Στάθης Παναγιωτόπουλος: Ένας σκύλος που μιλάει!

Δεν είναι και τόσο εύκολο πράγμα να προλογίσεις έναν τόσο υπέροχο… (και υπέρογκο) "σκύλο" σαν τον Στάθη Παναγιωτόπουλο. Δεν είναι εφικτό να αποτυπώσεις το ΜΕΓΑλείο του ανδρός σε τόσες λίγες λέξεις…

Τηλεπαρουσιαστής, ραδιοφωνικός παραγωγός, μπλόγκερ(www.skylos.gr) και οργανωτής συναυλιών, έχει κάνει σχεδόν τα πάντα. Στο «γυαλί», τον γνωρίσαμε από την εκπομπή «Jammin», που παρουσίαζε στην ΕΤ3 παρέα με τον Σωτήρη Βακάρο. Δίπλα στον αναλόγου μεγέθους, Δημήτρη Σταρόβα, σαν άλλος Jamie Oliver έκανε το «Νηστικό Αρκούδι», διδάσκοντας την τέχνη της «μάσας».

Τα τελευταία τρία χρόνια, μαζί με τον Αντώνη Κανάκη, τον Γιάννη Σερβετά και τον Χρήστο Κιούση, «δροσίζει» μέσω του «Ράδιο Αρβύλα» όλη την Ελλάδα. Όπως αντιλαμβάνεστε, οι λόγοι που έχουμε δαγκώσει τη λαμαρίνα για πάρτη του, είναι πολλοί. Σε αυτό συμφωνεί και η Νανά Παλετσάκη:



Απλά και μόνο μία συμβουλή: Μη σας ξεγελάει που είναι Απρίλης. Πριν διαβάσετε τις παρακάτω αράδες, ανάψτε το τζάκι και καθίστε δίπλα του!

Συνέντευξη στον Κώστα Τσούγκο

Στάθη, θα ήθελα να μπούμε κατευθείαν στο ψητό. Φήμες, λένε, ότι ως εκπρόσωπος της Σαρδέλας, είχες τετ-α-τετ με τον κύριο Σειρηνάκη. Θα δούμε στο μέλλον το «απαγορευμένο» DVD της Σαρδέλας στα περίπτερα;

(Γελάει) Είμαι σίγουρος ότι θα ενδιέφερε πολλούς σκύλους ένα τέτοιο θέαμα. Πρέπει να σε πληροφορήσω, δε, ότι η Σαρδέλα κάνει sex και μάλιστα τακτικά. Βέβαια, είναι στείρα και δεν συλλαμβάνει. Απολαμβάνει τις χαρές του έρωτα χωρίς… προφυλάξεις.

Μπορείς να μου εξηγήσεις πώς γίνετε στο «Ράδιο Αρβύλα» να κάνετε καλύτερες εκπομπές όταν βαριέστε;

Κατ’ αρχήν, σε ευχαριστώ πολύ που το λες αυτό. Δεν κάνουμε κάτι σπουδαίο ή φοβερό. Απλά, δεν υποκρινόμαστε. Γιατί να πούμε ψέματα; Αυτοί οι τέσσερις που βλέπεις στο πλατό του «Ραδιο Αρβύλα», δεν είναι κάτι διαφορετικό στην πραγματική τους ζωή.

Σε μία παλιότερη συνέντευξή σου, είχες πει ότι «είναι δύσκολο να κάνεις κάτι αξιοπρεπές στην τηλεόραση, εκτός και αν είσαι στη δημόσια τηλεόραση». Το πιστεύεις ακόμα και τώρα αυτό;

Είχα πει τέτοιο πράγμα; (Γέλια). Για να το είπα, αλήθεια θα είναι. Είναι εύκολο να παρασυρθείς στο γενικότερο κλίμα της φτήνιας. Είναι λίγοι οι άνθρωποι στην τηλεόραση, που δεν το παίζουν κάτι διαφορετικό από αυτό που είναι.

Τα τρία χρόνια που κάνετε την εκπομπή, δεν έτυχε να παρεκτραπεί κάποιος από την παρέα;

Προσωπικά, σαν Στάθης, υπάρχουν κάποια πράγματα που με βγάζουν έξω από τα ρούχα μου. Όταν βλέπω τα αίσχη που κάνουν οι παπάδες, μου 'ρχεται να ρίξω μπινελίκια. Συγκρατούμαι, όμως, γιατί δίπλα μου υπάρχουν κάποιοι που είναι πιο σοφοί από εμένα και αντιμετωπίζουν τα πάντα με χιούμορ. Για παράδειγμα ο Σερβετάς, ο οποίος είναι πολύ ευαίσθητος σε θέματα υγείας, όταν ακούει για τα παρατράγουδα που συμβαίνουν σε αυτό τον κλάδο, φαντάζομαι ότι του 'ρχεται να εκραγεί. Δεν το κάνει όμως. Το αντιμετωπίζει με χαμόγελο ή με μία καυστική ατάκα.

