Μη ζούμε μέσα απ’ τις ζωές των άλλων

Δυσκολεύτηκα πολύ να πάρω την απόφαση να γράψω κάτι για τον Στιβ Τζομπς. Κυρίως, επειδή αυτές τις μέρες όλοι γράφουν για αυτόν. Τι καλύτερο θα γράψω, λοιπόν, εγώ; Υπήρχε, όμως, κι ένας άλλος λόγος. Δεν ήξερα, και ακόμη και τώρα που ξεκίνησα να γράφω, δεν ξέρω, αν μπορώ να αποτυπώσω σε κείμενο το ταξίδι για το οποίο έφευγαν οι σκέψεις μου εκείνο το πρωί της Πέμπτης, όταν αγουροξυπνημένη, ακούμπησα το φλιτζάνι με τον καφέ στο γραφείο μου και άνοιξα τον υπολογιστή να δω τι παίζει λίγο πριν φύγω για τη δουλειά: «Πέθανε ο Στιβ Τζομπς».

Σκέψη 1η: Ορίστε; Πέθανε ο Στιβ Τζομπς;
Σκέψη 2η: Πρέπει οπωσδήποτε να ετοιμάσω κάτι για το ραδιόφωνο. Προλαβαίνω;
Σκέψη 3η: Με έχει πάρει χοντρά από κάτω.
Σκέψη 4η: Γιατί με έχει πάρει χοντρά από κάτω;

Από εκείνη τη στιγμή δε γλίστρησε δευτερόλεπτο που να έπαψε το μυαλό μου να αναζητεί την απάντηση.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο της Σίας Κοσιώνη στο www.aixmi.gr