Η ψυχοθεραπεία του Αντρέι Σεβτσένκο

Ο Nαζαρένκο κοντός, φαλακρός, στραβοκάνης και καμπούρης, μοιάζει παίκτης άλλης εποχής. Ο Πιατόφ έχει το παράξενο για τερματοφύλακα χάρισμα να κάνει τις επεμβάσεις του να φαίνονται σχεδόν πάντα δύσκολες. Ο Τίμοστσουκ είναι ένας από τους καλύτερους Ευρωπαίους αμυντικούς χαφ και συγχρόνως η απόδειξη πως για να είσαι χρήσιμος και να κάνεις καριέρα δεν χρειάζεται να είσαι πύραυλος. Ο Βορονίν και ο Γιαρμολένκο φτάνουν εύκολα σε θέση βολής και δημιουργούν φάσεις μόνοι τους. Αλλά ο μεγάλος αντίπαλος της Εθνικής μας λέγεται Αντρέι Σεβτσένκο.

Η αποτυχία του Σεβτσένκο στην Τσέλσι έκανε τη μεταγραφή του στην αγγλική ομάδα να θεωρείται μια από τις χειρότερες στην ιστορία του βρετανικού ποδοσφαίρου. Η Τσέλσι πλήρωσε γύρω στα 40 εκατομμύρια ευρώ για 45 περίπου εμφανίσεις του. Τα γκολ του ήταν ελάχιστα (μόλις εννέα στα τρία χρόνια του στην Πρέμιερ Λιγκ) και σχεδόν κανένα από αυτά δεν υπήρξε σημαντικό.

Την πρώτη χρονιά στο Λονδίνο ο «Σέβα» περνούσε τον καιρό του στο κινητό τηλέφωνο, μιλώντας διαρκώς με τους παλιούς του συμπαίκτες στο Μιλάνο. Ποτέ δεν είδε τη μεταγραφή του στην Τσέλσι ως πρόοδο στην καριέρα του και ποτέ του δεν έκανε εκεί φίλους. Το Λονδίνο με την πολυπληθυσμικότητά του τού δημιουργούσε πάντοτε άγχος και τα παραπάνω χρήματα που πήρε για να φορέσει την μπλε φανέλα δεν λειτούργησαν ποτέ ως κίνητρο:

χρήματα είχε έτσι κι αλλιώς πολλά. Την πρώτη του χρονιά στην Αγγλία ο «Σέβα» συμπεριφερόταν σαν βετεράνος που λίγο πριν κρεμάσει τα παπούτσια του αναπολούσε τις μεγάλες του στιγμές: δεν υπήρχε συνέντευξή του στην οποία να μην αναφέρθηκε στη Μίλαν, η οποία μάλιστα κατέκτησε και το Τσάμπιονς Λιγκ παρά την πώλησή του.

Δεύτερη

Η δεύτερη χρονιά ήταν ακόμα χειρότερη. Συνηθισμένος να παίζει σε μια ομάδα που ξεκινάει από αυτόν, όταν ο Σεβτσένκο βρέθηκε στην ανάγκη να παίξει για να αποδείξει ότι του αξίζει μια θέση βασικού κλάταρε. Η Μίλαν δεν ήταν απλώς το μόνιμο ενδιαφέρον του, αλλά ένα είδος ψύχωσης: μια σχέση που δεν γινόταν επ' ουδενί να τελειώσει. Οσο περνούσε ο καιρός ο Σεβτσένκο έπειθε ακόμα πιο πολύ τον εαυτό του για το λάθος της επιλογής του.

Την πρώτη χρονιά στο Λονδίνο πίστευε ότι η Μίλαν τον είχε περισσότερο ανάγκη από την Τσέλσι, τη δεύτερη ήταν αυτός που είχε ανάγκη την πρώην του. Εκείνη τη χρονιά μια αγγλική εφημερίδα είχε γράψει ειρωνικά πως όταν ο Αβραάμ Γκραντ ύστερα από μια ήττα της ομάδας ρώτησε τους παίκτες της Τσέλσι τι έφταιξε, ο «Σέβα» απάντησε «το ντεφορμάρισμα του Κακά».

Οι Αγγλοι έγραφαν ότι τσακώθηκε με τη γυναίκα του, που ήταν ο βασικός λόγος της μεταγραφής του στο Λονδίνο, και ότι πιο πολύ από το ποδόσφαιρο τον απασχολούσε το γκολφ!

