Μια Ιταλία, ετών 100 (video)

Στις 6 Ιανουαρίου του 2011, η Σκουάντρα Ατζούρα συμπλήρωσε 100 χρόνια ζωής.

Η «μπλε» πρεμιέρα έγινε στις 6 Ιανουαρίου του 1911 με αντίπαλο την Ουγγαρία και έκτοτε μετράει 711 νίκες, 4 κατακτήσεις παγκοσμίων κυπέλλων, ενός ευρωπαϊκού και αμέτρητους φίλους σε όλη την υφήλιο.

Το «κατενάτσιο», η γενικότερη ποδοσφαιρική κουλτούρα των Ιταλών και οι επιτυχίες τους, κάνουν την Εθνική Ιταλίας μία εκ των δημοφιλέστερων ομάδων του πλανήτη.

Με μια ιστορία ζηλευτή. Σκάνδαλα, κουτουλιές και... βάθρα.


Γράφει ο Αλέξης Παπαχρήστος

Αν και η σημαία της Ιταλίας φέρει τα χρώματα πράσινο, λευκό και κόκκινο, η Εθνική ομάδα της «γειτόνισσάς» μας φοράει μπλε. Ήταν το χρώμα του βασιλικού οίκου της Σαβοΐας το οποίο χρησιμοποίησαν στο τρίτο τους φιλικό, και όπως το περιέγραψαν οι παίκτες της τότε ομάδας, ήταν φωτεινό, όσο το χρώμα του ουρανού. Από τότε παραμένει το εθνικό χρώμα εξ ου και του Σκουάντρα Ατζούρα…( Η μπλε ομάδα).


Υπερδύναμη από τα πρώτα βήματα

Η πρώτη επιτυχία σε διεθνή διοργάνωση ήρθε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1928 στο Άμστερνταμ όπου κατέκτησε το χάλκινο μεταλλείο μετά την νίκη στον μικρό τελικό απέναντι στην Αίγυπτο με 11-3. Στο πρώτο παγκόσμιο Κύπελλο του 1930 παρότι η ΦΙΦΑ την προσκάλεσε να συμμετάσχει αρνήθηκε λόγο της μεγάλης περιόδου που θα κρατούσε το ταξίδι για την Ουρουγουάη.

Στα επόμενα δυο παγκόσμια κύπελλα του 1934 και 1938 που έγιναν σε Ιταλία και Γαλλία αντίστοιχα η Εθνική Ιταλίας μέτρησε ισάριθμες κατακτήσεις του τροπαίου με προπονητή τον Βιττόριο Πότσο και μεγάλο αστέρι της ομάδας τον Τζιουζέπε Μεάτσα. Το 1934 νίκησε την Τσεχοσλοβακία στον τελικό που έγινε στην Ρώμη με 2-1 και το 1938 νίκησε την Ουγγαρία με 4-2.

Στη συνέχεια, λόγω του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου δεν διεξήχθησαν Παγκόσμια Κύπελλα, η Ιταλία όμως λόγω πολιτικών πεποιθήσεων του Μουσολίνι έγινε μισητή στην υπόλοιπη Ευρώπη.


Η Τραγωδία της Σουπέργκας

Το 1949 οι παίκτες της Τορίνο Φ.Κ. που αποτελούσαν τους 10 από τους 11 παίκτες της Εθνικής Ιταλίας βρίσκουν τον θάνατο σε αεροπορικό δυστύχημα. Αποδεκατισμένη και αποκαρδιωμένη η Εθνική της χώρας στο επόμενο Μουντιάλ στην Βραζιλία το 1950, δεν κατάφερε να προχωρήσει πέραν του 1ου γύρου της διοργάνωσης. Σημαντικό είναι να σημειώσουμε ότι η ομάδα της Ιταλίας πήγε στην Βραζιλία με πλοίο λόγο του φόβου που υπήρχε για ενδεχόμενη νέα αεροπορική τραγωδία.


