Γιατί αργήσαμε να δούμε τους Ανδρούτσους;

Τα έχουμε πει και τα έχουμε γράψει πολλές φορές και ίσως το κάνουμε και πολλές ακόμα στο μέλλον: όσο καλός και να είναι ένας παίκτης αν δεν έχει κίνητρο και διάθεση να παίξει δεν γίνεται δουλειά. Αντίθετα, αν ένας παίκτης μπει στο γήπεδο με το μάτι να γυαλίζει μπορεί να δείχνει πολύ καλύτερος απ’ όσο νομίζει ο κόσμος ότι είναι. Και την κάνω αυτήν την κουβέντα διότι είναι επίκαιρη μετά το ματς του Ολυμπιακού με τον Παναιτωλικό.

Πάμε και στα συγκεκριμένα παραδείγματα για να γίνει η κουβέντα πιο στρωτή. Δεν μπορώ να καταλάβω για ποιον λόγο έπρεπε να φτάσουμε στο φινάλε της χρονιάς για να δούμε στη φυσική του θέση τον Ανδρούτσο. Πέρα από καλός ποδοσφαιριστής, ο μικρός είναι και διατεθειμένος να τρέχει συνεχώς. Κάλυψε πολλά μέτρα με και χωρίς την μπάλα, βοήθησε σημαντικά στην ανασταλτική λειτουργία της ομάδας και – το σημαντικότερο – βοήθησε πολύ τον Φορτούνη να παίξει πολύ πιο απελευθερωμένα παρουσιάζοντας μετά από καιρό μια εξαιρετική εικόνα. Από τη στιγμή που στα χαφ σου, λοιπόν, παρουσιάζεται αυτό το πρόβλημα με την έλλειψη ταχύτητας δεν είναι δυνατόν να καταλάβω τους λόγους για τους οποίους έμεινε ο Ανδρούτσος εκτός πλάνων όλον αυτόν τον καιρό.

Μια κουβέντα καλή πρέπει να ειπωθεί και για τον Βρουσάι. Τον βλέπεις ότι έχει πολύ καλά στοιχεία, αλλά το κυριότερο είναι πως είναι διψασμένος για να παίξει. Βάλε και αυτόν νωρίτερα, λοιπόν, στον λογαριασμό. Από το να περιμένεις να «αναστηθεί» ένας παίκτης που την κάνει από τα αποδυτήρια όταν μαθαίνει ότι είναι εκτός αποστολής, από το να περιμένεις να γίνει, με άλλα λόγια, ο Σεμπά κανονικός παίκτης που αρμόζει στον Ολυμπιακό καλύτερα να πετάξεις στα βαθιά πιτσιρίκια με την τρέλα του Βρουσάι.

Και για τον Ιγκόρ μια από τα ίδια… Καλός με την μπάλα στα πόδια, πολύ ενεργός πάνω από τη μεσαία γραμμή. Γιατί να ταλαιπωρούμαστε με άλλες λύσεις; Για ποιον λόγο να επιμένουμε στον Ομάρ αν αυτός έχει αποφασίσει να φύγει; Να ήταν ο Ομάρ στην κατάσταση που ήταν όταν πρωτοήρθε θα το καταλάβαινα. Σήμερα δεν το καταλαβαίνω.

Αφήνω τον Χουτεσιώτη τελευταίο διότι είναι διαφορετική περίπτωση. Αφενός ο Προτό αξίζει κάθε λεπτό συμμετοχής που έχει πάρει τη φετινή χρονιά, αφετέρου η ζωή του γκολκίπερ, του αναπληρωματικού γκολκίπερ, είναι συνήθως πιο σκληρή απ’ ότι των υπολοίπων ποδοσφαιριστών. Κι αυτός, όμως, αξίζει να μπει πιο ζεστά στον λογαριασμό. Δεν είναι, όπως έδειξε και κόντρα στον Παναιτωλικό, ένας πιτσιρικάς τερματοφύλακας, είναι ένας κανονικός τερματοφύλακας με τεράστιες δυνατότητες εξέλιξης.

Δείτε στο BAM TV το τελευταίο ματς του Ολυμπιακού στο Γ.Καραϊσκάκης για την σεζόν και μαζί το σχόλιο του Μπάμπη Χριστόγλου για την "τεσσάρα"!