Ο ΠΑΟΚ δίδαξε, ο Ολυμπιακός αρίστευσε

Του Γιώργου Ζαχαριάδη
zahariadis@hotmail.com

Να συμφωνήσω στη… σκηνοθεσία. Στην σεξπιρική προσέγγιση μιας ομάδας που τρέμει στην ιδέα ότι θα διασυρθεί στην Τούμπα και θα δανειστεί κομμάτια της ιστορίας του ελληνικού ποδοσφαίρου για να αποφύγει την ξεφτίλα.

Κανένας πυρσός, κανένας ηλίθιος με μπουκάλι, πέτρα, παπούτσι, ρολόι. Όλα αυτά που κατά καιρούς έχουν προσγειωθεί στον αγωνιστικό χώρο. Μόνο χαρτάκια, τόνοι χαρτάκια και μερικά ρολάκια ταμειακής μηχανής. Έχουν μεγαλύτερο βάρος και μπορούν να διαγράψουν μια… αξιόπιστη πορεία μέχρι τον αγωνιστικό χώρο. Εντυπωσιακή, με ουρά μερικών μέτρων.

Και μια από αυτές βρίσκει τον Γκαρθία. Στο μάτι; Στο κάτω χείλος; Στο ζυγωματικό; Λίγο, πολύ, είναι του θανατά, είναι για να γελούν τα κάγκελα με δήθεν τραυματισμό; Όλα αυτά τα συζητούμε και δεν θυμόμαστε πώς αντιδράσαμε στον τραυματισμό του Ίβιτς, δεν μας αρκεί που τότε, στο συμβάν της Λεωφόρου, ψάχναμε να βρούμε τον ηλίθιο με το κουτάκι μπύρας. Το άδειο, το γεμάτο ή το μισογεμάτο που και αυτό δεν μπορεί να τον έστειλε στο νοσοκομείο, αλλά, τέλος πάντων, ήταν καταδικαστέο και καλώς διακόπηκε το παιχνίδι, διότι δεν μας απασχολούν οι λεπτομέρειες.

Και έρχεται η ώρα του Γκαρθία, τον ρολό της ταμειακής, το παιχνίδι που δεν ξεκίνησε και δεν μας απασχολούν οι νοητικά καθυστερημένοι που αναγκάζουν τον ΠΑΟΚ να βρίσκεται αναπάντεχα σε θέση αμυνόμενου.

Έρχεται η ώρα να μας προβληματίζει γιατί δεν πήγε σε δημόσιο νοσοκομείο, γιατί το Διαβαλκανικό είναι χορηγός του Ολυμπιακού, γιατί ο Γκαρθία κάνει λίγο η πολύ θέατρο. Και όλα αυτά πριν από μερικούς μήνες τα καταδικάζαμε, γελούσαμε με όλους τους που έσπευσαν να αμφισβητήσουν τη σοβαρότητα του τραυματισμού του Ίβιτς, στον περιβόητο παιχνίδι με τον ΠΑΟ. Ο Ολυμπιακός είχε πλάνο. Ο ΠΑΟΚ δεν είχε πλάνο, είχε απλά σκοπό να πετάξει χαρτάκια και μερικά ρολά ταμειακής.

Χωρίς να έχει σκεφτεί ότι υπάρχει το ενδεχόμενο να βρει έναν από τους 20 περίπου της αποστολής του Ολυμπιακού, στον πάγκο ή στον αγωνιστικό χώρο. Και όλα κύλησαν όπως τελικά επιθυμούσε ο Ολυμπιακός, που αν του έλεγες να υπογράψει ισοπαλία στην Τούμπα και να μην ανηφορίσει στη Θεσσαλονίκη, θα είχε κάνει… δώρο και το επόμενο πρωτάθλημα.

Συγκρατώ δυό πράγματα:

Το ένα η χειρονομία του Μιραλάς. Για να προκαλέσει.

Το δεύτερο η αντίδραση του αγαπητού αντιπρόεδρου Σάββα. Ούτε που ενδιαφέρθηκε τι έπαθε ο Γκαρθία. Ταυτόχρονα με τον «τραυματισμό» του Ισπανού ούρλιαζε «φεύγουμε, γεια σας». Αλλά, σε αυτό, θα μου πεις, υπήρχε ο ΠΑΟΚτσής που τον διευκόλυνε.

Ο Ολυμπιακός δεν έκανε κάτι καινούργιο. Το βρήκε βολικό το σενάριο με τον τραυματισμό σε έδρα που φαίνεται ό,τι και να κάνεις, ακόμη και αν… αναπνέεις, κάτι θα προκύψει και θα επιφέρει δυσάρεστες συνέπειες για τον ΠΑΟΚ.

Δεν γνωρίζω πού θα οδηγήσει οριστικά όλο αυτό το χολιγουντιανό σκηνικό με τα πήγαινε-έλα του Ολυμπιακού, τους τσαμπουκάδες και τις αποκλειστικά εξωαγωνιστικές του δράσεις… Δεν γνωρίζω πόσο θα στοιχίσει στον ΠΑΟΚ, αλλά, μου φαίνεται ότι όλο αυτό τελικά θα ενισχύσει το κίνητρο στο εσωτερικό της ομάδας.

Και πέρσι και σήμερα, θα καταδικάσουμε όποιον νομίζει ότι έχει σημασία πόσο σημαντικός είναι ο τραυματισμός και αν είναι πιο σημαντικός από οποιαδήποτε πράξη βίας, μικρής ή μεγάλης έντασης.

Το αν ο τραυματισμός είναι κωμωδία ή σοβαρός και επίπονος. Όλοι το γνωρίζουμε και μπορούμε να μιλήσουμε από προσωπική εμπειρία σε ατυχήματα. Είναι και φαίνεται επιπόλαιος και δεν είναι αιτία για να αποχωρήσει ένας άνθρωπος από το γήπεδο για να φτάσει μέχρι τον τομογράφο.

Μέχρι το ιατρείο του γηπέδου θα έπρεπε να φτάσει για τις πρώτες βοήθειες του γιατρού του αγώνα και εκεί να τελειώνει το συμβάν, αν βέβαια, υπήρχε λογική να παιχθεί ποδόσφαιρο και όχι θεατρική παράσταση.

Υ. Γ. Ο κανονισμός δεν αναφέρεται σε σοβαρό ή επιπόλαιο τραυματισμό παράγοντα του αγώνα, για να μην ξεκινήσει ή να διακοπεί οριστικά, αλλά απλά σε τραυματισμό. Και ο διαιτητής περιμένει την ιατρική γνωμάτευση για να κλείσει το φύλλο αγώνα. Οπότε, ο τραυματίας, αν δηλώσει ότι δεν μπορεί να συνεχίσει ή να ξεκινήσει το παιχνίδι, τότε όλοι πάνε σπίτι τους και σκέφτονται ότι πάντα θα υπάρχει ένας βλαμμένος που αν δεν είχε πετάξει το ρολό, δεν θα είχε συμβεί τίποτε από τα παραπάνω.