Σατιρίζετε πολλά άτομα στο «Ράδιο Αρβύλα». Ποια είναι τα αγαπημένα σου; Του Κανάκη έχουμε καταλάβει ότι είναι η Μπεκατόρου.

Μου φαίνεται ότι κι εγώ συμφωνώ με τον Κανάκη. Αυτό που κάνει η Μαρία Μπεκατόρου στο πρωινό του ΤΗΛΕ ΑΣΤΥ δεν το στηρίζει μία υπέρπαραγωγή εκατομμυρίων, οπότε το αποτέλεσμα είναι λίγο πρόχειρο. Αυτή, όμως, είναι και η «γλύκα» του. Τους καλεσμένους της δεν τους κοροϊδεύει. Δεν τους λοιδορεί όπως έχουν κάνει άλλοι στο παρελθόν. Τον Τζον Τίκι, τον σέβεται, κι ας είναι λίγο αστείος. Έχει πλάκα όλο αυτό το πράγμα. Έχει μία ωραία αθωότητα. Δεν είναι αυτή, η κακιά τηλεόραση.

Γενικότερα, ποιους Έλληνες θαυμάζεις;

Δεν μπορώ να πω ότι τρέφω ιδιαίτερη εκτίμηση σε κάποιον από τους ανθρώπους των Media. Θαύμαζα τον Βασίλη Ραφαηλίδη. Θαυμάζω τον συγγραφέα, Γιώργο Σκαμπαρδώνη. Τον Στέλιο Κούλογλου, κυρίως για το παρελθόν του. Έκανε κάποια πράγματα, που θεωρούνταν αδιανόητα για την ελληνική τηλεόραση. Παιδικό μου ίνδαλμα, ωστόσο, ήταν ο Διονύσης Σαββόπουλος.

Κάποιοι θεωρούν ότι ο Σαββόπουλος, τα τελευταία χρόνια, ...κάπου ξέφυγε. Το πιστεύεις κι εσύ αυτό ή, όπως όλοι οι καλλιτέχνες, έχει κι αυτός δικαίωμα στο λάθος;

Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποιος καλλιτέχνης, στον οποίο δεν μπορείς να προσάψεις το παραμικρό. Όλοι στην καριέρα τους, έχουν κάνει τουλάχιστον από ένα λάθος. Ο μόνος αλάνθαστος που μπορώ να σκεφτώ, είναι ο Bruce Springsteen.

Τώρα θα σε πικάρω λίγο. Και οι… πέτρες γνωρίζουν για την αφοσίωσή σου στους Deep Purple. Δεν θεωρείς ότι ήταν λάθος του Ian Gillan, η συνεργασία του με τον Μιχάλη Ρακιτζή;

Δεν νομίζω ότι ήταν λάθος του. Έχει κάνει πολύ χειρότερα. Το μοναδικό λάθος ήταν ότι δεν πληρώθηκε για αυτό. Έβγαλε μόνο τα έξοδά του. Όσον αφορά τον Ρακιτζή, είναι ένας πάρα πολύ καλός μουσικός και πολύ καλός οργανοπαίκτης. Κατά καιρούς είχε λάθος συμβούλους.

Λόγω της πολυπλοκότητας της εποχής, αλλά και του ίντερνετ, είναι δυνατό ένας πιτσιρικάς, πλέον, να ταυτιστεί τόσο πολύ με ένα συγκρότημα, όπως εσύ με τους Deep Purple;

Δεν μου αρέσουν τόσο πολύ αυτές οι κουβέντες που συγκρίνουν τις νέες γενιές με τις παλιές. Μου θυμίζουν κάτι παππούδες του κώλου στα καφενεία. Είναι σημείο των καιρών. Αλλά, ναι, πλέον δεν υπάρχουν αυτά τα συγκροτήματα υπερφυσικού μεγέθους με τα οποία μπορείς να ταυτιστείς για μία ζωή. Σύμφωνοι, οι Muse, είναι ένα τεράστιο γκρουπ. Δεν έχουν όμως εκείνη την αίγλη των Led Zeppelin και των Pink Floyd.

Έχει πολύ πλάκα αυτό που γίνεται μεταξύ της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης με τα σουβλάκια και τις μπουγάτσες. Αυτό το πράγμα, όμως, έχει και πολιτικές προεκτάσεις. Τελικά, η Θεσσαλονίκη είναι «ριγμένη» συγκριτικά με την Αθήνα;

Όχι δεν είναι ριγμένη. Κι αν είναι ριγμένη, τότε φταίει αυτή. Τον καθένα, τον βολεύει πάρα πολύ να θεωρεί τον εαυτό του θύμα. Δεν υπάρχει κάποιο σατανικό σχέδιο των Αθηναίων για να υποτάξουν τη Θεσσαλονίκη. Όλα αυτά είναι… «κολοκύθια» και για κατανάλωση. Δεν έκοψε κανείς τα πόδια του Δημήτρη Σταρόβα όταν κατέβηκε στην Αθήνα. Δεν του είπε κανείς «α, ρε Βούλγαρε θα σε φάω». Με τα βαΐων και κλάδων τον υποδέχτηκαν.

