Τα παιδικά μου χρόνια, η πατρίδα μου…

Τι καταπληκτικό πράγμα που είναι η μνήμη! Διψούσα τόσο πολύ που, μόλις γύρισα από τη θάλασσα, δεν έκανα υπομονή λίγα δευτερόλεπτα να μπω στο σπίτι να ανοίξω το ψυγείο, αλλά ήπια νερό από το λάστιχο του κήπου. Εκείνη τη μαγική στιγμή «ξύπνησαν» όλες οι δροσερές μνήμες από τα ανέμελα παιδικά καλοκαίρια.