Στάνταρ

Η επιστροφή στο Μιλάνο έπρεπε να τον βοηθήσει να επανέρθει στα στάνταρ του, σε τελική ανάλυση δεν ήταν ακόμα ούτε καν 32 χρόνων. Ομως ο «Σέβα» ερχόταν από μια πλήρως αποτυχημένη χρονιά κι αυτό είναι μια λεπτομέρεια που στην Ιταλία δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη.

Εξαρχής επισημάνθηκε ότι ήταν μεγαλύτερη η ανάγκη του «Σέβα» να επιστρέψει απ' ό,τι της Μίλαν να τον πάρει πίσω. Και οι κρίσεις και οι επικρίσεις άρχισαν σωρηδόν: η ίδια η επιστροφή του έγινε η απόδειξη της αδυναμίας των ανθρώπων της Μίλαν να ανανεώσουν την ομάδα!

Ο «Σέβα» κατέρρευσε: αν στο Λονδίνο ήταν συζητήσιμη η καθοριστικότητά του, στο Μιλάνο, στον τόπο δηλαδή που μεγαλούργησε, έγινε θέμα συζήτησης η αναγκαιότητά του. Κι έτσι, μετά την ψυχολογική κούραση του Λονδίνου, στο Μιλάνο ήρθε η κατάθλιψη.

Κατρακύλα

Η αλήθεια είναι ότι στην κατρακύλα του είχε ρόλο και ο Κάρλο Αντσελότι. Ο Αντσελότι είχε μάτια μόνο για τον Πάτο, πίστευε ότι πρέπει να αξιοποιηθεί ο Τζιλαρντίνο, κυρίως προσπαθούσε να πείσει τον Αντριάνο Γκαλιάνι να του δώσει το δικαίωμα να φτιάξει μια καινούργια ομάδα.

Η επιστροφή του Σεβτσένκο ήταν μια επιστροφή στο παρελθόν –ίσως σ' αυτή την κίνηση της διοίκησης ο Αντσελότι είδε ένα είδος προσωπικού «αδειάσματος». Ισως εκεί οφειλόταν και η εμπάθειά του στη χρησιμοποίηση του Ουκρανού.

Σε μια μετριότατη χρόνια της Μίλαν, ο Ιταλός έδωσε στον Σεβτσένκο την ευκαιρία να ξεκινήσει σε μόλις δύο ματς του Καμπιονάτο και ο Ουκρανός δικαίως γκρίνιαζε! Στο τέλος της σεζόν ο Γκαλιάνι τους έδιωξε και τους δύο. Μόνο που ο Αντσελότι πήγε στην Τσέλσι, εκεί δηλαδή όπου δεν μπορούσε να επιστρέψει ο «Σέβα» εξαιτίας του!

Προτάσεις

Το καλοκαίρι είχε δεκάδες προτάσεις, αλλά προτίμησε να επιστρέψει εκεί απ' όπου ξεκίνησε, δηλαδή στο Κίεβο. Ο Σεβτσένκο δεν είχε ανάγκη από μια νέα ομάδα ούτε από ένα νέο ακριβό συμβόλαιο: είχε ανάγκη από την ψυχοθεραπεία που μερικές φορές στην παρέχει όχι ένας γιατρός, αλλά η αίσθηση της επιστροφής στο σπίτι σου. «Είμαι χαρούμενος εδώ γιατί νιώθω ότι δεν με πιέζουν», είπε πρόσφατα. Φέτος, με τρία γκολ σε τρία ματς στην έναρξη του πρωταθλήματος, δείχνει να συνέρχεται.

Φινάλε

Τι με προβληματίζει; Οτι ο «Σέβα» υπήρξε τόσο σπουδαίος ποδοσφαιριστής που αποκλείεται η καριέρα του να τελειώσει χωρίς ο ίδιος να πάρει μια τελική μεγάλη χαρα, χωρίς να νιώσει μια τεράστια δικαίωση. Ο Ουκρανός είναι η κλασική περίπτωση μεγάλου που επιστρέφει για να πάρει το τελικό χειροκρότημα, που ολοκληρώνει μια καριέρα προκαλώντας συγκίνηση.

Το Παγκόσμιο Κύπελλο του καλοκαιριού είναι ένα παλκοσένικο φτιαγμένο, θαρρείς, στα μέτρα του. Στη Γερμανία, τέσσερα χρόνια πριν, πήγε την Ουκρανία στους «8», αλλά τότε ήταν τόσο καλός που αυτό δεν είχε φανεί ως κατόρθωμα. Αν η Ουκρανία προκριθεί στη Νότιο Αφρική, ο «Σέβα» μπορεί να είναι ο σταρ που θα συγκινήσει μόνο με την παρουσία του. Πολύ φοβάμαι ότι ο Θεός του ποδοσφαίρου τον προστατεύει. Οχι τυχαία, στην Ουκρανία του προέκυψε η Εθνική μας. Δηλαδή η ομάδα που στα μπαράζ του Μουντιάλ όλοι ήθελαν ως αντίπαλο.

