H Ευρώπη δείχνει τι πρέπει να αλλάξει η ΑΕΚ

•Τα τέσσερα ευρωπαϊκά ματς της ΑΕΚ τα δύο τελευταία καλοκαίρια, μπορούν να αποτελέσουν έναν πολύ καλό οδηγό, για την αγωνιστική της ταυτότητα την τελευταία διετία και παράλληλα για τα στοιχεία που χρειάζεται να αλλάξει για το επόμενο βήμα.

•Η ΑΕΚ αντιμετώπισε πέρσι την Σεντ Ετιέν, μια από τις καλές αλλά όχι τις κορυφαίες ομάδες της Γαλλίας. Μια «ομάδα Europa League». Από αυτές που κάθε χρόνο, μέχρι πέρσι τουλάχιστον αγωνίζονται στην φάση των ομίλων της διοργάνωσης κι ενίοτε πάνε και λίγο πιο πέρα...

•Φέτος, την ΤΣΣΚΑ. Το μεγαλύτερο μέγεθος ιστορικά της Ρωσίας, μια «ομάδα Champions League», από αυτές που δεδομένα παίζουν σε όμιλο κάθε χρόνο, αλλά το επίπεδο της έχει φανεί να είναι μέχρι τους «16» της διοργάνωσης.

•Κοινός παρονομαστής και στα τέσσερα ματς για την ΑΕΚ, πως η ραχοκοκαλιά της, ο άξονας που καθορίζει σε μεγάλο αν όχι και στον απόλυτο βαθμό το στυλ παιχνιδιού κάθε ομάδας, ήταν στα τρία από τα τέσσερα ματς ο ίδιος. Σιμόες, Γιόχανσον, Μάνταλος.

•Εκτός από το πρώτο ματς με την ΤΣΣΚΑ, που ο Μάνταλος έπαιξε πιο μπροστά κι αριστερά και το κλασικό δίδυμο στο κέντρο, συμπλήρωσε ο Αϊντάρεβιτς.

•Κατά 80% και στα τέσσερα ματς, η ΑΕΚ είχε μια σοβαρή, αρκετά «σφιχτή» ανασταλτική παρουσία, απέναντι σε αντιπάλους λιγότερο ή περισσότερο ανώτερους ποιοτικά και σίγουρα πολύ πιο έμπειρους.

•Απέναντι στην Σεντ Ετιέν είναι ζήτημα αν είδε τον αντίπαλο να δημιουργεί περισσότερες από τρεις ή τέσσερις σοβαρές φάσεις για γκολ, μαζί και με το γκολ που έκρινε την πρόκριση.

•Λίγες για τα ποιοτικά δεδομένα του αντιπάλου και οι φάσεις που έβγαλε η ΤΣΣΚΑ.

•Αυτό είναι το καλό νέο. Που επιβεβαιώνει το δυνατό σημείο της ΑΕΚ γενικά την τελευταία διετία, δηλαδή την αξιόπιστη ανασταλτική λειτουργία συνολικά.
Το αρνητικό δεν είναι μόνο το γεγονός πως η ΑΕΚ σε τέσσερα ματς δεν πέτυχε γκολ. Το ακόμη περισσότερο αρνητικό είναι πως και στα τέσσερα ματς, έχει κάνει πέντε ή έξι το πολύ φάσεις.

•Κλασικές οι τέσσερις. Του Μπαρμπόσα στο ΟΑΚΑ με τη Σεντ Ετιέν, του Λάζαρου με την ΤΣΣΚΑ επίσης στο ΟΑΚΑ, η φάση με Γιόχανσον και Κλωναρίδη στην Μόσχα χθες κι αυτή προς το τέλος με την κεφαλιά του Γιακουμάκη.

•Το ότι μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα μπορείς να φέρεις στο μυαλό σου, όλες τις ευκαιρίες της ΑΕΚ σε τέσσερα ματς, τα λέει όλα.

•Τόσο με τον Κετσπάγια, όσο και με τον Χιμένεθ η επιθετική λειτουργία της ΑΕΚ, έδειξε επίσης κάπως αφημένη στην τύχη. Χωρίς σαφής στόχευση, χωρίς συγκεκριμένα στοιχεία να την χαρακτηρίζουν.

•Πιστεύω λοιπόν πως δεν υπάρχει πιο αξιόπιστο δείγμα, από αυτά τα τέσσερα ματς για να αξιολογήσει κανείς τι κάνει καλά η ΑΕΚ και τι χρειάζεται να αλλάξει για το βήμα προς τα εμπρός και στην Ευρώπη, όπου για να βελτιώσει τη θέση της πρέπει να βάλει κάτω καλύτερο αντίπαλο κατά πάσα πιθανότητα, αλλά και για το πρωτάθλημα.

