Eίναι στιγμές που η αλήθεια μοιάζει ψέμα…

Δεν είναι μόνο ότι οι Ελληνες βρήκαν μία μικρή αφορμή ανάμεσα στο ξύλο με τα ΜΑΤ, τις πορείες διαμαρτυρίας για τους πετσοκομμένους μισθούς τους, να κάνουν έστω και για μία νύχτα πλάκα στους Γερμανούς. Είναι, κυρίως, ότι στο ποδόσφαιρο ο αδύνατος μπορεί να νικήσει τον δυνατό και αυτή είναι η μόνη αλήθεια του Ολυμπιακός – Ντόρτμουντ.

Του Μιχάλη Τσόχου

Η ζωή από την Πέμπτη το πρωί στην Ελλάδα θα είναι η ίδια. Οι Ελληνες θα είναι στους δρόμους, θα προσπαθούν να αποκλείσουν τη Βουλή, θα φωνάζουν για το ψωμί και την παιδεία τους, θα διαμαρτύρονται για τους άθλιους μισθούς τους, θα πλακώνονται με τα ΜΑΤ που θα χτυπάνε στο ψαχνό παρά τους δικούς τους άθλιους μισθούς. Εντός Βουλής κάτι φοβισμένα ανθρωπάκια θα ψηφίζουν ένα άθλιο πολυνομοσχέδιο, η χώρα θα οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στην… κάποια πτώχευση, μερική, ολική δεν έχει και μεγάλη σημασία.

Το χρέος μας (ανάθεμα και αν είναι δικό μας) θα παραμένει τεράστιο, θα θέλει κούρεμα και οι άλλοι θα αποφασίζουν για τις δικές μας ζωές. Τίποτα από όλα αυτά δεν θα αλλάξει ούτε στο ελάχιστο επειδή ο Ολυμπιακός την Τετάρτη το βράδυ νίκησε την Ντόρτμουντ. Αλλωστε ποτέ δεν ήμουν της άποψης ότι το ποδόσφαιρο και η πολιτική έχουν σχέση. Ποτέ δεν ήμουν της άποψης ότι οι ποδοσφαιρικές ή πιο σωστά οι αθλητικές νίκες γενικότερα πρέπει να σε καθιστούν εθνικά υπερήφανο και όλες αυτές οι σχετικές αρλούμπες.

Από την άλλη λίγη πλάκα δεν βλάπτει. Και να πάρει ο διάολος οι Ελληνες τώρα τελευταία δεν είχαν και πολλές ευκαιρίες για να χαμογελάσουν ή να κάνουν πλάκα. Θα μου πείτε ποιοι Ελληνες όταν μιλάμε για Ολυμπιακό ή για Παναθηναϊκό ή για ΑΕΚ ή για ΠΑΟΚ. Νομίζω ότι αυτή τη φορά δεν μέτρησε τόσο πολύ το οπαδικό συναίσθημα. Νομίζω ότι αυτό το «βάλτε όλο το δάνειο στον ποπό σας» το σιγοψιθύρισαν και μη Ολυμπιακοί. Όπως και αυτό το άλλο το «έτσι …νε όσοι σας χρωστάνε». Θα μου πείτε με την μπάλα ρε φίλε.

Θα συμφωνήσω, αλλά θα σας πω από την άλλη ο καθένας με ότι και όπως μπορεί. Και να ήταν και Ελληνες πάει στο διάολο θα σκεφτεί κάποιος άλλος; Ο Αβράαμ, ολίγο από Χολέμπας και Μανιάτη και αρκετοί Ισπανοί, δύο Αργεντίνοι, ένας Γάλλος, ένας Βέλγος, ένας Καμερουνέζος… Είπαμε ο καθένας όπως και με ότι μπορεί. Η Ιστορία έγραψε. Αλλωστε δεν μπήκαμε μόνο εμείς στο πειρασμό. Και ο γερμανικός Τύπος για «χρεοκοπία στον Πειραιά» έγραψε και για «νύχτα ντροπής». Ο Ολυμπιακός νίκησε τη Ντόρτμουντ λοιπόν και έδειξε ότι όταν υπάρχει σχέδιο, πείσμα, προσπάθεια και λίγη τύχη (στο πρώτο μέρος) μπορείς να τα καταφέρεις και με τους καλύτερούς σου όταν μιλάμε για ποδόσφαιρο. Διότι όπως λέει και ο Ρέμος «Είναι στιγμές που η αλήθεια μοιάζει ψέμα…» και η νίκη αυτή είναι πέρα για πέρα αληθινή και ας μοιάζει με ψέμα.

Και για να αφήσουμε τις αμπελοφιλοσοφίες και να μιλήσουμε και λίγο για μπάλα, η αλήθεια είναι ότι ο Ολυμπιακός δίκαια νίκησε. Και νίκησε για τέσσερις πολύ απλούς, αλλά βασικούς λόγους τους οποίους αναφέρω κωδικοποιημένα.

