Πώς η «διαχείριση» του 0-1-3, έφερε το (2ο) 6-1-0 στον Ολυμπιακό!

• Η αλήθεια είναι ότι ο Ολυμπιακός δεν κάνει άλματα σε σχέση με πέρσι. Βήματα κάνει. Κι όχι πάντα μεγάλα. Θα μπορούσε να κάνει πιο μεγάλα βήματα, αν είχε πάρει το καλοκαίρι παίκτες που έχουν το γκολ η, να το γράψω αλλιώς, παίκτες πιο «έτοιμους» στο θέμα του γκολ.

• Πάντως, ακόμη κι έτσι, ο Ολυμπιακός κερδίζει στο Περιστέρι, όπου πέρσι είχε φέρει ισοπαλία με τον Ατρόμητο. Φέρνει ισοπαλία στο ΟΑΚΑ με την ΑΕΚ, από την οποία στο ίδιο γήπεδο είχε χάσει και στα τρία προηγούμενα πρωταθλήματα. Κερδίζει τον Αστέρα, με τον οποίο πέρσι είχε φέρει ισοπαλία στο Καραϊσκάκη.

• Εξίσου αλήθεια είναι ότι για να πάρει το κάθε αποτέλεσμα, ματώνει. Μία φορά δεν έπαιξε καλά κι έχασε, από τον ΟΦΗ στο Ηράκλειο. Μία άλλη φορά, παρότι έπαιξε πολύ καλά, με τον ΠΑΟΚ, έχασε μέσα στο Καραϊσκάκη!

• Αυτά λένε τα αποτελέσματα. Οι εμφανίσεις λένε ότι ο Ολυμπιακός εμφανίζεται καλύτερος από πέρσι. Λογικά, λέω εγώ. Φέτος είμαστε τέλη Νοέμβρη κι έχει αφήσει τον ίδιο προπονητή. Πέρσι, είχε αλλάξει προπονητή από τα μέσα Σεπτέμβρη κι είχε διώξει ήδη μία σειρά παικτών (Καπίνο, Καρσελά, Εμενίκε, Ζντιέλαρ, Μίλιτς)…

• Ο Ολυμπιακός φέτος λειτουργεί αλλιώς. Κατ΄ αρχάς κράτησε τον προπονητή του, παρότι μέσα σε τέσσερις αγώνες τον Οκτώβριο είχε τρεις ήττες (από ΠΑΟΚ 0-1, Μίλαν 1-3, ΟΦΗ 0-1) και μία ισοπαλία (ισοφαριζόμενος στο 90’, από την ΑΕΚ). Και παρότι είναι…σταθερά έξι πόντους πίσω από τον ΠΑΟΚ.

• Κατά δεύτερον, δεν προσπάθησε να βρει εξιλαστήρια θύματα μέσα από το ρόστερ του. Οι Γιαννιώτης-Βούκοβιτς υπέπεσαν σε άνευ προηγουμένου γκάφα στο πιο κρίσιμο ντέρμπι, με τον ΠΑΟΚ, παιχνίδι που έχει διαμορφώσει αυτή την στιγμή πλήρως τη βαθμολογία (με νίκη ο Ολυμπιακός θα ήταν ισόβαθμος τώρα του ΠΑΟΚ). Κι όμως στηρίχθηκαν απόλυτα. Με συνέπεια ο Βούκοβιτς να είναι ο καλύτερος αμυντικός του. Ο δε Γιαννιώτης μπορεί να έχασε τη θέση του στην ενδεκάδα, αλλά αυτό έγινε για να πάρει την ευκαιρία κι ο Σα, όχι γιατί δεν τον εμπιστεύονται-άλλωστε, συζητάει με τη διοίκηση ήδη την ανανέωση του συμβολαίου του, που λήγει το καλοκαίρι.

• Λειτουργεί μία ιεραρχία. Ο Τουρέ μένει εκτός 18άδας η, εκτός 11άδας η, εκτός αποστολής, όταν κρίνει ο προπονητής. Δεν παίζει επειδή τον λένε Τουρέ. Κι αν φύγει το Γενάρη, κανείς δεν θα στενοχωρηθεί, υπό την έννοια ότι δεν έχει δείξει μέχρι τώρα κάτι για να μείνει.

