Συνηθίσαμε το σωστό να το θεωρούμε λάθος

Στην Ελλάδα της ψεύτικης ευδαιμονίας, των φαντεζί αυτοκινήτων, της ολυμπιακής μεγαλοπρέπειας αναπτύχτηκε και το φαινόμενο των δεκάδων αθλητικών εφημερίδων που αποθέωναν στο πολλαπλάσιο μικρά παιδιά που έκαναν ένα καλό ματς και άμεσα απαιτούσαν συμβόλαια με πολλά μηδενικά στο τέλος. Παιδάκια που νόμιζαν πως έγιναν σταρ μέσα από ένα γκολ, μία ντρίμπλα ή μία απόκρουση, επειδή τους έδωσαν πρώτο τραπέζι πίστα στον Βέρτη, και κάποιες από τις δεκάδες σταρλετίτσες του τηλεοπτικού συστήματος, σαν τις ύαινες που μυρίζονται το αίμα, έπεσαν από δίπλα τους.

Ετοιμες με τα σιλικονάτα στήθη τους και τα λάγνα χείλη τους να πέσουν στο κρεβάτι μαζί τους μέχρι να βρουν τον επόμενο που θα τις κυκλοφορήσει. Και αυτά τα παιδάκια, αγόμενα και φερόμενα από τους μάνατζερ, έχουν γίνει «ο εφιάλτης κάθε προπονητή» όπως προέβλεπε από το 1997 και το άνοιγμα των συνόρων με την υπόθεση Μποσμάν ο Λουίς Φαν Χάαλ.

Στην ΑΕΚ ο Νίκος Κωστένογλου έκανε αυτό που χρόνια ολόκληρα γαλούχησε γενιές παικτών που έκαναν κανονική καριέρα, το να γυαλίζουν δηλαδή οι μικροί τα παπούτσια των μεγάλων σταρ. Μόνο που αυτοί οι μικροί με τα δεκάδες χιλιάδες ευρώ στα συμβόλαια νομίζουν πως ήδη έγιναν τόσο μεγάλοι οι ίδιοι που γράφουν κανονικά στα παλιά τους παπούτσια PRADA (γιατί δεν φοράνε δεύτερες μάρκες) τον προπονητή τους.

Την ίδια ώρα ο αθλητικός Τύπος γράφει για ακατανόητες ενέργειες ενός ανθρώπου όπως ο Κωστένογλου, που αν μη τι άλλο για το μόνο που δεν μπορείς να τον κατηγορήσεις είναι για έλλειψη σοβαρότητας. Και την ίδια στιγμή αυτή η αδύναμη να διοικήσει ομάδα, που ταλαιπωρεί τον σύλλογο, παρακολουθεί αμέτοχη παραιτούμενη, με τους μετόχους να συνεχίζουν να απέχουν!

Το πρόβλημα δεν είναι πάντως μόνο στα αποδυτήρια της Ενωσης, αλλά γενικά σε κάθε ελληνική ομάδα. Κάποτε ένας από τους πιο σημαντικούς ξένους τεχνικούς που δούλεψαν στον τόπο μας, ο Βέλγος Ουρμπέν Μπραμς στον Πανιώνιο, είχε πει πως ο Ελληνας παίκτης παύει να δουλεύει τη μέρα που γίνεται βασικός έστω και για ένα ματς. Και έφερνε σαν παράδειγμα σε όλους τον παλιό του παίκτη στην Αντερλεχτ, τον μεγάλο Ολλανδό διεθνή Ρόμπι Ρέζενμπρινκ που μόλις τελείωνε η προπόνηση, ζητούσε να μείνει παραπάνω για να εκτέλέσει πέναλτι ή φάουλ ή ακόμη και να βελτιώσει το πρώτο κοντρόλ του.

Ποιος; Ο άνθρωπος που κάποιοι τον παρομοίαζαν σε τεχνικά χαρακτηριστικά με τον Γιόχαν Κρόιφ!

Ο Κωστένογλου με αυτή την κίνηση έβαλε τους πάντες προ των ευθυνών τους και περισσότερο από τις αντιδράσεις θα καταλάβουμε ποιοι έχουν χαρακτήρα και ποιοι απλά τα μυαλά πάνω από το κεφάλι. Εκανε το απολύτως σωστό, αλλά όπως έλεγε και ο Οσκαρ Ουάιλντ, επειδή όλο και λιγότεροι πια κάνουν το σωστό συνηθίσαμε να το θεωρούμε λάθος!