Ο άνθρωπος που έγινε «πατριάρχης» του Παναθηναϊκού (pics)

Το ημερολόγιο γράφει 15 Οκτωβρίου 1980 και η αθλητική οικογένεια της Ελλάδας γίνεται φτωχότερη. Η αθηναϊκή γη, θα αποτελέσει την τελευταία κατοικία του Απόστολου Νικολαΐδη, του ανθρώπου που άλλαξε τον ρου της ιστορίας του Παναθηναϊκού και αποτέλεσε τον «πατριάρχη» του συλλόγου. Ήταν ο άνθρωπος άλλωστε που έκανε σημαία και καθιέρωσε το δόγμα, «πρώτα ο Παναθηναϊκός, μετά ο αθλητισμός».

Γράφει, ο Γιώργος Σπανομανώλης

Ημέρα τιμής και κυρίως ιστορικής μνήμης είναι η σημερινή για τον Παναθηναϊκό. Διότι η ιστορία είναι οι στιγμές και κυρίως οι άνθρωποι. Ένας τέτοιος άνθρωπος, που έγραψε ιστορία κυρίως πράσινης απόχρωσης, ήταν ο «πράσινος πατριάρχης», Απόστολος Νικολαΐδης.

Σαν σήμερα, πριν από 35 ακριβώς χρόνια, θα φύγει από τη ζωή ο ιστορικότερος πρόεδρος του αθηναϊκού συλλόγου, μετά τον Γιώργο Καλαφάτη.

«Όλοι εμείς στον Παναθηναϊκό θα συνεχίσουμε να υπηρετούμε το σύλλογο στο δρόμο που εσύ χάραξες και δεν θα δεχθούμε ποτέ ο Παναθηναϊκός σου να πάψει να είναι εκείνος που οραματίστηκες».

Με αυτά τα λόγια ο Παναθηναϊκός θα αποχαιρετήσει πριν 35 χρόνια τον Απόστολο Νικολαΐδη και από τότε κράτα την υποχρέωση να θυμάται τον πατριάρχη.

Στο Α’ Νεκροατεφείο της Αθήνας, ο Τάκης Οικονομόπουλος, ο Αριστείδης Καμάρας και ο Αντώνης Αντωνιάδης, μαζί με τους Ζαχαρόπουλο, Γεωργαντή, Ηλιόπουλο, Γκάρο και Καλογερόπουλο, θα οδηγήσουν, σηκώνοντας το φέρετρο με την πράσινη σημαία, τον «πατριάρχη» του Παναθηναϊκού, στην τελευταία του κατοικία.



Ο άνθρωπος που άλλαξε την ιστορία του Παναθηναϊκού θα φύγει από τη ζωή σε ηλικία 84 ετών, αφήνοντας φτωχότερο όχι μόνο τον Παναθηναϊκό, αλλά ολάκερη την αθλητική οικογένεια. Διότι ο Απόστολος Νικολαΐδης, που γεννήθηκε στη Φιλιπούπολη της Βουλγαρίας, το σημερινό Πλόβντιν, τον Απρίλη του 1896, υπήρξε ένας σπουδαίος πολυαθλητής, αλλά κυρίως διοικητικός παράγοντας.

«Και οι γίγαντες πέφτουν. Και οι Διογένηδες λυγίζουν. Και οι λεβέντες κι όλοι οι μεγάλοι και τρανοί πεθαίνουν. Έφυγε ο μέγιστος του ελληνικού αθλητισμού, Απόστολος Νικολαΐδης. Η μεγαλύτερη φυσιογνωμία αθλητού και αθλητικού παράγοντα δεν υπάρχει πια.» θα γράψει την επόμενη του θανάτου του η Αθλητική Ηχώ.

Η ζωή και η αγάπη για τον αθλητισμό

Μπορεί να γεννήθηκε στη Βουλγαρία, αλλά σε πολύ μικρή ηλικία, έφυγε για την βασιλεύουσα των πόλεων, την επτάλοφη Πόλη. Στην Κωνσταντινούπολη και τις όχθες του Βοσπόρου, θα έρθει σε επαφή με τα γράμματα, αφού θα λάβει τις εγκύκλιες σπουδές του στη Ροβέρτειο Σχολή, το παλαιότερο σχολείο που βρίσκεται μακριά από της ΗΠΑ.

Άλλωστε διακρινόταν για την οξυδέρκεια του πνεύματος του, αφού μιλούσε επτά γλώσσες, ενώ τα πήγε εξαιρετικά και στον επιχειρηματικό τομέα, με την εταιρία που είχε ιδρύσει, την Softex.

Το 1914 θα επισκεφθεί την Αθήνα για διακοπές, ενώ τρία χρόνια αργότερα θα γίνει μέλος της οικογένειας του Παναθηναϊκού.

Η επαφή του με τον αθλητισμό θα ξεκινήσει νωρίς. Η καρδιά του θα μοιραστεί ανάμεσα στο ποδόσφαιρο και τον στίβο, ενώ το μπάσκετ, το βόλεϊ και το τένις, θα αποτελούν ακόμα μερικά από τα αθλήματα με τα οποία θα διακριθεί ένας άνθρωπος που ο αθλητισμός έρεε στις φλέβες του κορμιού του.