• Λάθη έχουν γίνει. Για παράδειγμα στη συγκρότηση του ρόστερ. Κι ο Μαρτίνς κάνει, αρκετά. Αλλά σε γενικές γραμμές μαθαίνει. Την ομάδα του, το κλαμπ γενικότερα, το πρωτάθλημα. Δεν είναι ποτέ εύκολο. Ούτε αρκεί να βλέπεις απέξω, όπως έκανε τον τελευταίο μήνα της περασμένης σεζόν. Δεν αρκεί καν η προετοιμασία. Την ομάδα γενικά και τον κάθε παίκτη ειδικά θα την δεις μέσα από τους αγώνες, όλη τη σεζόν.

• Λόγου χάρη, στον αγώνα με τον Ατρόμητο ο Μαρτίνς δεν έβαλε τον Ομάρ. Θεωρητικά, ήταν μία κακή επιλογή, γιατί ο Ομάρ φέτος είναι από τους καλύτερους παίκτες. Όμως, ο Πορτογάλος είδε ότι δύο φορές που ο Ομάρ γύρισε από την Εθνική του στη Νορβηγία ήταν 60% κάτω στο πρώτο παιχνίδι του με τον Ολυμπιακό…

• Προτίμησε τον Τοροσίδη ο Μαρτίνς. Η απόφαση του δεν δικαιώθηκε από την απόδοση του Τόρο, ο οποίος έκανε αρκετά λάθη, δυσκολεύθηκε σε κάποιες περιπτώσεις κι αμυντικά και μολονότι βρήκε χώρους για σέντρες δεν πέρασε ούτε μία επικίνδυνη. Ακόμη και σε ένα δίλεπτο που ο Ατρόμητος έπαιζε με εννιά (λόγω τραυματισμού του Γιαννούλη και μέχρι να μπει ο νεαρός Νάτσος) και είχε τρύπα από το αριστερό άκρο της άμυνας του, οι σέντρες του Τόρο ήταν οι χειρότερες δυνατές, ειδικά σε μία περίπτωση στο 79’ που περίμεναν τρεις συμπαίκτες του σε θέση βολής.

• Κακός δεν ήταν ο έμπειρος διεθνής άσος, αλλά δεν ήταν και καλός, αν και φάνηκε με δυνάμεις κι όχι επηρεασμένος από τα δύο παιχνίδια του με την Εθνική-από τον Τοροσίδη άλλες είναι οι απαιτήσεις μας. Όμως, η απόφαση του Μαρτίνς ήταν σωστή. Γιατί είχε δει το πρόβλημα με τον Ομάρ κι έπρεπε να δοκιμάσει κάτι άλλο, χωρίς να ρισκάρει, αφού μιλάμε για τον Τοροσίδη, ε;

• Τέλος πάντων, θέλω να καταλήξω στο ότι η διαφορετική φετινή λειτουργία του Ολυμπιακού, καλό του κάνει. Φαίνεται να φτιάχνει μία ομάδα με καλές προδιαγραφές, παρά τις σοβαρές ελλείψεις της μπροστά. Κι η χαμηλών τόνων διαχείριση εκείνων των τεσσάρων αγώνων με τις τρεις ήττες και τη μία ισοπαλία, τον βοήθησε.

• Κάπως έτσι τώρα ο Ολυμπιακός έχει χτίσει ένα σερί εφτά αγώνων με έξι νίκες και μία ισοπαλία σε πρωτάθλημα, Κύπελλο κι Ευρώπη. Όχι, δεν λέω ότι αντιμετώπισε τα μεγάλη θηρία, αλλά κέρδισε στο Περιστέρι, στο Χαριλάου, στο Λουξεμβούργο, στην Πάτρα και στο Καραϊσκάκη έριξε μία πεντάρα στην Ντουντελάνζ, νίκησε τον Απόλλωνα και έφερε το 1-1 με τον ΠΑΟ.

• Είναι ένα σερί που σίγουρα θα δοκιμαστεί σκληρά στη Σεβίλλη την Πέμπτη. Αλλά ας θυμηθούμε ότι πριν το 0-0 του πρώτου αγώνα με την Μπέτις, ο Ολυμπιακός και τότε είχε χτίσει ένα σερί από έξι νίκες (με Λουκέρνη, Μπέρνλι, Λεβαδειακό, Αστέρα, ΠΑΣ) και μία ισοπαλία (στην Αγγλία) στα εφτά πρώτα παιχνίδια του στη σεζόν! Και τότε έπαιξε με τους Ισπανούς, προερχόμενος από νίκη στο 92’ (επί του Αστέρα), όπως τώρα (στο 93’ επί του Ατρόμητου)…