•Εκεί που πρέπει να γίνει μια ομάδα, που θα βρίσκει πιο εύκολα τον τρόπο για να καθαρίζει τα παιχνίδια στα οποία οι απώλειες την έχουν κρατήσει δύο χρόνια τώρα μακριά από την διεκδίκηση του τίτλου.

•Το βασικό συμπέρασμα για μένα, είναι πως η ΑΕΚ χρειάζεται διαφορετικά στοιχεία στον άξονα, για το βήμα μπρος.

•Δεν μπορεί να συνεχίσει να στηρίζεται στην παρουσία μαζί στην ενδεκάδα δύο καθαρών «6αριών». Όσο καλοί παίκτες και να είναι Σιμόες και Γιόχανσον, όσο και να είναι οι «κολώνες» της ομάδας στην οργάνωση του ανασταλτικού παιχνιδιού, στην πίεση στο κέντρο που στα καλά ματς της ΑΕΚ αποτέλεσε την βάση για την δημιουργία ευκαιριών.

•Όταν αυτό μάλιστα συνδυάζεται με παρουσία του Μάνταλου σαν αυτή που είδαμε και στην Μόσχα, αλλά και συνολικά στα τέσσερα ευρωπαϊκά ματς της ΑΕΚ πέρσι και φέτος, το πρόβλημα γίνεται μεγαλύτερο.

•Πάρτε το πιο πρόσφατο παράδειγμα, αυτό της ρεβάνς με την ΤΣΣΚΑ.

•Η διάταξη λειτούργησε στα βασικά ζητούμενα. Είχε μια ισορροπημένη παρουσία η ΑΕΚ στο γήπεδο, απέναντι σε μια ομάδα καλύτερη, από την οποία ότι και να λέμε εξαρτιόταν σε μεγάλο βαθμό, ο ρυθμός και η ένταση του ματς.

•Αλλά με τον Λόπες να έχει σαφείς εντολές να μένει πίσω και με τον Μπακάκη να μην είναι σαφώς ο παίκτης που σε αυτή τη φάση τουλάχιστον, μπορεί στο συγκεκριμένο επίπεδο ανταγωνισμού να δημιουργήσει ρήγματα από τα δεξιά, το ζητούμενο για την ΑΕΚ ήταν τι θα έβγαζε επιθετικά ο άξονας της. Η κλασική τριάδα του κέντρου.

•Δεν έβγαλε τίποτα. Αδυναμία στο σωστό κράτημα της μπάλας, έφεση στο λάθος, καμιά δυνατότητα για άνοιγμα του παιχνιδιού είτε κάθετα, είτε προς τα πλάγια, καμιά δυνατότητα ένας από τους Γιόχανσον και Σιμόες ή έστω ο Μάνταλος, να «κουβαλήσουν» μπάλα προς την αντίπαλη περιοχή.

•Και θα πω πάλι πως η κουβέντα για τους επιθετικούς, σε μια ομάδα που παρουσιάζεται έτσι στην επιθετική της λειτουργία, είναι αστεία.

•Το πρόβλημα είναι πως η συγκεκριμένη εικόνα δεν είναι απομονωμένη, δεν οφείλεται στις ειδικές συνθήκες ενός ματς απέναντι σε έναν ισχυρό αντίπαλο. Είναι κάτι που το ξέρουμε, το έχουμε δει και σε πιο χαμηλών απαιτήσεων αναμετρήσεις.

•Η ΑΕΚ χρειάζεται κάτι διαφορετικό στον άξονα. Δεν ξέρω αν έχουν εξαντληθεί τα περιθώρια να το βρει από το νυν ρόστερ της.

•Υπάρχει ο Γαλανόπουλος, υπάρχει η συζήτηση για τον Μάνταλο «8άρι».

•Αυτό είναι θέμα του προπονητή πλέον. Να δούμε πρώτα, αν συμμερίζεται την άποψη για ανάγκη να προστεθούν διαφορετικά στοιχεία στον άξονα. Κι αν ναι, αν πιστεύει πως μπορεί να δοθεί λύση εκ των έσω ή μία από τις επόμενες μεταγραφές χρειάζεται να είναι εκεί.

ΥΓ1: Λέμε πως η ΑΕΚ έχει τέσσερις παίκτες που υπολογίζονται για τα πλάγια της επίθεσης. Από αυτούς απέναντι στην ΤΣΣΚΑ, η φετινή σου μεταγραφή, ο Τρίστασον, δεν έπαιξε δευτερόλεπτο. Χωρίς αυτό να μπορεί να συνδεθεί με την εικόνα του στα φιλικά. Κάθε άλλο… Επίσης ο Πατίτο έχει περάσει στην κατηγορία των αμφιλεγόμενων παρουσιών.