Το 1920, στους 7ους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες της ιστορίας, στην Αμβέρσα, ο Απόστολος Νικολαϊδης θα είναι εκεί. Ως ποδοσφαιριστής και ως δεκαθλητής, αν και στο δέκαθλο θα εγκαταλείψει την προσπάθεια τότε, ταλαιπωρημένος από συνεχόμενο πυρετό.

Η 8η θέση με την ομάδα ποδοσφαίρου της Ελλάδας, αποτελεί διάκριση του.



Ο άνθρωπος που «βάφτισε» τον ΠΑΟ

Ο Απόστολος Νικολαΐδης θα διατελέσει πρόεδρος της ΕΠΟ από το 1926 ως το 1928, ενώ υπήρξε ιδρυτικό στέλεχος του Ράλι Ακρόπολις. Ως παλιός ραλίστας, θα διατελέσει και πρόεδρος της Ελληνικής Λέσχης Αυτοκινήτου.

Επιπλέον έχει υπάρξει πρόεδρος της Επιτροπής Ολυμπιακών Αγώνων, καθώς και του ΣΕΓΑΣ, του οποίου ήταν ο μακροβιότερος πρόεδρος, ευρισκόμενος στον προεδρικό θώκο από 1946 ως το 1967.

Στον Παναθηναϊκό, τον οποίο υπηρέτησε για περισσότερα από 40 χρόνια, θα περάσει από όλα τα πόστα και όλες τις καίριες θέσεις.

Θα διατελέσει αθλητής, προπονητής, πρόεδρος, γενικός γραμματέας, γενικός αρχηγός και μέλος του διοικητικού συμβουλίου, ενώ θα γίνει ο άνθρωπος που «βάφτισε» τον σύλλογο σε Παναθηναϊκό Αθλητικό Όμιλο, μετατρέποντας τον και διευρύνοντας τον από αμιγώς ποδοσφαιρικό σε αθλητικό.

Η σύγκρουση με τον Άγγελο Μεσσάρη

Πολλές είναι οι ιστορίες για τις οποίες μπορεί κανείς να θυμάται και να μνημονεύει τον Απόστολο Νικολαϊδη.

Μία από αυτές ήταν η σύγκρουση με τον παίκτη «θρύλο» των «πρασίνων», Άγγελο Μεσσάρη. Ο μετέπειτα «πατριάρχης», επέμενε να μην πάει για σπουδές ο Μεσσάρης, προκειμένου να μείνει πιστός στην ομάδα και το ποδόσφαιρο. Η κόντρα που ξεκίνησε το 1931 έφτασε μέχρι και το Δ.Σ. τα μέλη του οποίου μπορεί να διαφωνούσαν, αλλά υπερψήφισαν την θέση του Νικολαΐδη.

Ουσιαστικά η άρνηση του Απόστολου Νικολαϊδη στο να σπουδάσει στο Πολυτεχνείο ο Άγγελος Μεσσάρης, ήταν εξαιτίας της πολιτικής δράσης του «ξανθού Άγγελου» του Παναθηναϊκού. Διότι ο ποδοσφαιριστής των «πρασίνων» ήταν ενεργό μέλος της κομμουνιστικής νεολαίας (ΟΚΝΕ).

Ήταν τέτοιο το πάθος του «πατριάρχη» με τον Παναθηναϊκό, που λέγεται ότι σε ένα παιχνίδι που οι «πράσινοι» έχαναν με 4-0, έβαλε φανέλα παρά το γεγονός πως είχε αποσυρθεί από την ενεργό δράση, και μπήκε στο παιχνίδι στο δεύτερο ημίχρονο, για να τονώσει το ηθικό της ομάδας.

Η «παύση» από τη Χούντα

Το 1968 η Χούντα των Συνταγματαρχών, θα συγκρουστεί με τον Νικολαϊδη που ήταν πλήρως πολιτικοποιημένος. Στόχος των δικτατόρων να «παύσουν» τον «πατριάρχη» από πρόεδρο της ομάδας, αλλά και από διοικητικό παράγοντα των αθλητικών φορέων στους οποίους συμμετείχε.

Ο Απόστολος Νικολαΐδης θα παραπεμφθεί σε δίκη, με μάρτυρα υπεράσπισης του, τον πρώην «ορκισμένο» αντίπαλο του και μετέπειτα πρόεδρο του Ολυμπιακού, Γιώργο Ανδριανόπουλο.

Με την πτώση της Χούντας, ο «πατριάρχης» θα αναλάβει τιμητικά την προεδρεία του Παναθηναϊκού και θα παραμείνει στον προεδρικό θώκο ως το 1979.

Πράσινη αναγνώριση

Ο τίτλος του «πατριάρχη» θα του αποδοθεί μετά το θάνατο του ως αναγνώριση της προσφοράς του στο σύλλογο που αγάπησε με πάθος, ενώ το γήπεδο επί της λεωφόρου Αλεξάνδρας, θα πάρει το όνομα του το 1981, ένα χρόνο μετά το θάνατο του.