Δεν θέλω να θίξω τον Νομάρχη σας, τον Παναγιώτη Ψωμιάδη. Αν μη τι άλλο, όμως, πρόκειται για μία αμφιλεγόμενη προσωπικότητα. Δεν είναι ο πολιτικός που έχουμε συνηθίσει. Τι είναι αυτό που η Θεσσαλονίκη έχει «βρει» σε αυτόν τον άνθρωπο και τον στηρίζει;

Τώρα μου βάζεις δύσκολα. Νομίζω ότι έχει βρει έναν καθρέφτη, πάνω στον οποίο καθρεφτίζονται όλες οι αδυναμίες της. Για παράδειγμα, εγώ, που έχω λίγα παραπανίσια κιλά, όταν έχω απέναντι μου έναν κοιλαρά, περιέργως αισθάνομαι μία άνεση. Έτσι και η Θεσσαλονίκη με τον Ψωμιάδη.

Πώς πήρατε την απόφαση να κάνετε μια τόσο διαφορετική εκπομπή τη Μεγάλη Τρίτη, δείχνοντας στιγμιότυπα από το “Zeigheist”;

Ο καθένας που κάνει τηλεόραση, το κάνει για δύο λόγους. Ο ένας είναι επειδή κάνει κάτι που του αρέσει και ο άλλος επειδή θέλει να μοιραστεί κάποια πράγματα με τους υπόλοιπους. Αν έστω κι ένας, προβληματίστηκε και έψαξε λίγο παραπάνω όσα είδε στη συγκεκριμένη εκπομπή, τότε αυτό το θεωρώ κέρδος. Αυτό ήταν το μοναδικό μας κίνητρο.

Οι Έλληνες νομίζουμε ότι είμαστε ικανοί να κάνουμε τα πάντα. Ακούω πολλούς που λένε: «Μακάρι να ήμασταν κι εμείς στη θέση τους στο Ράδιο Αρβύλα. Nα καθόμαστε σε ένα πάνελ, να κάνουμε την πλάκα μας και να πληρωνόμαστε αδρά».

Σε πρώτη ανάγνωση αυτό είμαστε. Τέσσερις χαβαλέδες που κάνουν την πλάκα τους και πληρώνονται αδρά. Αυτοί οι χαβαλέδες όμως, στο παρελθόν έχουν φάει πολλά σκατά. Έχουν δουλέψει πάρα πολύ για να κάνουν αυτό το οποίο κάνουν. Βέβαια, δεν ξέρω τι κάνουμε ακριβώς, αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα. Πάντως, ο καθένας από εμάς, πίσω του έχει πολλές δεκαετίες που παλεύει γιατί το ήθελε πάρα πολύ.

Γενικότερα στην Ελλάδα, πόσο εφικτό είναι να πετύχει κάποιος σε αυτό που θέλει;

Πιστεύω ακράδαντα, πως αν το θέλει και αφοσιωθεί σε αυτό, θα τα καταφέρει. Αν κάποιος, για παράδειγμα, θέλει να γίνει ο καλύτερος γιαουρτοπαραγωγός και στρώσει κώλο, θα το πετύχει.

Πες αλήθεια, που τα βρίσκεις όλα αυτά τα ανέκδοτα;

(Γελάει) Φυσικά, κι εννοείς τις κρυάδες... Μου αρέσει πολύ αυτή η μορφή του καμένου και αντισυμβατικού χιούμορ. Πρέπει να παραδεχτώ πως δεν είμαι καλός στο να λέω τα παραδοσιακά ανέκδοτα. Το κάνουν άλλοι αυτό, πολύ καλύτερα από εμένα. Θυμάμαι τον εαυτό μου, για πολλά χρόνια, λιωμένο σε μία καρέκλα στη Ναυαρίνου, να πεθαίνω στα γέλια με τα ανέκδοτα του Σερβετά. Συνήθως, μου τα στέλνουν οι ακροατές στο ραδιόφωνο. Δεν είναι ότι απλά τα αναπαράγουν, αλλά τα δημιουργούν κιόλας. Δεν μπορείς να φανταστείς τι κουφαμάρες έχω ακούσει. Γελάω σαν ηλίθιος με ένα που άκουσα τελευταία.

Για πες...

Θα ξέρεις φυσικά το γνωστό ανέκδοτο που είναι δύο αναρχικοί και παίζουν σκάκι, και ο ένας λέει «ΜΑΤ», και ο άλλος απαντάει «ΝΤΟΥ».

Ναι…

Ε, άκου και την παραλλαγή του. Είναι δύο αναρχικοί, οι οποίοι παίζουν σκάκι. Όταν ο ένας, λοιπόν, είπε: «ΜΑΤ», ο άλλος απάντησε: «Πτου ρε πούστη μου. Πάλι έχασα».