Εδώ χρειάζεται ο Μανόλο να ξεκαθαρίσει τι συμβαίνει και τι θεωρεί πως χρειάζεται η ομάδα.

ΥΓ2: Ο Λόπες έδειξε στην Μόσχα πως στο πρώτο ματς δεν … μετρήθηκε σωστά η παρουσία του και μάλλον επιπόλαια στη συνέντευξη Τύπου μετά το ματς στην Αθήνα περιγράφηκε σαν αποκλειστικά «επιθετικό» μπακ.

ΥΓ3: Η συνεχής επίκληση των «τριών γκολ από τρία κόρνερ», δυσκολεύομαι να καταλάβω τι ακριβώς δικαιολογεί.

Μπορεί να σημαίνει είτε ελλιπή προετοιμασία σε έναν τομέα που ήξερες πως ο αντίπαλος είναι δυνατός, είτε πως έχεις παίκτες που δεν είναι σε θέση να υπηρετήσουν ένα πλάνο αντιμετώπισης μιας κατάστασης, για την οποία υποτίθεται τους έχεις προετοιμάσει κατάλληλα. Υπάρχει κάτι από τα δύο που να λειτουργεί επικοινωνιακά τουλάχιστον, υπέρ της ομάδας ή του προπονητή;

ΥΓ4: Η ΑΕΚ είχε την φιλοδοξία για την οποία έγινε λόγος εδώ χθες, κοιτούσε προς την αντίπαλη περιοχή, είχε εικόνα πιο «ποδοσφαιρική», σε σχέση με το πρώτο ματς. Δεν είχε όμως τον τρόπο για να προβληματίσει περισσότερο τους Ρώσους και συνολικά στα δύο ματς, εκεί έγκειται η μεγάλη αποτυχία. Δεν ανάγκασε τον αντίπαλο σε κανένα σημείο να νιώσει λίγο… τους σφυγμούς να ανεβαίνουν, δεν μπόρεσε να δοκιμάσει την ψυχραιμία με την οποία έδειξαν να βγάζουν και τα 180 λεπτά οι παίκτες του Γκοτσαρένκο.

Θα μπορούσε να γίνει αυτό μόνο στην φάση του 63΄, αλλά για μια ακόμη φορά σε καθοριστικό σημείο η τύχη δεν ήταν υπέρ της. Ωστόσο αν είσαι σε θέση να δημιουργήσεις περισσότερες περιπτώσεις που θα κληθεί να «μιλήσει» και η τύχη, τότε κάποια στιγμή θα σου χαμογελάσει.

ΥΓ5: Οι δύο αναμετρήσεις, περισσότερο η πρώτη αλλά όχι μόνο, χαρακτηρίστηκαν κι από τις μη ισορροπημένες επιλογές του πάγκου. Δείγμα πίεσης που φάνηκε να νιώθει και να μη μπορεί να διαχειριστεί αποτελεσματικά ο Μανόλο Χιμένεθ.

Οι επιλογές για την αποστολή στο πρώτο ματς, το γεγονός πως ο Αϊντάρεβιτς κρίθηκε ικανός για βασικός στο πρώτο ματς, αλλά όχι επαρκής για την 18άδαστο δεύτερο, αποτελούν πολύ χαρακτηριστικά παραδείγματα.

ΥΓ6: Προσωπικά στον Ανέστη και στην σημασία της παρουσίας του μετά και την απώλεια του Μπάρκα, στάθηκα πριν από τα δύο ματς.

Πιστεύω πως δεν ωφελεί να μπαίνεις σε λεπτομέρειες. Το θέμα είναι πως ανεξάρτητα από το τι κάνει η άμυνα, είναι δεδομένο πως με τη μπάλα να κινείται στο ύψος της μικρής περιοχής ειδικά από «στημένα», ο Ανέστης αποφεύγει τη συμμετοχή στις φάσεις.

Κι επίσης το άλλο θέμα είναι, πως σε μια ομάδα σαν την ΑΕΚ ο γκολκίπερ της καλείται σε καθοριστικές στιγμές που η άμυνα δεν λειτουργεί σωστά να κάνει την διαφορά και να βγάλει το φίδι από την τρύπα. Απέναντι στην ΤΣΣΚΑ ο γκολκίπερ είχε «μηδέν στα τρία» στις περιπτώσεις που έκριναν την πρόκριση. Δεν χρειάζεται λοιπόν πολύ κουβέντα.