπλωματίες. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να του το πιστώσουμε. Εχουμε, φυσικά, κάθε δικαίωμα να κρίνουμε τα λεγόμενά του, από τη στιγμή που ο ίδιος επέλεξε να μιλήσει δημοσίως και να περιγράψει μια στάση ζωής. Μια αντίληψη. Μια νοοτροπία του τύπου «κερδίζω τα πάντα, με κάθε τρόπο».

Δικαίωμα του Αλεξανδρή να πιστεύει ότι στη ζωή ο αποκλειστικός και υπέρτατος στόχος των πάντων είναι να κερδίσεις αυτά που θες, ακόμη κι αν κλέψεις. Δικαίωμά του να το κάνει ακόμη και στο παιδί του, όπως δήλωσε ο ίδιος. Οσοι έχουν αντίθετη άποψη, οφείλουν να την καταθέσουν με επιχειρήματα. Όχι με… λαϊκισμούς, όπως έγραψε αργότερα, «απαντώντας» στις όποιες αντιδράσεις με νέο του ποστάρισμα στο facebook.

Ο Αλεξανδρής δεν είπε ψέματα. Εχει κάνει πολλές ποδοσφαιρικές «κλοπές». Το παραδέχθηκε και μπράβο του. Το πρόβλημα δεν είναι αυτό. Το πρόβλημα είναι ότι ένα δημόσιο πρόσωπο, όπως ο παλαίμαχος φορ, περιγράφει μια αντίληψη που κυριαρχεί τα τελευταία χρόνια σε μια κοινωνία που καταρρέει. Όχι μόνο στον επαγγελματικό αθλητισμό, ο οποίος είναι κομμάτι αυτού του κόσμου. Τα όσα είπε ο Αλεξανδρής, τα «λέει» η μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου, που έχει ως απώτερο σκοπό το κέρδος, σε οποιοδήποτε τομέα της ζωής, με κάθε τρόπο.

Ζούμε σε μια κοινωνία γεμάτη από «Αλεξανδρήδες». Μια κοινωνία που δεν έχει αξίες, δεν έχει ηθική, δεν αρνείται να πατήσει επί πτωμάτων για να ανέλθει. Μια κοινωνία βουτηγμένη στα σκατά, την υποκουλτούρα, το life style και την ψευτιά. Μια κοινωνία που αποτελείται από ανθρώπους, οι οποίοι όχι μόνο δεν ντρέπονται να πουν ότι θα κλέψουν για να κερδίσουν, αλλά το θεωρούν και κάτι το σημαντικό γι αυτούς. Σ’ αυτή την κοινωνία, η κλοπή, η πονηριά, η λαμογιά είναι κατόρθωμα. Είναι μαγκιά. Είναι αυτό που «πρέπει» να γίνει.

Ολους αυτούς τους «Αλεξανδρήδες» θα τους συναντήσουμε παντού. Στις δουλειές μας, στην πλατεία, στον στρατό, στις υπηρεσίες, στο γήπεδο, στους διάφορους κοινωνικούς χώρους. Παντού. Το ερώτημα που πρέπει να τίθεται δεν είναι αν τα είπε καλά ή κακά ο Αλεξανδρής. Το ερώτημα είναι «πόσο Αλεξανδρή κρύβεις μέσα σου»; Αν απαντηθεί αυτό, τότε ίσως να μπορέσουμε σιγά σιγά, με σωστά βήματα να αντιστρέψουμε τα πράγματα και η πλειοψηφία να γίνει μειοψηφία…