Επιτυχία 30 χρόνια μετά, και καθιέρωση στο ποδοσφαιρικό «Πάνθεον»

Παρά τις φοβερές ευρωπαϊκές εμφανίσεις της Μίλαν και της Ίντερ η Σκουάντρα Ατζούρα δεν ξανανέβηκε ψηλά για αρκετά χρόνια. Μέχρι το 1968. Ανέλαβε τη διοργάνωση του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος νικώντας την Γιουγκοσλαβία με 2-0 σε επαναληπτικό τελικό, αφού το πρώτο παιχνίδι έληξε μετά την παράταση με 0-0 και ο κανονισμός του κτυπήματος πέναλτι δεν υπήρχε ακόμη. Η επιτυχία που περίμεναν 30 χρόνια οι Ιταλοί ήρθε με τέρματα των Λουίτζι Ρίβα και ο Πιέτρο Αναστάσι.

Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1970 στο Μεξικό η Εθνική Ιταλίας βρέθηκε στον τελικό με αντίπαλο της την Εθνική ομάδα της Βραζιλίας του Πελέ, όπου έχασε το τρόπαιο. Για τους ποδοσφαιρόφιλους «μακαρονάδες», η Ιταλία του 1970, θεωρείται ακόμη και σήμερα ως μια από τις καλύτερες ομάδες που υπήρξαν ποτέ.



Έκτοτε, η Εθνική Ιταλίας σε κάθε διοργάνωση ανήκει στα φαβορί. Και όχι άδικα. Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1978 μια νέα φουρνιά παικτών ξεχωρίζει στην Εθνική Ιταλίας με μεγαλύτερο αστέρι τον Πάολο Ρόσι. Το 1978 η Ιταλία είναι η μόνη εθνική ομάδα που κατάφερε να νικήσει την οικοδέσποινα και μετέπειτα κάτοχο του τίτλου Αργεντινή.


Από τα σκάνδαλα στα βάθρα

Το 1982 η ποδοσφαιρική Ιταλία αντιμετωπίζει προβλήματα με το σκάνδαλο που ανακαλύφθηκε για στημένα παιχνίδια στην Σέριε Α. Στο κατηγορητήριο υπήρχαν και ποδοσφαιριστές που έπαιζαν στην Εθνική, όπως ο Πάολο Ρόσι και άλλοι μεγάλοι αστέρες. Αυτό προκάλεσε προβλήματα στην αποστολή της ομάδας για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1982. Τα προβλήματα διογκώθηκαν μετά τις 3 συνεχόμενες ισοπαλίες στην φάση των ομίλων που αν και έφεραν την πρόκριση στην Ιταλία έφεραν και την μουρμούρα από τους οπαδούς. Αυτό οδήγησε στην απόφαση να μην γίνονται δηλώσεις στα ΜΜΕ από κανένα μέλος της Εθνικής ομάδας εκτός από τον αρχηγό της ομάδας Ντίνο Τζοφ και τον προπονητή της ομάδας Έντζο Μπεάρζοτ που «έφυγε» πρόσφατα.




Η ιστορία επαναλαμβάνεται

Οι εμφανίσεις των ιταλικών ομάδων στην Ευρώπη, είναι σαρωτικές τις δεκαετίες του ’80 και του ’90, πάραυτα η Εθνική της χώρας, παρά την εφεύρεση του κατενάτσιο δεν έχει κάνει μεγάλη επιτυχία. Χαμένοι τελικοί στα πέναλτι, χαμένοι ημιτελικοί στα πέναλτι και κακοδαιμονίες δεν αφήνουν την Σκουάντρα Ατζούρα να πάρει κάποιον τίτλο. Ότι γίνονταν και τις δεκαετίες του ’50 και του ’60 δηλαδή.

Τότε, έρχεται άλλο ένα σκάνδαλο. Το 2006 γίνεται γνωστή στην Ευρώπη η λέξη Calciopolis. Ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα όλων των εποχών στην Ευρώπη ξεσπάει και επηρεάζει την Εθνική ενόψει του Μουντιάλ της Γερμανίας που γίνονταν το καλοκαίρι. Όπως και το 1982 που πήγαν εν μέσω σκανδάλου σε Παγκόσμιο και το κατέκτησαν, έτσι και το 2006, οι Ιταλοί στον αλησμόνητο τελικό λόγω του περιστατικού Ζιντάν – Ματεράτσι κάνουν περήφανους τους γείτονές μας.



Μπορεί το 2010 στο Μουντιάλ της Νοτίου Αφρικής να έκανε μια από τις πιο ντροπιαστικές εμφανίσεις της, αλλά τα ονόματα που έχουν φορέσει αυτή τη φανέλα, την κάνουν αυτόματα μια από τις πιο δυνατές ομάδες του πλανήτη και πάντα υπολογίσιμη…