1ος Ο Ολοφ Μέλμπεργκ με τον Αβράαμ Παπαδόπουλο είναι ίσως το καλύτερο κεντρικό αμυντικό δίδυμο του ομίλου (τουλάχιστον σίγουρα καλύτερο από αυτό της Ντόρτμουντ και της Μαρσέιγ και όσο δεν παίζει ο Βραμάαλεν και από αυτό της Αρσεναλ). Επιπλέον, όχι ίσως, αλλά σίγουρα είναι το καλύτερο κεντρικό αμυντικό δίδυμο της Ιστορίας του Ολυμπιακού. Αυτοί οι δύο όταν η πίεση της Μπορούσια στα πρώτα 30 λεπτά ήταν αφόρητη, την απορρόφησαν σαν δύο σφουγγάρια που δεν… χορταίνουν το νερό.

2ος Ο Ολυμπιακός έχει στον πάγκο του έναν πολύ σπουδαίο προπονητή. Στο ματς με τη Ντόρτμουντ ο Βαλβέρδε πέρα από τη δεδομένα πολύ καλή δουλειά που κάνει στη δημιουργία μιας ομάδας, μας έδειξε και πόσο «διαβασμένος» τεχνικός είναι και πόσο ρεαλιστής και προσαρμοστικός στις συνθήκες ενός αγώνα είναι και πόσο μαέστρος στο κοουτσάρισμα είναι.

3ος Οι παίκτες κλάσης στις ελληνικές ομάδες συνήθως ήταν δύο άντε τρεις. Σε αυτόν τον Ολυμπιακό παίκτες επιπέδου διάκρισης στο Τσάμπιονς Λιγκ είναι πολύ περισσότεροι. Εκτός από τον Μέλμπεργκ και τον Αβράαμ που προανέφερα, σίγουρα τέτοιοι είναι ο Ιμπαγάσα, ο Μιραλάς, ο Τζεμπούρ και ο Μακούν. Και μάλλον τέτοιοι είναι ο Τοροσίδης και ο Φέισα που σε αυτό το ματς έλλειπαν και ίσως και ο Ορμπάιθ. Δεν είναι λίγοι οκτώ – εννιά παίκτες στην ίδια ομάδα να είναι επιπέδου διάκρισης στο Τσάμπιονς Λιγκ. Και ο Ολυμπιακός και ο Βαλβέρδε είναι τυχεροί που τους έχουν.

4ος Δεν έχω πάει ποτέ στο «Βεστφάλεν» και δεν ξέρω πως είναι ως έδρα. Πάντως παρά το γεγονός ότι χωράει 80 χιλιάδες κόσμο, αμφιβάλλω αν είναι τόσο καυτή όσο το Καραϊσκάκη. Δεν είναι μόνο οι παίκτες του Ολυμπιακού και ο Βαλβέρδε που μίλησαν για τη βοήθεια του κόσμου, είναι και ο Σούμποτιτς της Ντόρτμουντ που παρά το γεγονός ότι παίζει κάθε εβδομάδα μπροστά σε 80 χιλιάδες κόσμο, μίλησε για αυτόν του Ολυμπιακού και τον καθοριστικό ρόλο που έπαιξε στο ματς.

Για το τέλος κράτησα μία ατάκα που άκουσα φεύγοντας από το Καραϊσκάκη. «Αν δεν είχαμε την απραξία και είχαμε παίξει δύο τρία ματς πριν τον αγώνα με την Μαρσέιγ τώρα θα είμαστε το φαβορί της πρόκρισης μαζί με την Αρσεναλ. Ο Μαρινάκης πρέπει να κάνει μήνυση στη Σούπερ Λίγκα για διαφυγόντα κέρδη». Αυτό είναι μία πραγματικότητα. Αλλωστε για εκείνο το ματς με τη Μαρσέιγ είχα γράψει μην ψάχνετε πουθενά ευθύνες, ούτε σε παίκτες, ούτε σε προπονητή. Αιτία ήταν η απραξία.

Από την άλλη τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα, ουδέν κακό αμιγές καλού, αρκεί ο Ολυμπιακός να καταφέρει να τερματίσει τρίτος και να συνεχίσει στο Europa League. Aυτή η ομάδα σε αυτή τη διοργάνωση έχει πολύ μεγάλη τύχη για πολύ μεγάλα πράγματα. Αντίθετα στο Τσάμπιονς Λιγκ δεν μπορούσε να πάει πέρα από τους 16. Τουλάχιστον όχι φέτος. Θα τα καταφέρει όμως να βγει τρίτος; Ισως η Αρσεναλ να είναι το κλειδί μίας ακόμη πρόκρισης του Ολυμπιακού, αρκεί να έρθει στην Αθήνα όπως όλα δείχνουν αδιάφορη…