Λίγη τσίπα

Θα παρακαλούσα τους αρμόδιους της Σούπερ Λίγκας να ρίξουν μια ματιά στην επιστολή που δημοσιεύω. Τα στοιχεία του φίλου αναγνώστη είναι στη διάθεση οποιουδήποτε διαθέτει μια κάποια ευαισθησία.

«Θα σας γράψω ένα γεγονός από το "Ανθή Καραγιάννη", το οποίο διαδραματίστηκε μπροστά μου την Κυριακή λίγα λεπτά πριν από την έναρξη του αγώνα Καβάλα - Παναθηναϊκός.

Λίγα λεπτά πριν από τη σέντρα και η αγωνία στο κατακόρυφο. Μπροστά μου και σε μια άκρη, εκεί που παραδοσιακά ήταν πάντα, έχουν πάρει τις θέσεις τους και 5-6 άτομα με ειδικές ανάγκες με τους συνοδούς τους. Μάλιστα, ένας κύριος είχε έρθει από τη Θεσσαλονίκη για να δει το παιχνίδι αυτό.

Ερχεται λοιπόν ένας κύριος από το προσωπικό του γηπέδου (με «Staff» καρτελάκι) και, ζητώντας συγγνώμη, λέει ότι εκτελεί εντολές του παρατηρητή του αγώνα και της Λίγκας και ζητεί από τους ανθρώπους αυτούς να κάνουν τον γύρο του γηπέδου και να τοποθετηθούν μαζί με τους συνοδούς τους στην ακριβώς απέναντι μεριά του γηπέδου.

Οταν κάποιοι αντέδρασαν και ρώτησαν τον λόγο, η απάντηση ήταν ότι ακριβώς απέναντί τους ήταν η κάμερα της τηλεόρασης και δεν έπρεπε το θέαμα αυτό (των ανθρώπων δηλαδή στα καροτσάκια) να μεταδίδεται μέσα από τους τηλεοπτικούς δέκτες συνέχεια στα 90 λεπτά του αγώνα (…).

Εγώ τα γκολ της Καβάλας δεν τα πανηγύρισα, αν και φίλαθλός της με εισιτήριο διαρκείας. Είχα τέτοιο σφίξιμο στο στομάχι. Αυτό όμως είναι το λιγότερο… Και δεν κακίζω φυσικά τον άνθρωπο που εκτελούσε εντολές του παρατηρητή ούτε τον ίδιο τον παρατηρητή.

Κακίζω έμενα, που δεν σηκώθηκα να φύγω… και έχω ακόμα τη συνείδησή μου λερωμένη. Το συμβάν αυτό το ανέφερε ο ίδιος ο πρόεδρος της ομοσπονδίας ατόμων με ειδικές ανάγκες, ο οποίος βγήκε σήμερα Τρίτη σε τοπικό ραδιόφωνο της Καβάλας να κάνει το αυτονόητο, να ζητήσει λίγο σεβασμό, λίγο φιλότιμο… λίγη τσίπα.

Και το τραγικό της ιστορίας είναι ότι όλα αυτά έγιναν σε ένα γήπεδο το οποίο ονομάζεται "Ανθή Καραγιάννη", μια αθλήτρια με αναπηρία, η οποία τίμησε τη χώρα της».

«Ρόνι» φιλέλληνας

Σε πείσμα του Αλμούνια που τα ελληνικά πράγματα τα βλέπει όλα στραβά και μας αντιμετωπίζει περίπου σαν απατεώνες, ο Ροναλντίνιο δεν κρύβει τον θαυμασμό του για την πατρίδα μας. «Εχω να αισθανθώ τόσο καλά από το περασμένο καλοκαίρι και τον καιρό που ήμουν για τελευταία φορά στην Ελλάδα», είπε στην ιταλική τηλεόραση ο Βραζιλιάνος σταρ μετά την εμφάνισή του στο κυριακάτικο ματς Μίλαν – Ρόμα.

Δεν εξήγησε βέβαια αν ο θαυμασμός του είχε να κάνει με τα ελληνικά νησιά, με τα τουμπερλέκια που έπαιζε στο «Φρατζέλικο» ή με τη γνωριμία του με τον Γιάννη τον Καραλή (εγώ λέω ότι μάλλον έχει να κάνει με τον Καραλή…).